Rozpoczynając tę książkę liczyłam na lekki, bezproblemowy romans, jakich w życiu przeczytałam wiele. Myślałam, że moje doświadczenie pomoże mi poznać się na powieści od razu- kolorowa okładka, dwoje bohaterów w centrum; prosta obietnica krótkotrwałego powrotu serotoniny. ,,Jeden dzień w Grudniu” zdołał mnie jednak zaskoczyć. Nie jest to bynajmniej lektura ,,ciężka”, choć momentami przypominała mi dwie inne, całkiem poważne (jak na mój gust) książki- ,,Normalnych ludzi” Sally Ronney oraz słynne ,,One Day”, które doczekało się już dwóch adaptacji filmowych/ telewizyjnych. Powieść Josie Silver to rozpięta na przestrzeni dziesięciu lat opowieść o przyjaźni, miłości we wszystkich jej formach oraz o nieprzewidywalności ludzkiego losu, który nie raz pogrywa z nami, zdawałoby się, bez większego zamysłu, lecz z czystej złośliwości. Perypetie postaci są osobliwą sumą ich doświadczeń, najbliższego środowiska lub (w ogromnej mierze!) życiowej apatii i niezdecydowania. Może dlatego powieść momentami wydawała mi się męcząca, jakby machina fabularnego rozwoju załamała ręce, patrząc bezradnie na swoje nieidealnych bohaterów. Może takie właśnie jest niezamierzone przesłanie tej książki- każdy człowiek jest kowalem własnego losu, dlatego nasze egzystencje nie dają się okiełznać sztywnym ramom dzieła literackiego z gatunku ,,romans”. Jeżeli czytelnik oczekuje prostej, kompaktowej historii, podzielonej niewidzialną linią na akty wypełnione konfliktami, które w łatwy sposób da się rozwiązać, będzie co najmniej rozczarowany. Bowiem ,,Jeden dzień w Grudniu” nie jest jedynie opowieścią o miłości, lecz także opowieścią o życiu z całym jego przewrotnym humorem.

Pewnego grudniowego wieczoru główna bohaterka, Laurie, zauważa siedzącego na przystanku chłopaka. Przygląda mu się z wnętrza zatłoczonego autobusu, wiedziona jakimś cichym instynktem. Ich spojrzenia wkrótce się spotykają i wówczas dzieje się magia. Prowadzą niemą rozmowę, sypią się iskry, magnetyczne przyciąganie czyni swoje cuda i tak właśnie mężczyzna decyduje się dołączyć do niej oraz zawiązać prawdziwą konwersację. Autobus jednak odjeżdża zanim ten zdoła wsiąść na jego pokład, a dziewczyna znika mu z oczu raz na zawsze.

Wspomnienie to prześladuje Laurie przez długie miesiące. Mimowolnie wypatruje chłopaka gdziekolwiek się nie pojawi, wierząc, że są sobie przeznaczeni. Jej starania wspiera długoletnia przyjaciółka dziewczyny- Sarah. Jednakże gdy nadchodzi kolejny grudzień, a wraz z nim coroczna impreza gwiazdkowa organizowana w ich niewielkim mieszkaniu, Sarah decyduje się przedstawić Laurie swoją nową sympatię. Okazuje się nią nie kto inny jak tajemniczy nieznajomy z autobusu.

Najsilniejszym atutem książki są zdecydowanie dobrze wykreowani bohaterowie. Posiadają oni liczne wady, które w czynny sposób komplikują im życie- bywają okrutni, niesprawiedliwi, ujmujący i podli, a także niezwykle ludzcy. Żadna postać nie wydaje się płaska czy nieprzekonywującą, co zazwyczaj zniechęca mnie do kontynuowania lektury. Dialogi również nie są najgorsze- zwłaszcza te pojawiające się w krytycznych momentach opowieści, gdy rozmówcy kipią furią, wyrzucając z siebie słowa typowe dla angielskiego slangu (nie wiem jak ma się sprawa z tłumaczeniem, ponieważ czytałam książkę w oryginale).

Przyznam jednak, że w żadnej mierze nie nazwałabym tego ,,świąteczną historią”. Motyw Bożego Narodzenia jedynie migocze nieśmiało w tle, nie mając większego znaczenia dla fabuły książki. Może gdyby autorka nie postawiła sobie za cel, że najważniejsze wydarzenia powieści mają odbywać się w grudniu, tempo akcji byłoby nieco bardziej żwawe i znośne.

,,Jeden dzień w grudniu” to całkiem udana powieść- momentami realistyczna a czasem zupełnie nie. Owszem, często przewidywalna oraz przydługa, osiąga jednak swój zamierzony cel.

Rozpoczynając tę książkę liczyłam na lekki, bezproblemowy romans, jakich w życiu przeczytałam wiele. Myślałam, że moje doświadczenie pomoże mi poznać się na powieści od razu- kolorowa okładka, dwoje bohaterów w centrum; prosta obietnica krótkotrwałego powrotu serotoniny. ,,Jeden dzień w Grudniu” zdołał mnie jednak zaskoczyć. Nie jest to bynajmniej lektura ,,ciężka”, choć...

Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia?
Laurie nie wierzy, do chwili aż pewnego dnia.. z okna autobusu widzi chłopaka siedzącego na przystanku. Ich spojrzenia się krzyżują, oboje na moment zastygają, żadne z nich nie jest w stanie się poruszyć. Autobus odjeżdża…Przez kolejny rok dziewczyna nie może przestać o nim myśleć, szuka go. Wspiera ją w tym przyjaciółka Sara. Laurie co roku robi postanowienia noworoczne a jednym z nich jest odnalezienie nieznajomego przystojniaka. Wszystko się zmienia gdy spotyka go znowu… Sara przedstawia jej go jako swoją miłość życia. Czy może być gorzej? Owszem. Sara i Jack są parą przez kolejne kilka lata a Laurie obserwuje ich i cierpi w samotności. Czy jest możliwy happy end? Przekonajcie się sami 😉
Czytałam z ciekawością i mocno kibicowałam bohaterom. Bardzo mi się kojarzyła z klasykami kina jak „Dziennik Bridget Jones”. Świetne dialogi, bohaterowie których nie da się nie lubić. Historia o skrywanych uczuciach, przyjaźni i miłości.
Jeśli mogę się do czegoś przyczepić, to tylko do tego, że alkohol się lał w co drugiej scenie (z okazji, bez okazji, na smutek i radość),nie podobało mi się to.
Przyjemny lekki romans, nie tylko na zimowe wieczory. Polecam!

Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia?
Laurie nie wierzy, do chwili aż pewnego dnia.. z okna autobusu widzi chłopaka siedzącego na przystanku. Ich spojrzenia się krzyżują, oboje na moment zastygają, żadne z nich nie jest w stanie się poruszyć. Autobus odjeżdża…Przez kolejny rok dziewczyna nie może przestać o nim myśleć, szuka go. Wspiera ją w tym przyjaciółka Sara....

Skuszona okładką i chęcią przeczytania zimowej powieści sięgnęłam po JEDEN DZIEŃ W GRUDNIU. Co prawda, nie była to ani zimna ani świąteczna historia, ale zwyczajny i całkiem przyjemny romans na chłodne wieczory.

Fabuła lekka, urocza i momentami przewidywalna. Akcja dzieje się na przestrzeni dziesięciu lat, dzięki którym doskonale możemy śledzić losy bohaterów. Ich wybory, rozstania i wiele okazji na miłość. Z jednej strony zagłębiamy się w sekretny roman między Jackiem a Laurie, z drugiej zaś odnosiło się wrażenie, że ta historia kręci się cały czas w kółko tworząc trójką bermudzki. Trochę to wszystko było rozwleczone przez co momentami było to zbyt monotonne. Zabrakło iskry, większych emocji, tajemnicy i humoru.

6.75/10
JEDEN DZIEŃ W GRUDNIU ciepła opowieść o przyjaźni i zakazanego uczucia, ale nie pozostanie ona w mojej pamięci na długo. Moje odczucia co to niej są zbyt mieszane.

Z tej powieści mogłaby powstać ciekawa komedia romantyczna. Może jako scenariusz filmowy jej potencjał został by w pełni wykorzystany.


https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Skuszona okładką i chęcią przeczytania zimowej powieści sięgnęłam po JEDEN DZIEŃ W GRUDNIU. Co prawda, nie była to ani zimna ani świąteczna historia, ale zwyczajny i całkiem przyjemny romans na chłodne wieczory.

Fabuła lekka, urocza i momentami przewidywalna. Akcja dzieje się na przestrzeni dziesięciu lat, dzięki którym doskonale możemy śledzić losy bohaterów. Ich wybory,...

Bardzo przyjemna i bezpretensjonalna lektura. Wprawdzie nie bardzo wiem, czemu jest zachwalana jako idealna powieść na Boże Narodzenie (gdzieś tam te święta się pojawiają, ale w bardzo głębokim tle i rzadko) ani skąd pomysł, by porównywać ją do „To właśnie miłość” (nie może przecież chodzić o to, że akcja dzieje się w Londynie?),jednak świetnie nadaje się, jeśli mamy akurat zapotrzebowanie na coś miłego, rozrywkowego i nieraniącego oczu oraz mózgu.
Laurie ma dwadzieścia kilka lat i wynajmuje mieszkanie w Londynie razem z malowniczą i przebojową Sarah. Marzy o tym, by zostać dziennikarką, a póki co, w grudniowy wieczór wraca autobusem do domu, ze swojej mało satysfakcjonującej pracy w hotelu. Gdy autobus zatrzymuje się na przystanku, trafia ją strzała Amora: krzyżują się bowiem spojrzenia jej i nieznajomego mężczyzny, i oboje czują, że to jest to. Niestety, autobus jest zatłoczony, a mężczyzna zbyt powolny i autobus odjeżdża zanim którekolwiek z nich zrobi coś, by mogli się spotkać.
Tak, dalej jest dość przewidywalnie: Laurie szuka odtąd owego nieznajomego, uznając, że to przeznaczenie, a ono nie może się mylić. Gdy wreszcie go odnajduje, okazuje się jednak, że okoliczności nie pozwalają na to, by mogła choćby pomarzyć o tym, aby być razem z nim. Mijają lata (akcja zaczyna się w grudniu 2008 roku, kończy w grudniu 2017 roku),nasi bohaterowie dojrzewają, poznają nowych ludzi, zakochują się i odkochują, aż czytelnik czuje się skołowany i nie wie, czy to zmierza do tego, do czego jak się wydaje powinno zmierzać, czy może jednak happy endu nie będzie.
Sporo tu o przyjaźni, trochę o rodzinie i pracy. No i oczywiście, o miłości też się coś znajdzie:) Miła rozrywka, choć raczej z tych, które szybko ulatują z pamięci.

Bardzo przyjemna i bezpretensjonalna lektura. Wprawdzie nie bardzo wiem, czemu jest zachwalana jako idealna powieść na Boże Narodzenie (gdzieś tam te święta się pojawiają, ale w bardzo głębokim tle i rzadko) ani skąd pomysł, by porównywać ją do „To właśnie miłość” (nie może przecież chodzić o to, że akcja dzieje się w Londynie?),jednak świetnie nadaje się, jeśli mamy...

“Stąpasz przez życie lekkim krokiem, ale zostawiasz za sobą głębokie ślady, które innym ludziom trudno wypełnić”

Laurie James to młoda kobieta mieszkająca w Londynie. Pracuje w hotelowej recepcji i mieszka z najlepszą przyjaciółką Sarah. Pewnego grudniowego dnia, po ciężkim dniu pracy, wracając zatłoczonym autobusem przez szybę na zauważa pewnego przystojnego mężczyznę. Mężczyzna siedzi na przystanku i czyta książkę. Po chwili on również zaczyna się jej przyglądać. Niestety żadne z nich nie zdąży zrobić pierwszego kroku, gdyż autobus szybko odjeżdża. Choć było to krótkie spojrzenie, wywołało w Lu szereg nieznanych dotąd uczuć. Dziewczyna postanawia odnaleźć nieznajomego.

“-Czasami spotykasz właściwą osobę w niewłaściwym momencie - stwierdzam łagodnie.
- Tak. A później każdego dnia żałujesz, że nie możesz cofnąć czasu”

Niestety czas mija i nawet z pomocą przyjaciółki Lu nie jest w stanie odnaleźć nieznajomego. Po roku poszukiwań Laurie w końcu ponownie spotyka nieznajomego. Jack O’Mara nadal budzi w niej te same uczucia co wcześniej, jednak jest jeden problem. Jack jest obecnie chłopakiem jej najlepszej przyjaciółki.

Czy istnieje miłość od pierwszego wejrzenia? Czy Jack pamięta Laurie? Czy Sarah pozna prawdę o swoim chłopaku? Jak potoczy się dalej ta historia?

“Mogłabym na ciebie czekać całe życie”

Niesamowita historia, którą wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie potrafiłam się od niej oderwać. Świetna fabuła z dobrze wykreowanymi bohaterami.
Towarzyszymy Laurie przez dziesięć lat będąc świadkami jej zmagań, trudnych wyborów i ich konsekwencji, walki o siebie, o spełnienie swoich postanowień, celów. A także jesteśmy świadkami jak upływa jej codzienność naznaczona tym, że mężczyzna który skradł jej serce jest miłością jej najlepszej przyjaciółki i musi niejednokrotnie znosić jego obecność, co powoduje, że ona sama niejednokrotnie czuje się samotnie.

Autorka bardzo dobrze poprowadziła fabułę, choć niejednokrotnie zaserwowała zwroty akcji które czasami przyprawiały o łzy. Dużym plusem było również kilka rozdziałów z perspektywy Jacka. Dzięki nim można było poznać jego myśli, uczucia.

Świetna, wciągająca, klimatyczna, wzruszająca historia, która skłania czytelnika do refleksji. Idealna na świąteczne popołudnie. Gorąco polecam.

❣️
“Robi mi się cie­plej na sercu na myśl o tym, że wiem, co lubi, i nie muszę go o to pytać, jakby ten dro­biazg sta­no­wił za­czą­tek ro­dzą­cej się mię­dzy nami koł­der­ki in­tym­no­ści. To dziw­na myśl, ale po­zwa­lam sobie na nią, wyj­mu­jąc z lo­dów­ki bu­tel­kę piwa i zdej­mu­jąc z niej kap­sel, po czym za­my­kam lo­dów­kę i opie­ram się o nią ple­ca­mi z kie­lisz­kiem wina w dłoni. Nasza koł­dra jest je­dy­na w swoim ro­dza­ju, utka­na z pro­wa­dzo­nych ci­chym gło­sem roz­mów i ukrad­ko­wych spoj­rzeń, zszy­ta ście­giem wspól­nych ma­rzeń i snów; jest mięk­ka i cu­dow­nie lekka, ale chro­ni nas przed chło­dem i całym świa­tem, jakby była zro­bio­na ze stali”

“Stąpasz przez życie lekkim krokiem, ale zostawiasz za sobą głębokie ślady, które innym ludziom trudno wypełnić”

Laurie James to młoda kobieta mieszkająca w Londynie. Pracuje w hotelowej recepcji i mieszka z najlepszą przyjaciółką Sarah. Pewnego grudniowego dnia, po ciężkim dniu pracy, wracając zatłoczonym autobusem przez szybę na zauważa pewnego przystojnego mężczyznę....

To nie jest historia świąteczna. To jest historia życia. Historia miłości, mijania się i zaprzeczenia. Historia, która daje nadzieję i szansę. Bo być może nie zawsze dostaniemy to, czego chcemy, w odpowiednim dla nas czasie.

Nie znałam tej autorki, ale ta książka jest naprawdę przyjemna. Styl lekki, historia - mimo ram czasowych - nie jest mocno rozciągnięta, choć pewnie można było ją skrócić o kilka wątków. Bohaterowie doświadczają w tej historii całej palety uczuć i odczuć. Zmieniają się wraz z biegiem lat, a jedynie ich uczucie jest stałą, choć temu zaprzeczają.
Dziesięć lat. Tyle samo wzlotów, co i upadków. Rozstań i związków. Prawd i kłamstw.
Zauroczyła mnie prostota tej historii, chemia między bohaterami i dylematy, które zmieniają bieg wydarzeń.

Chociaż nie było w tej książce za dużo świąt i tego klimatu, to w mojej ocenie najlepsza historia świąteczna, wśród tych które poznałam w tym roku. To chyba nie świadczy dobrze o pozostałych książkach.

To nie jest historia świąteczna. To jest historia życia. Historia miłości, mijania się i zaprzeczenia. Historia, która daje nadzieję i szansę. Bo być może nie zawsze dostaniemy to, czego chcemy, w odpowiednim dla nas czasie.

Nie znałam tej autorki, ale ta książka jest naprawdę przyjemna. Styl lekki, historia - mimo ram czasowych - nie jest mocno rozciągnięta, choć pewnie...

Całkiem dobry romans

Całkiem dobry romans

"Jeden dzień w grudniu" to sentymentalna i wciągająca opowieść o miłości, przyjaźni i trudnych wyborach. Płakałam, śmiałam się, denerwowałam i razem z bohaterami przeżywałam ich życiowe perypetie. Już dawno żadna książka mnie tak nie wyciszyła, a jednocześnie rozbawiła i ... wkurzyła!
Piękny język, urzekająca historia, fantastyczni bohaterowie - to wszystko sprawiło, że właśnie jeden dzień w grudniu wystarczył na przeczytanie powieści Josie Silver.. :)
Jedyny minusik: książka reklamowana jest jako świąteczna, niestety odczuwam w tej kwestii niedosyt! Za mało klimatyczna jak na grudniową porę..

"Jeden dzień w grudniu" to sentymentalna i wciągająca opowieść o miłości, przyjaźni i trudnych wyborach. Płakałam, śmiałam się, denerwowałam i razem z bohaterami przeżywałam ich życiowe perypetie. Już dawno żadna książka mnie tak nie wyciszyła, a jednocześnie rozbawiła i ... wkurzyła!
Piękny język, urzekająca historia, fantastyczni bohaterowie - to wszystko sprawiło, że...

Cóż.. niby lubię takie książki... Ale nie... Wszyscy główni bohaterowie irytowali mnie, książkę męczyłam 2 miesiące... Historia oklepana.. a patrząc na opinie i polecenia byłam pewna że mi się spodoba 🥺

Cóż.. niby lubię takie książki... Ale nie... Wszyscy główni bohaterowie irytowali mnie, książkę męczyłam 2 miesiące... Historia oklepana.. a patrząc na opinie i polecenia byłam pewna że mi się spodoba 🥺

Książka jakich wiele, dobra na odpoczynek od czegoś bardzo dobrego. Do szybkiego przeczytania i szybkiego zapomnienia, jak romantyczny film z wiadomym zakończeniem na pochmurny dzień.

Książka jakich wiele, dobra na odpoczynek od czegoś bardzo dobrego. Do szybkiego przeczytania i szybkiego zapomnienia, jak romantyczny film z wiadomym zakończeniem na pochmurny dzień.