Były takie czasy, że wielkość mądrości szacowało się (co zawsze konieczne) długością brody. Próbując rozeznać się w świecie, opanować go i zrozumieć wspieramy się (my, ludzie!) umysłami innych, to nieuchronne. I oto kiedyś, w tych złotych czasach "zanim-byliśmy-my" istniała instytucja mędrca. Mędrców już nie ma, na siwe włosy lada dzień coś wymyślą, a jednak czegoś brak...
Opisaną przeze mnie funkcję, wypełnia (czas teraźniejszy, mili Państwo nieprzypadkowy) Leszek Kołakowski. Wypełnia, ale nie powiela - jest to chyba ostatni ze znanych mi umysłów, które miałyby przyjemność w przetwarzaniu cudzego na własne. Bo mędrcem dzisiaj nie da się być mówiąc jak jest. Być może nie jest "jakoś", uczone głowy i ten pewnik nam odebrały (słusznie? obrazić się? ozłocić? na gałęzi powiesić?). Dziś wiedzieć to pokazywać te rejony, w których wiedza bezbronnie na nas spogląda, błędnymi oczami wędrując po horyzoncie. I oczywiście wiedział to już stary Sokrates, ale chyba nigdy takie postrzeganie nie było przymusem wielu. Luksusem i ekstrawagancją, przywilejem i zwycięstwem - to tak, bywało już tak. Nigdy tak jak teraz, tak wielu nie czuło, że wie tak niewiele. Kołakowski zadaje nam więc, jak to on, gawędziarsko, pytania.
I tu pojawia się największa, moim zdaniem, zaleta tej książki: mądre popularyzatorstwo. Bo książek, które najbardziej zawiłe stogi pojęciowe rozwiązują (bądź komplikują, wedle oceny czytelnika to się rozstrzyga) jest wystarczająco dużo. I przybywa. Nie ma więc sensu martwić się o to, co mądre głowy dają innym mądrym głowom, tu strachu nie ma (nie licząc problemu finansowania humanistyki, istotnego, lecz dla treści innego wywodu). Warto się zastanawiać, doprawdy warto kombinować co może mądra głowa dać Kowalskiej i Nowakowi, Kwiatkowskiej i Iksińskiemu. Filozofia zaglądająca pod strzechy to może za dużo powiedziane, ale ... Zajrzyjcie Państwo sami, ja nic wam nie podpowiem.

(powyższy tekst jest próbą zadania pytania w polu odpowiedzi)

Były takie czasy, że wielkość mądrości szacowało się (co zawsze konieczne) długością brody. Próbując rozeznać się w świecie, opanować go i zrozumieć wspieramy się (my, ludzie!) umysłami innych, to nieuchronne. I oto kiedyś, w tych złotych czasach "zanim-byliśmy-my" istniała instytucja mędrca. Mędrców już nie ma, na siwe włosy lada dzień coś wymyślą, a jednak czegoś brak...
...