Była to dla mnie wyjątkowa lektura, choć czytałam już wiele pozycji w tym temacie - ta pomogła mi zmienić moje podejście do oceniania siebie i innych. Jest to książka nie tylko do pobieżnego przeczytania, a do głębszego pracowania z nią i wykonywania ćwiczeń, jeśli mamy przestrzeń, by się zaangażować w proces zmian i przyjrzenia sobie - wtedy jest sens zabierać się za lekturę, w przeciwnym wypadku lepiej sobie odpuścić.

Myślę, że książka (która nie jest typowym poradnikiem) będzie inspirująca dla osób, którym bliski jest rozwój duchowy, medytacje, nauka patrzenia na świat oczami miłości, czy też treści kursu cudów.

Była to dla mnie wyjątkowa lektura, choć czytałam już wiele pozycji w tym temacie - ta pomogła mi zmienić moje podejście do oceniania siebie i innych. Jest to książka nie tylko do pobieżnego przeczytania, a do głębszego pracowania z nią i wykonywania ćwiczeń, jeśli mamy przestrzeń, by się zaangażować w proces zmian i przyjrzenia sobie - wtedy jest sens zabierać się za...

"Osądzasz dlatego, że unikasz jakichś emocji, których nie chcesz poczuć" - pisze Gabrielle Bernstein. Jej książka pomaga znaleźć odwagę, by skonfrontować się z wewnętrznym krytykiem, z opiniami, które sami mamy na swój temat. Namawia, by przestać wciąż się oceniać i na nowo pokochać siebie.

"Osądzasz dlatego, że unikasz jakichś emocji, których nie chcesz poczuć" - pisze Gabrielle Bernstein. Jej książka pomaga znaleźć odwagę, by skonfrontować się z wewnętrznym krytykiem, z opiniami, które sami mamy na swój temat. Namawia, by przestać wciąż się oceniać i na nowo pokochać siebie.

Macie swoich życiowych guru? Gdybym miała wymieniać moich duchowych przewodników rozwoju wspomniałabym najpierw o Osho i Rhondzie Byrne, a następnie o pięknej zewnętrznie, jak i wewnętrznie Gabby Bernstein. Nie sięgajcie jednak po "Przestań się oceniać", jeżeli spodziewacie się typowej coachingowej gadki oraz realnych technik pomagających pozbyć się niezbyt ładnego nawyku osądzania wszystkiego i wszystkich, a także gdy nie macie najmniejszej cierpliwości do licznych powtórzeń oraz uduchowionego języka. "Przestań się oceniać" jest bowiem pozycją nader specyficzną, skierowaną raczej do oddanych czytelników Gabby oraz ludzi, którzy stawiają stricte na rozwój duchowy i nie są im obce medytacje czy prawo przyciągania. Książka przeprowadza nas przez 6 kroków detoksu od oceniania, w których autorka zawarła rady dotyczące m.in metody ETF (opukiwania) czyli swoistej psychologicznej akupresury, wspomnianej już medytacji czy afirmacji (które najbardziej przypadły mi do gustu). Nie od dziś wiadomo, że niektóre z toksycznych emocji pojawiają się wraz z negatywnym postrzeganiem świata czy porównywaniem siebie do innych, co owocuje najczęściej eskalacją zazdrości oraz obniżonym poczuciem własnej wartości. Warto więc za radą Gabby przyłapywać się na mimowolnym ocenianiu i szybko przekierowywać swoją uwagę na coś innego oraz akceptować to, co przyniesie nam dzień.

https://www.instagram.com/mrs.daraya/

Macie swoich życiowych guru? Gdybym miała wymieniać moich duchowych przewodników rozwoju wspomniałabym najpierw o Osho i Rhondzie Byrne, a następnie o pięknej zewnętrznie, jak i wewnętrznie Gabby Bernstein. Nie sięgajcie jednak po "Przestań się oceniać", jeżeli spodziewacie się typowej coachingowej gadki oraz realnych technik pomagających pozbyć się niezbyt ładnego nawyku...

Jak ocenić książkę, której lektura powinna mnie zniechęcić od dokonywania jakichkolwiek osądów? I czy to w ogóle wypada? Uznajmy, że skoro jej nie doczytałam do końca, to oblałam egzamin z nie-osądzania i mogę teraz dokonać bezkarnej wiwisekcji tego dzieła.
Na tych kilkudziesięciu stronach, przez które udało mi się przebrnąć, autorka umieściła sążnistą ilość mocno sfatygowanych frazesów i okrasiła całość głębokimi przemyśleniami o sile modlitwy oraz podążaniu w stronę światła (co jest nieco zaskakujące, bo w kinematografii raczej odradza się wycieczki w tym kierunku). Nie sposób doszukać się wyraźnie zaznaczonej struktury książki, natomiast nie brak w niej powtórzeń; widać, że autorka posiada pewien repertuar ulubionych koncepcji, po które co i rusz sięga. Brak precyzyjnie wyodrębnionych części książki i całkowitej płynności narracji nie sprzyja raczej skupianiu się na wewnętrznych przeżyciach. Owszem, są tu zaznaczone poszczególne "kroki", ale każdy zawiera tyle dygresji, że ciężko całość spamiętać.
Autorka na potrzeby książki (co sama przyznaje) tworzy własną definicję osądzania - jej zdaniem to "oddzielenie od miłości"... i w tym momencie poczułam, że moje oczekiwania oraz realna zawartość tej książki rozmijają się bardzo, bardzo daleko. Tytuł jest nieco mylący, bo żyjemy w epoce bezustannego porównywania się z innymi, podziwiania starannie wyselekcjonowanych chwil w mediach społecznościowych i podglądania cudzej, bardziej cukierkowej rzeczywistości. Nie o tym jest jednak ta książka - i może stąd moje rozczarowanie. Dalej jednak jest już tylko coraz bardziej zaskakująco, a wśród złotych myśli przytoczę tylko jedną... "Pamiętaj, że nikogo byś nie osądzał, gdybyś był szczęśliwy i spełniony. Uczucie bezwartościowości skłania nas do projektowania osądów na świat zewnętrzny". Myślę, że dla osób o niskim poczuciu wartości, które chciałyby tej pewności siebie nieco nabyć i właśnie... przestać się oceniać (co sugeruje tytuł pozycji) względem innych, nie jest to szczególnie zachęcająca sentencja.


Nie wiem jednak, czego tak naprawdę spodziewać się po książce, której autorka przyznaje wprost w pierwszych słowach swojego dzieła: "(...)Biorę głęboki wdech i zbieram się w sobie. Zawarłam umowę z wydawnictwem. Muszę się z niej wywiązać w wyznaczonym terminie i napisać tę książkę". Może wyszłoby z tego coś lepszego, gdyby nie te wszystkie "muszę" i goniące terminy.

Jak ocenić książkę, której lektura powinna mnie zniechęcić od dokonywania jakichkolwiek osądów? I czy to w ogóle wypada? Uznajmy, że skoro jej nie doczytałam do końca, to oblałam egzamin z nie-osądzania i mogę teraz dokonać bezkarnej wiwisekcji tego dzieła.
Na tych kilkudziesięciu stronach, przez które udało mi się przebrnąć, autorka umieściła sążnistą ilość mocno...

Dzisiejsza propozycja to taki trochę poradnik oparty na subiektywnych odczuciach autorki.
I chociaż to nie moja bajka, gdyż spodziewałam się raczej typowego poradnika na zasadzie coachingu - to, co nieco Wam powiem na temat tejże książki.
G. Bernstein skupia się w dużej mierze na tytułowym osądzaniu. Zarówno chodzi tu o osądzanie innych, jak również o ocenę swojego zachowania na tym polu. Autorka doszła do wniosku, że ten, kto osądza drugiego człowieka, w rezultacie ma coś samemu sobie do zarzucenia. W ten sposób taka osoba chce się dowartościować. Jest to jednak stan chwilowy, ponieważ potem pozostaje pewna gorycz i niesmak do samych siebie. To trochę jak terapia z zakupami. Masz gorsze samopoczucie - idziesz na zakupy - kupujesz coś "fajnego" - jest radość, a za parę chwil wraca stan sprzed zakupów. Wszystko działa, ale przez moment.
Zauważmy także fakt - a propos osądzania innych - że jest takie troszkę ogólne na to przyzwolenie. Chociażby, wziąwszy pod uwagę, jak wiele informacji ludzie zamieszczają o sobie w mediach społecznościowych, Internecie, itp. Zbyt wiele ujawniają swego prywatnego życia i tym samym niestety narażają się na opinie. I to nie tylko pozytywne, a często w sporej mierze bardzo krzywdzące. Tzw. popularny hejt jest w sieci wygodny i bardzo rozpowszechniony. Z ogromną łatwością jeden drugiego może ocenić - jak tylko mu się w danej chwili spodoba.
W tym temacie należy oczywiście zachować pewną równowagę. Nie można popadać w skrajność. Trzeba bowiem umieć oddzielić "puste" ocenianie i czepliwe komentowanie od umiejętności wyrażania własnej opinii na określony temat oraz od zdolności obrony własnego zdania danej kwestii.
Pamiętajmy zatem, że im bardziej chętnie rozmawiamy na temat drugiej osoby w celu jej ocenienia, tym zapewne bardziej musimy sami w sobie coś przeanalizować.

Dzisiejsza propozycja to taki trochę poradnik oparty na subiektywnych odczuciach autorki.
I chociaż to nie moja bajka, gdyż spodziewałam się raczej typowego poradnika na zasadzie coachingu - to, co nieco Wam powiem na temat tejże książki.
G. Bernstein skupia się w dużej mierze na tytułowym osądzaniu. Zarówno chodzi tu o osądzanie innych, jak również o ocenę swojego...