Lazlo i Sarai zmienili się znacznie od momentu, w którym ich poznaliśmy. Lazlo nie jest już cichym bibliotekarzem z głową w chmurach, mającym obsesję na punkcie pewnego legendarnego miasta – teraz nie dosyć, że jego skóra zmieniła kolor na niebieski, a Lazlo odkrył już tajemnicę Szlochu, to w dodatku ma okazję, by go ocalić. Mężczyzna pewnie nie wahał by się ani chwili, gdyby nie fakt, że ratując miasto, straci na zawsze swoją ukochaną Sarai. Co prawda dziewczyna i tak jest martwa, ale Minya dzięki swoim mocom trzyma jej duszę wśród żywych. Tylko jak długo będzie miała ochotę to robić?

Drugi tom fenomenalnego „Marzyciela” z całą pewnością utrzymał poziom pierwszej części. Cała fabuła niesamowicie się rozwinęła, autorka dodała mnóstwo nowych wątków, które genialnie poprowadziła, dopracowała i dopasowała do całości w idealny sposób, tak, że nic nie wydaje się wyrwane z kontekstu. W dodatku skupiła się nie tylko na mieszkańcach Szlochu i dzieciach z cytadeli, ale też dużą część historii poświęciła bogom. Dzięki temu możemy poznać ich przeszłość oraz dowiedzieć się nieco więcej o nich i o pamiętnej Rzezi. Oczywiście nie można mieć wszystkiego – na ciągłej akcji i niesamowitym rozwoju fabuły ucierpiał nieco styl, który tak bardzo wyróżniał „Marzyciela”. Mam wrażenie, że „Muza Koszmarów” nie była napisana aż tak pięknym, poetyckim wręcz językiem, ale mówiąc szczerze, aż tak mi to nie przeszkadzało. Dzięki temu czytało mi się ją nieco lżej i szybciej.

Bohaterowie tej serii z pewnością zasługują na wygraną w plebiscycie na najlepiej wykreowane postacie literackie. Zżyłam się z nimi tak, że podwójnie przeżywałam wszystko to, co działo się w tej książce. I nie mówię tu tylko o wspaniałym Lazlo oraz cudownej Sarai. Niesamowite wrażenie zrobiła na mnie postać Minyi – jest to jedna z tych postaci, które się kocha i nienawidzi jednocześnie. To co ta dziewczynka robi jest okropne, ale gdy zostaje sama i odkrywa swoje prawdziwe emocje, rozklejam się totalnie i mam ochotę ją przytulić. Równie duże wrażenie zrobiły na mnie Kora i Nova, dwie bohaterki, których w „Marzycielu” nie było. Ale o ich losach nie będę wam nic mówiła, musicie poznać je sami.

Na zakończenie dodam, że dawno nie czytałam książki tak bardzo przepełnionej emocjami. Laini Taylor potrafi tworzyć naprawdę niesamowity klimat. „Marzyciel” i „Muza Koszmarów” trafiają na listę moich ulubionych książek i na pewno jeszcze nie raz będę wam je polecać. Uwierzcie mi że warto, naprawdę warto po nie sięgnąć i przeżyć te wszystkie niesamowite emocje, poznać tych genialnych bohaterów oraz tę magiczną historię.

Lazlo i Sarai zmienili się znacznie od momentu, w którym ich poznaliśmy. Lazlo nie jest już cichym bibliotekarzem z głową w chmurach, mającym obsesję na punkcie pewnego legendarnego miasta – teraz nie dosyć, że jego skóra zmieniła kolor na niebieski, a Lazlo odkrył już tajemnicę Szlochu, to w dodatku ma okazję, by go ocalić. Mężczyzna pewnie nie wahał by się ani chwili,...