Oriana Falacci była kobietą odważną, o wyrazistych poglądach i przekonaniach, których nie zmieniała pod wpływem żadnych nacisków, politycznej poprawności czy realnych gróźb, jakie otrzymywała setki (w tym śmierci itd.). Czytając niezwykle emocjonalną "Wściekłość i dumę" odniosłam wrażenie, że była również niezwykle uczulona na ludzką głupotę i naiwność, w którą obfitowali i obfitują współcześni poltycy, dziennikarze i ludzie w ogóle. Efektem tego uczulenia jest reakacja alergiczna w postaci książki, którą sama określiła jako "kazanie" i w którym zestawia naiwność europejskiego społeczeństwa z agresywnym, sprytnym i bezczelnym ekspansjonizmem świata muzułmańskiego.

Z całą zaciekłością i logiczną argumentacją odpiera zarzuty o rasizm czy brak tolerancji. Pyta, jak ma szanować ludzi, którzy w pogardzie mają kulturę i dziecitwo jej ojczystego kraju, którzy sikają nieopodal katedry Santa Maria del Fiore i którzy wykorzystują demokrację i demokratyczne społeczeństwo do własnych celów (krytyjujesz Somalijczyka oddającego mocz na Piazza San Giovanni - jesteś nietolerancyjnym rasistą!). Pyta, skoro ludzie tak bardzo podziwiają "kulturę i cywilizację islamu" dlaczego w takim razie nie jadą tak tłumnie na wakacje do Rijadu, tylko wybierają zwiedzanie Galerii Uffizi. Dostaje się wszystkim - politykom (za tchórzostwo), feministkom (za to, że nie biorą w obronę kobiet muzułmańskich, które nawet nie są traktowane jak ludzie tylko zajmują się niewiadomo czym), papieżowi (za prośby o przebaczenie), Unii Europejskiej (którą określa jako Klub Finansowy hołdującym idei politycznej poprawności) wszelkim krzyczaczom i naiwniakom, którzy nie widzą tego, co się dzieje w rzeczywistości - inwazji.

Owszem, książka jest emocjonalna (napisana zaraz po atakach z 11 września na WTC), ale nikt o zdrowych zmysłach nie jest w stanie odmówić Orianie Falacci logiki, sensownej argumentacji i przede wszystkim - racji. W obliczu ostanitch wielkich ruchów migracyjnych - nie straciła na swojej aktualności i jeśli coś nam w rzeczywistości nie pasuje, to właśnie we "Wściekłości i dumie" można znaleźć odpowiedź co to takiego.

Oriana Falacci była kobietą odważną, o wyrazistych poglądach i przekonaniach, których nie zmieniała pod wpływem żadnych nacisków, politycznej poprawności czy realnych gróźb, jakie otrzymywała setki (w tym śmierci itd.). Czytając niezwykle emocjonalną "Wściekłość i dumę" odniosłam wrażenie, że była również niezwykle uczulona na ludzką głupotę i naiwność, w którą obfitowali i...