Sarajewo w opisie przekonało mnie błyskawicznie, żeby sięgnąć po tę pozycję. Spodziewałam się opisu miasta i życia w nim w czasie pierwszej wojny światowej a zamiast tego dostałam... Coś o wiele bardziej wciągającego i magicznego, chociaż barwnych opisów Sarajewa tam niewiele. Mimo to miasto tamtych dni ożyło za sprawą mieszkających w nim ludzi, których spotykał główny bohater książki pisząc swoje dzienniki. Bo to właśnie dzienniki pisane przez pięć lat są osią książki.

To książka o książce, której nie można obecnie nigdzie dostać, książce, która w bliższym i dalszym czasie nadal nie zostanie wydana. Książka o autorze dzienników, który pod wpływem machiny wielkiej historii, ale przede wszystkim ludzi, których napotyka na swojej drodze zmienia się, dojrzewa, zaczyna dostrzegać więcej w sobie i wokół siebie. Opisuje codzienność miasta, często do bólu powtarzalną, w którą co i rusz wkrada się echo wojny i schyłku cesarstwa austro-węgierskiego; wszystko to głównie poprzez opisy poznanych ludzi, którzy zamieszkują ten sarajewski konglomerat.

To książka o człowieku i jego dziennikach, które nie istnieją. A jednak wszystko co zostało opisane jest absolutnie możliwe i rzeczywiste. Za sprawą wyimaginowanego karłowatego poszukiwacza idealnego klonu jaworu dostałam niewielką acz wciągającą opowieść o Sarajewie, które w 1914 roku zajaśniało na kartach historii zapoczątkowując wielką wojnę. Dziwną, tajemniczą, pozostawiającą wiele pytań, ale wciągającą.

Sarajewo w opisie przekonało mnie błyskawicznie, żeby sięgnąć po tę pozycję. Spodziewałam się opisu miasta i życia w nim w czasie pierwszej wojny światowej a zamiast tego dostałam... Coś o wiele bardziej wciągającego i magicznego, chociaż barwnych opisów Sarajewa tam niewiele. Mimo to miasto tamtych dni ożyło za sprawą mieszkających w nim ludzi, których spotykał główny...