"Pisanie to układanie puzzli, które nie mają jeszcze określonego kształtu ani rozmiaru - bywa, że niektóre nie chcą się uformować, a w dodatku są tak małe, że możesz ułożyć cały obraz i nie dostrzec, że gdzieś brakuje miniaturowego elementu" (s. 146).
"Jeśli stoisz w miejscu, nigdy nie porazi Cię dystans, jaki dzieli Cię od tamtego poziomu Twojego warsztatu - tylko jeśli ruszysz naprzód, zobaczysz tę odległość" (s. 97).
"Czymże bowiem jest czytanie, jeśli nie wielogodzinnym gapieniem się na kawałek martwego drzewa i halucynowaniem?" (s. 165).
Najnowsza książka Remigiusza Mroza jest niezwykła. Tym razem nie otrzymaliśmy ani kryminału, ani powieści historycznej, ani wojennej, ani thrillera prawniczego. Co więc napisał najpopularniejszy współczesny polski autor? Połączenie autobiografii i poradnika pisarskiego, co okazało się wspaniałym pomysłem zrealizowanym wprost znakomicie :) Widziałam, jak w internecie zastanawiano się, czy to nie za wcześnie, czy autor nie poszedł o krok za daleko itp. Moim zdaniem absolutnie nie. Przez kilka lat napisał kilkadziesiąt książek, bardzo zróżnicowanych gatunkowo, chyba wszystkie stały się bestsellerami, świetnie się sprzedają, a co najważniejsze, są ciekawe, wartościowe oraz stoją na wysokim poziomie, a tak dużej świadomości językowej i wspaniałego operowania słowem niejedna osoba mogłaby się od niego uczyć. Bez wątpienia odniósł ogromny i zasłużony sukces, dlaczego więc miałby nie podzielić się swoimi doświadczeniami oraz wiedzą i nie udzielić rad innym, szczególnie tym, którzy dopiero zamierzają zacząć? O nim samym do tej pory wiadomo było niezbyt wiele, a w tej książce otworzył się przed Czytelnikami, i to bardzo, za co bardzo dziękuję :) Mimo że nie jest to powieść, w niektórych momentach naprawdę wciągała bardziej niż niejedna pozycja z literatury gatunkowej. Podczas lektury czułam się tak, jakbym rozmawiała z autorem, zrobiłam sporo notatek, wiele się nauczyłam, dowiedziałam niejednej ciekawej rzeczy i bardzo przyjemnie oraz wartościowo spędziłam czas :) Okazuje się, że nawet podczas czytania autobiografii połączonej z poradnikiem pisania można odczuć wiele emocji, co jest wręcz niewiarygodne! Autor udowodnił, że znajduje się tu, gdzie powinien, i robi to, co powinien, najlepiej jak potrafi. Pokazał siebie oraz swój znakomity warsztat. Nie wierzycie? Przeczytajcie :)
Książka "O pisaniu. Na chłodno" składa się z dwóch części - pierwsza z nich jest czysto autobiograficzna, druga natomiast to poradnik pisania, który stanowi rozszerzoną wersję kursu opublikowanego przez autora na Lubimy Czytać. Warto jednak wspomnieć, że również zawiera niemało elementów autobiograficznych. Całość wyszła po prostu wybitnie! Z tej pozycji dowiadujemy się wielu interesujących rzeczy - co ukształtowało Remigiusza Mroza, co czytał jako dziecko/nastolatek, co pisał od 3 klasy szkoły podstawowej (tak, wtedy powstała pierwsza, ale nieukończona "powieść"), a także kiedy podjął decyzję o zostaniu pisarzem i dlaczego. Mróz opisuje relacje z ważnymi dla niego ludźmi, wspomina istotne wydarzenia ze swojego życia i ciekawe projekty, w których brał udział. Możemy go lepiej poznać, sprawdzić, jaki był w młodości (to po prostu fascynujące, jest, o czym czytać!), co lubił, a czego nie oraz jakie gatunki uprawiał (nie o wszystkich wiedzieliście, zapewniam). Druga część, czyli poradnik pisania, jest wcale nie mniej fascynująca! Autor nie pisze bowiem sucho o etapach pracy pisarza, cechach, które powinien on posiadać, procesie twórczym. Nie daje złotych rad, nie tworzy żelaznych i jedynych właściwych zasad pisania - przyznaje wprost, że ani jedno, ani drugie nie istnieje. Każdy rozdział dotyczy czegoś innego - innego etapu procesu twórczego czy elementu powieści, którą tworzymy. Jak to robić, żeby wyszło tak jak chcemy? I jak tworzy on sam? Tak, tego też się dowiemy :) Remigiusz Mróz sprawił, że poradnik stał się opowieścią i czyta się go z ogromną przyjemnością. Wplata ciekawostki językowe (ja nie wiedziałam wszystkiego, więc istnieje szansa, że Wy też się co nieco nauczycie), argumentuje wszystko za pomocą albo wspomnienia swoich doświadczeń z tym związanych, albo nawiązując do swoich powieści, albo odwołując się do tego, co na ten temat napisali inni autorzy. Nie próbuje przekonać nikogo, że nikt nic na ten temat nigdy nie napisał, a on jest dzięki temu jedyny w swoim rodzaju. Sytuacja wygląda dokładnie odwrotnie - nie ukrywa, że istnieją inne tytuły poświęcone pisaniu i chętnie z nich korzysta. Najczęściej pojawia się Stephen King, który stanowi dla niego autorytet. Mróz przywołuje opinie niektórych autorów - zgadza się z nimi lub nie i wyjaśnia dlaczego. Odnosi się także do ich doświadczeń związanych np. z wydaniem przez nich pierwszej książki. Podczas opisywania każdego elementu powieści pokazuje na przykładach, jak powinno się to robić, a jak nie, i dlaczego. Przykłady pochodzą albo z jego książek, albo innych powieści, zróżnicowanych gatunkowo i nie za każdym razem tych samych, co dowodzi tego, że Mróz nie pisze o rzeczach abstrakcyjnych i jedynie o tym, co mu się wydaje - wszystko ma sens, jest odpowiednio uzasadnione i odpowiednio wyjaśnione :)
To, o czym na koniec trzeba wspomnieć, to Remigiuszowy styl, który rozpoznam wszędzie i nie pomylę z niczym ;) Jest bardzo charakterystyczny, słownictwo bogate, błędów językowych jak na lekarstwo i czyta się to po prostu lekko i szybko, z uśmiechem na ustach i zachwytem nad tym, jak autor posługuje się językiem polskim i jak o niego dba! Powaga połączona z poczuciem humoru, dystansem do siebie i własnej twórczości. Pisze tak, jakby z nami rozmawiał, a to jest bezcenne. Cieszę się, że Remigiusz Mróz postanowił się aż tak otworzyć, że miał odwagę przedstawić światu nie tylko swoje powieści, lecz także siebie - gratuluję i dziękuję! :) Dla tych, co tego autora lubią i cienią, dla tych, którzy mają odmienne zdanie oraz dla tych, którzy go jeszcze nie znają - polecam wszystkim!

"Pisanie to układanie puzzli, które nie mają jeszcze określonego kształtu ani rozmiaru - bywa, że niektóre nie chcą się uformować, a w dodatku są tak małe, że możesz ułożyć cały obraz i nie dostrzec, że gdzieś brakuje miniaturowego elementu" (s. 146).
"Jeśli stoisz w miejscu, nigdy nie porazi Cię dystans, jaki dzieli Cię od tamtego poziomu Twojego warsztatu - tylko jeśli...