Jak pamiętacie zgodziłam się na zrecenzowanie tej książki przez wzgląd na moją mamę, która jest ogromną fanką tej aktorki. Ja sama miałam o niej mgliste pojęcie, kojarzyłam ją tylko z kilku filmów (w tym naszym ulubionym rodzinnym polepszaczu nastroju jakim jest „Nigdy w życiu!”).
Szczere rozmowy Łukasza Maciejewskiego z Danutą Stenką przybliżyły mi jej postać. Jak sama stwierdziła bez niego nie powstałaby ta książka – to tylko przed nim mogła być na tyle szczera, otwarta i swobodna. Aktorka opowiada o swoim dzieciństwie, które spędziła w rodzinnym Gowidlinie na Kaszubach, początku kariery (wcale nie chciała być aktorką!) i życiu osobistym.
To co doceniłam w tym wywiadzie jest autentyczność i szczerość. Aktorka nie waha mówić się otwarcie o tym, ile kosztuje ją wybrany zawód. Permanentny stres, brak pewności siebie, problemy z wchodzeniem w rolę. Bardzo ważnym tematem, który poruszyła jest depresja. Doceniam osoby publiczne, które mówią o tej chorobie. Mam wrażenie, że jest traktowana ona jako coś wstydliwego i temat tabu, a powinno mówić się o nim jak najwięcej oraz uświadamiać społeczeństwo na jej temat. Ta choroba może przecież dotknąć każdego z nas i jest bliżej niż nam się wydaje.
Czytając miałam wrażenie, że siedzę obok pana Łukasza i pani Danuty, popijam z nimi kawę i przysłuchuję się rozmowie. Jest to bardzo ciepła rozmowa. Dowiedziałam się mnóstwa informacji na temat jej życia. Ja naiwna nie sądziłam, że ma tak bogate doświadczenie teatralne! Aż mam ochotę obejrzeć coś z jej udziałem. Sądzę, że byłoby to niezapomniane przeżycie.
Jeżeli ktoś liczył na szokujące informacje, plotki oraz pomówienia na pewno nie znajdzie tego w tej książce. Aktorka bardzo dobrze wypowiada się o swoich współpracownikach i ceni prywatność rodziny.
Myślałam, że wywiady-rzeki, biografie czy autobiografie to nie moja bajka. Ta książka sprawiła, że zmieniłam swoje zdanie na ich temat. Książka urzekła mnie swoją naturalnością, skromnością i ogromną pokorą. Nie jest napisana z patosem. I teraz mam problem. Nie wiem czy bardziej lubię panią Stenkę jako aktorkę czy jako normalnego człowieka. Myślę, że to najlepsze podsumowanie moich wrażeń po tej książce.

Jak pamiętacie zgodziłam się na zrecenzowanie tej książki przez wzgląd na moją mamę, która jest ogromną fanką tej aktorki. Ja sama miałam o niej mgliste pojęcie, kojarzyłam ją tylko z kilku filmów (w tym naszym ulubionym rodzinnym polepszaczu nastroju jakim jest „Nigdy w życiu!”).
Szczere rozmowy Łukasza Maciejewskiego z Danutą Stenką przybliżyły mi jej postać. Jak sama...