Literatura młodzieżowa powinna być wartościowa dla młodego czytelnika i pokazywać mu wartości jakimi powinien kierować się w życiu. Na szczęście na rynku pojawia się tyle propozycji, że nastoletni odbiorca może znaleźć coś dla siebie. Nie wszystkie wydania jednak zachęcają do sięgnięcia po inne książki danego autora, jeśli miałyby pojawić się w przyszłości. Jak, moim zdaniem, plasuje się ,,Ja, niepokorna" Eweliny Skierki? Niestety, nie wszystko mi odpowiadało.

Na początku wspomnę o tym, że rozdziały są krótkie i czyta się je szybko, co uważam za duży plus. Każdy jest rozpoczęty jakimś ciekawym cytatem, co wyróżnia tę pozycję na tle innych jej podobnych. Nawiązania do ,,Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa także znajdą uznanie wśród miłośników takich odwołań i może poczują się zainteresowani twórczością rosyjskiego pisarza. Opis na okładce także zachęcił mnie do lektury tej publikacji. Niestety, podczas lektury przyszło rozczarowanie.

Jestem w stanie zrozumieć pomysł autorki na niebanalną fabułę. Początek zapowiadał się świetnie. Tajemnicze spotkanie dwójki zakochanych i nagłe pojawienie się kogoś trzeciego. Później jednak zaczęły pojawiać się nowe postacie i nie do końca mogłam odnaleźć się w tej lekturze. Wprowadzenie nawiązań do palenia czarownic na stosie było ciekawe, podobnie jak magiczne moce bohaterów. W pewnym momencie było tego jednak za dużo i tak naprawdę za dobrze nie mogę zorientować się co miało być myślą przewodnią tej publikacji. Są to jednak tylko moje odczucia, a Was ten tytuł może zainteresować.

Literatura młodzieżowa powinna być wartościowa dla młodego czytelnika i pokazywać mu wartości jakimi powinien kierować się w życiu. Na szczęście na rynku pojawia się tyle propozycji, że nastoletni odbiorca może znaleźć coś dla siebie. Nie wszystkie wydania jednak zachęcają do sięgnięcia po inne książki danego autora, jeśli miałyby pojawić się w przyszłości. Jak, moim...

Uważnie przeczytałam. Nie wiem kim są bohaterowie i o czym jest ta książka. Było tyle niedopowiedzeń...Trudno ją czytać. Akcja w niektórych rozdziałach toczy się nagle, bez zapowiedzi co bohaterowie planują. Wydawało mi się, że czytam kolejną część.

Uważnie przeczytałam. Nie wiem kim są bohaterowie i o czym jest ta książka. Było tyle niedopowiedzeń...Trudno ją czytać. Akcja w niektórych rozdziałach toczy się nagle, bez zapowiedzi co bohaterowie planują. Wydawało mi się, że czytam kolejną część.

Tą książkę czytałam szybko, dlaczego? Treść wciągała, a rozdziały były krótkie, miały zaledwie kilka stron, a po nich pojawiały się przerywniki w postaci cytatów z piosenek.
,,Ja, niepokorna" ma prawie 300 stron i według mnie to jest minus, gdyby miała ich więcej to historię można by było bardziej rozwinąć, wyjaśnić wiele spraw. czytając tą książkę miałam wrażenie, że czegoś nie wiem, wszystko było wyjęte, że tak powiem ,,z czapy''.
Pojawiło się kilka fragmentów, w których zwalczali potwory (?),ale nie było wyjaśnienia, dlaczego, po prostu rozdział zaczynał się od akcji.
Bardzo brakowało mi wyjaśnienia jak działa to bractwo, jak powstały te moce to mogłoby sprawić, że książka byłaby dużo ciekawsza.
Z tego wszystkiego najbardziej przypadła mi do gustu historia miłości Julii i Cassiana i według mnie zakończenie i wspomnienie o jej byłym chłopaku było bynajmniej nie na miejscu i zepsuła cały klimat. W sensie rozumiem, że opłakiwała jego śmierć, po raz kolejny, ale...
Postacie... Nie były wykreowane i im bardziej o nich myślę tym bardziej sobie to uświadamiam, tak na prawdę znamy tylko jednego bohatera, który nie pojawia się często. Czemu nie wykreowano głównych bohaterów?
No, nie oceniam tej książki tak, jak chciałabym, przez wymienione wyżej rzeczy. Daję jej mocne 3. Czy polecam? Mimo wszystko tak, ale będziecie czytać ją na własną odpowiedzialność.

Kurczę... Naprawdę boli mnie to, że jestem aż tak niedoinformowana.

Tą książkę czytałam szybko, dlaczego? Treść wciągała, a rozdziały były krótkie, miały zaledwie kilka stron, a po nich pojawiały się przerywniki w postaci cytatów z piosenek.
,,Ja, niepokorna" ma prawie 300 stron i według mnie to jest minus, gdyby miała ich więcej to historię można by było bardziej rozwinąć, wyjaśnić wiele spraw. czytając tą książkę miałam wrażenie, że...

Chilli przebojowa dziewczyna, o mocnym charakterze. Nie poddaje się, zawsze stara się osiągnąć postawione sobie cele. Jednak kiedy dziewczyna traci jedną z najważniejszych osób w jej życiu już nic nie będzie takie samo. Mimo tego, że stara się normalnie funkcjonować, wie że jakaś część jej została zabrana. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia, bowiem poznaje chłopaka, który od samego początku ją intryguje. Jednak czy to spotkanie było przypadkowe? Czy wszystko jest takie jak się wydaje, czy może jednak ludzie, którzy ją otaczają skrywają pewne sekrety? Dziewczyna będzie musiała rozwikłać pewną zagadkę, która już na zawsze zmieni jej życie. Bowiem nigdy nie przypuszczała, że jest kimś więcej niż zwykłą nastolatką.

Książkę czyta się przyjemnie. Ciekawy pomysł na fabułę. Jednak czasami nie nadążałam za przeskokami, które miały miejsce między rozdziałami. Wizerunek głównej bohaterki bardzo przypadł mi do gustu, ponieważ została pokazana jako dziewczyna, która wie czego chce. Walczy o swoje, mimo że nie zawsze ma po swojej stronie sprzymierzeńców. Interesujące było również wprowadzenie między rozdziałami wersów piosenek.

"Ja, niepokorna" to historia, która ma kilka niedociągnięć. Jednak jeśli przymkniemy na nie oko to spędzimy z tą książką miły wieczór.

Chilli przebojowa dziewczyna, o mocnym charakterze. Nie poddaje się, zawsze stara się osiągnąć postawione sobie cele. Jednak kiedy dziewczyna traci jedną z najważniejszych osób w jej życiu już nic nie będzie takie samo. Mimo tego, że stara się normalnie funkcjonować, wie że jakaś część jej została zabrana. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia, bowiem poznaje chłopaka,...

Bardzo lubię książki, które zawierają elementy fantastyczne, czuję się w tej tematyce jak rybka w wodzie, dlatego, kiedy zobaczyłam, że Wydawnictwo Novae Res proponuje mi do zrecenzowania książkę „Ja, niepokorna” zainteresowałam się nią i zgodziłam bez wahania. Naszym rodzimym autorom należy także dać szansę, może akurat książka nas pozytywnie zaskoczy?

„Jej pełne pogardy spojrzenie przeszyło mnie na wylot. Wstała z krzesła, na które wcześniej się osunęła, podniosła stojący na stoliku wazon i cisnęła nim we mnie. Nie trafiła, ale chyba tylko, dlatego, że ledwo stała na nogach. (...) W jej oczach płonęła wściekłość Chciałem poczekać, aż z niej wyparuje, aż ją wykrzyczy”.

Autorka opowiada nam historię Julii, która nosi przydomek Chilli, ma ognisty temperament, ale wrażliwe serce, można ją określić tytułową niepokorną. Ma pazur i cięty język, któremu towarzyszą przekleństwa, jest szczera do bólu. Matka dziewczyny przebywa w zakładzie psychiatrycznym, z czym nie potrafi sobie poradzić, ma w sobie ogromne pokłady złości, które często wyładowuje na swoim ojcu.
W prologu widzimy, jak bohaterka wybiera się na plac zabaw, chce spotkać się ze swoim przyjacielem i świętować po północy swoje urodziny. Krzyk brata mógłby pobudzić domowników, dlatego spotkanie z Martinem szybko dobiega końca, kiedy tylko znika z pola widzenia pojawia się demon, zwany Onyksem, który w wyniku szantażu, którego ceną za bezpieczeństwo Chilli jest dusza chłopaka, spisuje cyrograf. Brzmi ciekawie? I tak jest, Martin skrycie darzy uczuciem Julię, dlatego za wszelką cenę chciał, aby pozostała bezpieczna, nawet za cenę własnej duszy.

„Krople deszczu drżały na jej rzęsach, źrenice najpierw rozszerzyły się tak bardzo, że zakryły tęczówki, a potem zwęziły nagle i zmieniły kształt na pionowy”.

Chilli bardzo cierpi po stracie Martina, nie jest świadoma, jak wielkie poświęcenie wybrał, aby mogła żyć w spokoju, tylko jak będzie długo trwał? Nic nie jest wieczne, a demony mają swoje sposoby, aby prędzej, czy później otrzymać to, czego pragną, jak będzie tym razem?
Pewnego dnia, podczas ulewy Chili jedzie samochodem po swojego ojca uzgadniając szczegóły w czasie odbywanej rozmowy telefonicznej, po drodze postanawia odwieść do motelu autostopowicza, który odegra w książce dość istotną rolę. Staram się nie zdradzić Wam zbyt wiele z fabuły, bo powinniście ją odkryć samodzielnie. Co mogę powiedzieć? Miłośniczki romantycznych uniesień zostaną usatysfakcjonowane, tak samo, jak te, które liczą na to, że Julia nie jest zwyczajnym człowiekiem, jest w niej znacznie więcej niż przypuszczacie.

"To twoja smutna rzeczywistość. To twoje popaprane drzewo rodzinne...".

Opisana historia nie jest idealna, można dopatrzyć się w niej kilku niedociągnięć, jeśli przymkniemy na nie oko, starając się nie być zbyt czepliwi spędzimy z nią przyjemnie czas. Zamysł fabuły jest ciekawy, odpowiednio wywarzony, naprzemienność relacji widzianych oczami to Juli, a Cassiana, wspomnianego wcześniej autostopowicza jest fajnym zabiegiem, bardzo lubię to w książkach. Pozwala mi to lepiej wczuć się w poznawaną postać, rozumieć jej kreację, charakter, aby ocenić jej postępowanie. Myślę, że w przypadku tej książki brakuje tutaj trochę realizmu, chodzi mi o reakcję głównej bohaterki na zachodzące w jej życiu zmiany, które przyjmowała ze stoickim spokojem, jakby nie były dla niej czymś nowym. Mam wrażenie, że przez to została trochę spłycona, trudno mi było poznać motywację jej zachowań.
Książkę czyta się szybko i przyjemnie, czasem musiałam się bardziej skupić, aby niczego nie pominąć, miałam wrażenie, że coś mi umyka, może działo się tak przez to, że wydarzenia rozgrywane w książce zdawały się dziać w różnych odstępach czasowych. Może byłam zbyt zmęczona? Na miejscu autorki mocniej wyrysowałaby towarzyszące bohaterom emocje, to dodałoby większego realizmu zwłaszcza w kluczowych momentach.
Książkę oceniam dobrze mimo wymienionych wyżej zarzutów nie mogę powiedzieć, żeby fabuła mnie nie ciekawiła, czy żebym się męczyła przy jej czytaniu. Historia Chilli mi się podobała, wierzę, że znajdzie wiernych fanów, czasu na jej przeczytanie nie żałuję, zwłaszcza, że uprzyjemniła mi jesienny wieczór.

Bardzo lubię książki, które zawierają elementy fantastyczne, czuję się w tej tematyce jak rybka w wodzie, dlatego, kiedy zobaczyłam, że Wydawnictwo Novae Res proponuje mi do zrecenzowania książkę „Ja, niepokorna” zainteresowałam się nią i zgodziłam bez wahania. Naszym rodzimym autorom należy także dać szansę, może akurat książka nas pozytywnie zaskoczy?

„Jej pełne pogardy...

Bardzo ciężko będzie mi streścić fabułę, nie spojlerując jakoś znacząco, więc może ograniczę się do tego, że jest to historia o Julii, która jest tytułową niepokorną dziewczyną. Bierze ona autostopowicza Cassiana, który przypadkiem zamieszka w jej mieście, od razu zaprzyjaźni się z nią i zacznie z nią odkrywać mroczne tajemnice jej rodziny. Okazuje się jednak, że Cassian znał ją już dużo wcześniej niż ona jego..

Całość akcji widzimy na zmianę z perspektywy Julii i Cassiana, co jest bardzo fajnym zabiegiem, pozwalającym nam spojrzeć na fabułę z różnych stron i przynajmniej odrobinę ułatwia nam zrozumienie tej książki, co muszę przyznać, było dla mnie niełatwe.

Język książki był lekki i prosty, a rozdziały króciutkie, co sprawiło, że przeczytałam książkę bardzo szybko, jednak w zrozumieniu takim dogłębnym bardzo przeszkadzało mi tempo akcji. W jednym rozdziale coś się działo, a nagle w kolejnym działo się już coś innego, z podaną informacją, że minął na przykład miesiąc. Takim sposobem miałam wrażenie, że bohaterowie dopiero co się poznali, a później okazywało się, że spędzili razem już mnóstwo czasu, bo wspominają jak robili coś, co w ogóle nie było wcześniej opisane.

vDodatkowo bardzo irytowała mnie główna bohaterka. Nie rozumiałam połowy jej decyzji i zachowań. Samo to, że od razu otworzyła się przed chłopakiem, którego widziała drugi raz w życiu i zaczęła z nim rozwiązywać bardzo osobiste zagadki rodzinne, wydaje mi się strasznie naciągane. Tak samo jak to, że w życiu Julii działy się naprawdę szokujące i nowe dla niej rzeczy, a ona to przyjmowała wszystko tak po prostu, jakby jej życie wcale nie wywróciło się do góry nogami.

Muszę jeszcze wspomnieć o wątku romantycznym, który był, ale ja nie mam pojęcia jak to się stało, że tych dwóch bohaterów nagle zapałało do siebie wielką miłością. Naprawdę, chemii nie było czuć między nimi wcale, a przy takiej ilości skakanych scen nawet nie miałam wrażenia, że coś tak głębokiego między nimi się dzieje.

Największym plusem tej książki były cytaty z piosenek, które znajdowały się na początku każdego rozdziału. Włączyłam sobie wszystkie te piosenki podczas czytania, i rzeczywiście, słuchało się ich przyjemnie i oddawały klimat tej lektury.

„Ja, niepokorna” to książka młodzieżowa z elementami fantastyki, która według mnie jest naprawdę średnią pozycją. Nie wciągnęła mnie swoją fabułą i nie wywołała żadnych głębszych emocji podczas czytania, może oprócz irytacji. Dawno nie czytałam książki, która by mnie aż tak rozczarowała.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: https://niezwykle-slowa.blogspot.com/2018/10/71-ja-niepokorna.html

Bardzo ciężko będzie mi streścić fabułę, nie spojlerując jakoś znacząco, więc może ograniczę się do tego, że jest to historia o Julii, która jest tytułową niepokorną dziewczyną. Bierze ona autostopowicza Cassiana, który przypadkiem zamieszka w jej mieście, od razu zaprzyjaźni się z nią i zacznie z nią odkrywać mroczne tajemnice jej rodziny. Okazuje się jednak, że Cassian...

Bardzo wciągająca i ciekawa. Warto przeczytać, naprawdę.

Bardzo wciągająca i ciekawa. Warto przeczytać, naprawdę.