Zbiór reportaży z "Gazety Wyborczej" z lat 90., głównie pierwszej połowy tej dekady. Niewątpliwie można się przenieść do reliów tego okresu, zapoznając się z istotnymi problemami, takimi jak bezrobocie, niskie pensje, czy dylematy dekomunizacji. Można też się czasem uśmiechnąć, zwłaszcza kiedy czyta się reportaże o rozkwicie ufologii, wróżbiarstwa, czy akwizycji.
Niestety zabrakło mi czegoś, co można nazwać "informacjami kontekstowymi". Dla czytelnika, który nie ma wiedzy na temat początku lat 90. książka może być niezrozumiała, a w konsekwencji nawet nużąca. Dyskutować można też nad wyborem niektórych artykułów, zwłaszcza takichh, które miały 1,5 strony (tam przydałby się komentarz jeszcze bardziej).

Zbiór reportaży z "Gazety Wyborczej" z lat 90., głównie pierwszej połowy tej dekady. Niewątpliwie można się przenieść do reliów tego okresu, zapoznając się z istotnymi problemami, takimi jak bezrobocie, niskie pensje, czy dylematy dekomunizacji. Można też się czasem uśmiechnąć, zwłaszcza kiedy czyta się reportaże o rozkwicie ufologii, wróżbiarstwa, czy akwizycji.
Niestety...

Chyba żadna dekada nie cieszy się taką popularnością jak lata 90-te XX wieku. Obrosły swoją własną mitologią, pierwsza dekada wolności, szalony czas zmian, zachwytu tym co jeszcze chwilę wcześniej było nieosiągalne, czas wielkich szans i wielkich problemów. Wspominamy z nostalgią muzykę, kulturę, modę. Wszystko wydaje się lepsze, ciekawsze, łatwiejsze, bardziej przystępne z dzisiejszej perspektywy. Ale właściwie jakie były lata 90-te?

,,Niepowtarzalny urok likwidacji" to zbiór kilkunastu reportaży , które powstały w latach 90tych i wtedy też pojawiły się na łamach ,,Gazety Wyborczej". Nie są to współczesne wspomnienia ale autentyczne teksty z epoki. Tematy ich jest różna, właściwie to trochę takie ,,mydło i powidło", szaleństwo tematów, treści, miks powagi i ciekawostek. Od astrologii i pierwszych wyznawców teorii new Age, przez Pierwszy Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, handlarzy z bazarów, Stadion Dziesięciolecia, akwizytorów sprzedających najbardziej kultowy odkurzacz Rainbow aż po problemy sądownictwa i prywatyzację oraz likwidację państwowych przedsiębiorstw.

Rozrzut tematyczny ogromny i,tak jak same lata 90te, nie dający się jednoznacznie zaszufladkować. Jest trochę na lekko, z fantazją i brawurą, jaka cechowała ostatnią dekadę XX wieku ale jest i na poważnie o problemach, które właściwie nie zostały rozwiązane do dziś. Ale przede wszystkim czuć klimat lat 90tych, klimat zmian, trochę niepewności, trochę optymizmu. Widać to pierwsze zachłyśnięcie się Zachodem ale i czerpanie garściami z szans jakie się otwierały. Na kilka godzin reportaże przenoszą nas w przeszłość, znowu jest barwnie, ciekawie, ciężko i niepewnie ale widać chęć by iść do przodu.

,,Niepowtarzalny urok likwidacji" to zbiór ciężki do ocenienia. Jest nostalgicznym powrotem w przeszłość ale takim w wersji light. Zaprezentowane reportaże nie są najwybitniejszymi przykładami. Nie poruszają żadnych ważnych tematów a jeśli już to robią to w wersji lekkiej, trochę anegdotycznej, pokazują pewien wąski obraz problemu. Nie ma tu nagłaśniania żadnej wielkiej afery ale spojrzenie z innej strony na problemy, którymi żyli wszyscy w latach 90tych. Jest to pewne delikatniejsze spojrzenie na to co spędzało sen z oczu wszystkim i było codziennością. Teraz, po prawie 30 latach, jest tylko ciekawostką. I właśnie do kategorii ciekawostki i anegdoty najbliżej temu zbiorowi reportaży. W przystępnej formie pokazują nieoczywistą, trochę mniej popularną czy już zapomnianą stronę lat 90tych oraz przybliżają jak wtedy pisało się teksty, przez to najlepiej czuć atmosferę tamtego okresu i jego autentyczność i oryginalność. I to najbardziej mnie przekonało i dlatego polecam!

Chyba żadna dekada nie cieszy się taką popularnością jak lata 90-te XX wieku. Obrosły swoją własną mitologią, pierwsza dekada wolności, szalony czas zmian, zachwytu tym co jeszcze chwilę wcześniej było nieosiągalne, czas wielkich szans i wielkich problemów. Wspominamy z nostalgią muzykę, kulturę, modę. Wszystko wydaje się lepsze, ciekawsze, łatwiejsze, bardziej przystępne z...

Reportaże to za duże słowo. Jest to bardziej zbiór felietonów. Bez specjalnego pogłębiania tematów.

Reportaże to za duże słowo. Jest to bardziej zbiór felietonów. Bez specjalnego pogłębiania tematów.

Uważam, że reklamowanie tej książki określeniem "zbiór reportaży" to lekka przesada. To są raczej krótkie opisy, wyrywki z życia, które co najwyżej prawdziwym, dobrym reportażem zalatują. Jestem ciekaw, jak odbierze to czytelnik, który nie pamięta tamtych czasów. Dla mnie całkiem fajne wspomnienie z przeszłości, chociaż, tak jak piszę, trochę nudna forma, jakby notatki z przeszłości.

Uważam, że reklamowanie tej książki określeniem "zbiór reportaży" to lekka przesada. To są raczej krótkie opisy, wyrywki z życia, które co najwyżej prawdziwym, dobrym reportażem zalatują. Jestem ciekaw, jak odbierze to czytelnik, który nie pamięta tamtych czasów. Dla mnie całkiem fajne wspomnienie z przeszłości, chociaż, tak jak piszę, trochę nudna forma, jakby notatki z...

Czytając reportaże z początku lat 90tych uświadamiam sobie jak szybko zapominamy o sprawach, wydarzeniach, w których byłam kiedyś zanurzony, wypełniały moją rzeczywistość. Warto czasami cofnąć czas i powspominać.

Czytając reportaże z początku lat 90tych uświadamiam sobie jak szybko zapominamy o sprawach, wydarzeniach, w których byłam kiedyś zanurzony, wypełniały moją rzeczywistość. Warto czasami cofnąć czas i powspominać.

Opisy klubów z roznegliżowanymi paniami są mocno niesmaczne.

Opisy klubów z roznegliżowanymi paniami są mocno niesmaczne.

Książka lekka i szybka, nie jest fenomenem - ale z drugiej strony dobre nurkowanie w lata 90. Dla starszego pokolenia może być niepotrzebne, dla młodszych warte przeczytania.

Książka lekka i szybka, nie jest fenomenem - ale z drugiej strony dobre nurkowanie w lata 90. Dla starszego pokolenia może być niepotrzebne, dla młodszych warte przeczytania.

Urodziłam się na początku lat 90 i nie pamiętam niczego z tych wszystkich historii. Płaska książka, nic nie wnosi. Dla mnie lata 90 to kolory, kicz, tandeta a wszystko przy dźwiękach Ich Troje. ;) Według autorów nawet na bazarach było szaro. Niby już po PRL ale chyba niektórzy nie widzą różnicy. Albo tęsknią?

Urodziłam się na początku lat 90 i nie pamiętam niczego z tych wszystkich historii. Płaska książka, nic nie wnosi. Dla mnie lata 90 to kolory, kicz, tandeta a wszystko przy dźwiękach Ich Troje. ;) Według autorów nawet na bazarach było szaro. Niby już po PRL ale chyba niektórzy nie widzą różnicy. Albo tęsknią?

Książka przypomina o tym, jak ciężko się żyło w latach 90-tych. Pozwala jednocześnie docenić dzisiejsze czasy dobrobytu

Książka przypomina o tym, jak ciężko się żyło w latach 90-tych. Pozwala jednocześnie docenić dzisiejsze czasy dobrobytu

Lata 90. to czasy mojego dzieciństwa, dla mnie wszystko było wtedy super. :) Interesujące było spojrzeć na te czasy z perspektywy dorosłych wówczas ludzi.
Trochę za dużo jest historii opowiedzianych z perspektywy Warszawy (bez urazy),a za mało z prowincji. Dobrze, że było kilka historii z Łodzi - to było miasto, które chyba najbardziej odczuło (w tym negatywnym sensie) powiew zmian.

Lata 90. to czasy mojego dzieciństwa, dla mnie wszystko było wtedy super. :) Interesujące było spojrzeć na te czasy z perspektywy dorosłych wówczas ludzi.
Trochę za dużo jest historii opowiedzianych z perspektywy Warszawy (bez urazy),a za mało z prowincji. Dobrze, że było kilka historii z Łodzi - to było miasto, które chyba najbardziej odczuło (w tym negatywnym sensie)...