Uwielbiam książki o pisaniu. W pewnym momencie swojego życia niektórzy pisarze piszą o swojej sztuce. Oczywiście zazwyczaj jak już mają pewien dorobek. Pan Remigiusz dorobek ma ilościowy, poza tym jest chyba zbyt młody na tego typu publikacje. Pierwsza część książki jest pewnie cenna dla wszystkich fanów. Ja specjalnie do nich nie należę, bo sposób pisania i rodzaj literatury to nie moja bajka po prostu. Ale zdaję sobie sprawę, że Remigiusz Mróz ma ogromną rzeszę fanów, więc to dla nich nie lada gratka. Z pierwszej części jednak coś wyniosłam ważnego, mianowicie przesłanie, że najważniejsza jest PASJA. W sumie nie jest to odkrywcze ale nie czepiam się.
Druga część... w sumie przydatna, gdy ktoś nie czytał innych poradników, a przede wszystkim Kinga. Autor odwołuje się też do innych teoretyków i praktyków i nawet się z tym nie kryje. No więc umówmy się, że jest to próba jakiegoś tam usystematyzowania wiedzy na ten temat i podania jej w przystępnej formie w pigułce.
Jedno mi się tam podobało, ale to też każdy mówi: Bądź autentyczny, opowiadaj to co masz w sobie a nie to co akurat jest modne i na fali, bo odbiorcy poznają fałsz. Mam nadzieję, że nasz autor stosuje się do tej wytycznej.

Uwielbiam książki o pisaniu. W pewnym momencie swojego życia niektórzy pisarze piszą o swojej sztuce. Oczywiście zazwyczaj jak już mają pewien dorobek. Pan Remigiusz dorobek ma ilościowy, poza tym jest chyba zbyt młody na tego typu publikacje. Pierwsza część książki jest pewnie cenna dla wszystkich fanów. Ja specjalnie do nich nie należę, bo sposób pisania i rodzaj...