Patrząc na okładkę "Gdzie śpiewają diabły" oraz opis chyba spodziewałam się czegoś młodzieżowego, pomysłowego, lekkiego i odrobinę infantylnego, a dostałam fenomenalną, baśniową opowieść z elementami niepokoju i odczuwalnej, lekkiej grozy. W mojej ocenie najlepszym czasem na zapoznanie się z tą lekturą jest jesień, zima lub wczesna wiosna, by móc całkowicie ulec czarowi tej opowieści. Klimatem mogę ją przyrównać do bardzo dobrej "Księgi rzeczy utraconych" Johna Connolly'ego (którą z resztą polecam przeczytać, tym bardziej jeśli lubicie piękne okładki).
Fabuły streszczać nie zamierzam, bo nikomu nie chcę odbierać tej przyjemności zapoznania się z tą naprawdę świetną, nietuzinkową historią.
W powieści wszystko jest tutaj dopięte na ostatni guzik; napisane z niezwykłym smakiem, wyczuciem, wspaniałym pomysłem i dozą pewnego niepokoju. Książkę czyta się naprawdę jednym tchem. Brawo dla autorki, że umiała tak zgrabnie napisać magiczną historię, sprawiając, że mniej więcej do połowy książki zastanawiamy się kto tu jest kim, o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi i czy w ogóle kiedyś dowiemy się co się tak naprawdę dzieje?
Naprawdę z czystym sumieniem polecam, jeśli lubicie baśniowe klimaty. Będę oczekiwać kolejnych tak samo dobrze napisanych historii tej autorki.

Patrząc na okładkę "Gdzie śpiewają diabły" oraz opis chyba spodziewałam się czegoś młodzieżowego, pomysłowego, lekkiego i odrobinę infantylnego, a dostałam fenomenalną, baśniową opowieść z elementami niepokoju i odczuwalnej, lekkiej grozy. W mojej ocenie najlepszym czasem na zapoznanie się z tą lekturą jest jesień, zima lub wczesna wiosna, by móc całkowicie ulec czarowi tej...