Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemna i bezpretensjonalna lektura. Wprawdzie nie bardzo wiem, czemu jest zachwalana jako idealna powieść na Boże Narodzenie (gdzieś tam te święta się pojawiają, ale w bardzo głębokim tle i rzadko) ani skąd pomysł, by porównywać ją do „To właśnie miłość” (nie może przecież chodzić o to, że akcja dzieje się w Londynie?),jednak świetnie nadaje się, jeśli mamy akurat zapotrzebowanie na coś miłego, rozrywkowego i nieraniącego oczu oraz mózgu. Laurie ma dwadzieścia kilka lat i wynajmuje mieszkanie w Londynie razem z malowniczą i przebojową Sarah. Marzy o tym, by zostać dziennikarką, a póki co, w grudniowy wieczór wraca autobusem do domu, ze swojej mało satysfakcjonującej pracy w hotelu. Gdy autobus zatrzymuje się na przystanku, trafia ją strzała Amora: krzyżują się bowiem spojrzenia jej i nieznajomego mężczyzny, i oboje czują, że to jest to. Niestety, autobus jest zatłoczony, a mężczyzna zbyt powolny i autobus odjeżdża zanim którekolwiek z nich zrobi coś, by mogli się spotkać. Tak, dalej jest dość przewidywalnie: Laurie szuka odtąd owego nieznajomego, uznając, że to przeznaczenie, a ono nie może się mylić. Gdy wreszcie go odnajduje, okazuje się jednak, że okoliczności nie pozwalają na to, by mogła choćby pomarzyć o tym, aby być razem z nim. Mijają lata (akcja zaczyna się w grudniu 2008 roku, kończy w grudniu 2017 roku),nasi bohaterowie dojrzewają, poznają nowych ludzi, zakochują się i odkochują, aż czytelnik czuje się skołowany i nie wie, czy to zmierza do tego, do czego jak się wydaje powinno zmierzać, czy może jednak happy endu nie będzie. Sporo tu o przyjaźni, trochę o rodzinie i pracy. No i oczywiście, o miłości też się coś znajdzie:) Miła rozrywka, choć raczej z tych, które szybko ulatują z pamięci.