Szczerze, muszę przyznać, że uwielbiam książki, które poruszają tak trudne problemy. Tutaj akurat w tym przypadku mamy do czynenia z chorobą - zespołem Tourettea. Nie znam się zbytnio na takiego rodzaju chorobach, ale bardzo lubię czytać książki ,które poruszają akurat tak bardzo ważne i drażliwe tematy. Takiego rodzaju książki wiele wnoszą, uczą, są oryginalne, a nie płytkie i powierzchowne.
Książka opowiada o pewnych chłopcu, który cierpi na zaburzenia i dodatkowo jeszcze ma tą chorobę, nad którą nie może zapanować. To naprawdę olbrzymi wysiłek, po prostu jest mi szkoda chłopaka, ponieważ została mu odebrana młodość oraz dzieciństwo. To naprawdę straszna choroba, ja dopiero zainteresowałam się nią w momencie czytania tej książki i byłam przerażona jej objawami. Często zdarza się tak, że ludzie z tą chorobą powtarzają w kółko te same słowa, wykonują dziwne miny, nie kontrolują swoich ruchów...
To naprawdę piękna i genialna książka. To w jaki sposób Autor poruszył ten problem, jak pięknie go przedstawił. Brian pokazał nam jak Bohater musi sobie radzić w takich sytuacjach, jak po woli i stopniowo ma się przyzwyczajać do tej choroby, po prostu musi z nią jakoś na co dzień żyć, nie ma innego wyjścia. To też walka i pogodzenie się ze śmiercią, ponieważ wiemy, że bohaterowi nie pozostało dużo życia.
Bardzo podobały mi się relacje pomiędzy postaciami ukazane w książce. Szczególnie pomiędzy Dylanem a jego matką. To w jaki sposób oni rozmawiali, jak okazywali sobie wzajemnie szacunek, jak wzajemnie się rozumieli, to było piękne. Czasami miałam wrażenie, że matka Dylana jest jego najlepszą przyjaciółką, a nie rodzicielką.
Uważam, że jest to książka z pewnością dla każdego. Nie ma tutaj ograniczonego wieku, każdy powinien po nią sięgnąć. To naprawdę piękna historia, może miejscami trochę ciężko mi się czytało tę książkę, ale przez wzgląd na historię i na wykorzystanie przez Autora potencjału, myślę, że należy się taka, a nie inna ocena.


Opis fabuły

Dylan pragnie być jak każdy inny. Chce być normalnym chłopcem, mieć przyjaciół, dziewczynę. Marzy o tym, aby hormony w nim buzowały, aby to życie było jak najbardziej normalne. Niestety, tak nie jest. Wie, że jego choroba przysparza mu wiele problemów, ale jakby tego było mało, to całkiem przypadkowo dowiaduje się o tym, że pozostał mu tylko określony czas życia...
To kolejny cios dla głównego bohatera, który próbuje oswoić się z chorobą, dać sobie na nowo szanse, pragnie pokonać tą chorobę i po prostu żyć z nią w zgodzie. Dylan, w momencie, kiedy dowiaduje się o tym, iż zostało mu niewiele czasu, pragnie stworzyć listę rzeczy, które chce wykonać przed śmiercią. Niby nic oryginalnego, bo chyba każdy tak robi, kiedy wie, że nie zostało mu wiele, ale tym razem jest inaczej. Można powiedzieć, że jego lista jest w pewien sposób nietuzinkowa, a czynności które kolejno wykonuje utwierdzają go w tym przekonaniu.


Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu YA.

Szczerze, muszę przyznać, że uwielbiam książki, które poruszają tak trudne problemy. Tutaj akurat w tym przypadku mamy do czynenia z chorobą - zespołem Tourettea. Nie znam się zbytnio na takiego rodzaju chorobach, ale bardzo lubię czytać książki ,które poruszają akurat tak bardzo ważne i drażliwe tematy. Takiego rodzaju książki wiele wnoszą, uczą, są oryginalne, a nie...