Książkę otrzymałam w prezencie świątecznym od męża. Styczeń nie był dla mnie najluźniejszym miesiącem, a że książka nie powala ilością stron i tematyka wydawała mi się bliska postanowiłam po nią sięgnąć. Liczyłam na szybką, przyjemną lekturę - w końcu to połączenie blogującej mamuśki i kryminału/thrillera. Czyli coś co lubię ;)


Cukierkowa okładka, gdzie głównym motywem są kobiety z winem to idealna sceneria na kobiecy wieczór. I jeszcze to pytanie "Potrafisz dotrzymać tajemnicy?". Wizualnie książka zapowiadała się na kobiecy ideał: nutka tajemnicy, nutka rozkoszy i perfekcyjne panie domu. Trzeba przyznać, że wygląd książki jest intrygujący. Niestety w środku tak pięknie już nie jest! :(


Pierwsze co we mnie uderzyło jak zaczęłam czytać tę książkę to pytanie: skąd autorka miała pomysł na bloga głównej bohaterki? Nie wiem czy p. Darcey nigdy nie czytała blogów parentingowych, czy może za granicą inaczej one wyglądają, ale blog Stephani na pewno nie wygląda realnie. Nikt tak nie pisze - chyba, że do pamiętnika, który chowa przed innymi. Druga myśl jaka mi przyszła do głowy, to skąd pomysł na taką, a nie inną akcję i fabułę? Wątki nie trzymają się siebie, czas raz przyśpiesza a raz zwalnia (a w sumie to sama nie wiem bo nigdzie konkretnych dat nie było), bohaterowie są bardzo niestabilni. Często miałam wrażenie, że pisarka miała jakiś zarys bohaterów, jakiś zarys fabuły, ale nie mogła wszystkiego poskładać i pozwoliła, aby powieść żyła swoim życiem - trochę bez ładu i składu. Ale żeby nie było, że tylko narzekam. Książkę przeczytałam i nawet kilka gwiazdek jej daję. Dlaczego? Można ciekawie spędzić z nią czas. Mniej więcej do połowy trzyma w napięciu i próbuje wciągnąć w swoją grę czytelnika - spróbuj zgadnąć co się stało? I faktycznie, w głowie czytelnik układa różne scenariusze. Pióro autorki jest lekkie i niewymagające - spokojnie można po tę książkę sięgnąć po ciężkim dniu w pracy.


Podsumowując: pomysł nawet znośny, ale wykonanie kiepskie. Cały czas miałam wrażenie jakbym czytała ucznia, który próbuje naśladować mistrza. Niestety "Zwyczajna przysługa" nie jest ani dobrym kryminałem, ani dobrą sensacją. Można potraktować ją jedynie jako sposób na zabicie nudy.

Książkę otrzymałam w prezencie świątecznym od męża. Styczeń nie był dla mnie najluźniejszym miesiącem, a że książka nie powala ilością stron i tematyka wydawała mi się bliska postanowiłam po nią sięgnąć. Liczyłam na szybką, przyjemną lekturę - w końcu to połączenie blogującej mamuśki i kryminału/thrillera. Czyli coś co lubię ;)


Cukierkowa okładka, gdzie głównym motywem są...