Ta książka została naprawdę solidnie wydana. Jak na mercedesa przystało. W twardej oprawie, z porządnie zszytymi stronami. A jednak wygląda na mojej półce, jakby miała za chwilę się rozpaść. Praktycznie każdy, kto chce ode mnie coś pożyczyć wychodzi z tą pozycją pod pachą. Wstyd się przyznać, ale kiedy nie mam ochoty wdawać się długie recenzje i opowiadać połowy ambitnych książek, które stoją na mojej półce, ale i tak nie trafią do czyjegoś przekonania (bo zazwyczaj Ci, do których one przemawiają, mają je na swoich półkach) - rekomenduję Pawła Huelle. Zawsze działa. Laicy boją się literatury polskiej, więc zazwyczaj rzucam tylko nazwisko, tytuł i podsuwam im tę piękną czerwoną okładkę. Nie zdarzyło mi się, by ktoś powiedział, że nie jest zainteresowany. Najlepsze jednak jest to, że jest to naprawdę dobra literatura. Pisana pięknym językiem, ciekawa, zabawna, nostalgiczna i pouczająca (kto dziś wymieni to jako cnotę?). I do tego jest to literatura polska, która nie będąc chłamem, jest zrozumiała dla wszystkich. Za to właśnie daję Pawłowi H. rewelacyjną ocenę - bo pisać dobrze, krótko i na temat powieści, to już się prawie nie zdarza.

Ta książka została naprawdę solidnie wydana. Jak na mercedesa przystało. W twardej oprawie, z porządnie zszytymi stronami. A jednak wygląda na mojej półce, jakby miała za chwilę się rozpaść. Praktycznie każdy, kto chce ode mnie coś pożyczyć wychodzi z tą pozycją pod pachą. Wstyd się przyznać, ale kiedy nie mam ochoty wdawać się długie recenzje i opowiadać połowy ambitnych...