Zainteresowała mnie ta książka przede wszystkim swoim opisem, ale i okładka ma coś w sobie. Widziałam tę pozycję w zapowiedziach i wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć, że lubię takie tajemnicze klimaty. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i byłam ciekawa czy będzie udane.

Zbliża się koniec XIX wieku. W małym miasteczku blisko Warszawy w zakładzie przyrodoleczniczym zostaje znaleziona martwa kobieta. Wygląda na to, że to samobójstwo, ale jednak coś się nie zgadza. Nieżyjąca kuracjuszka ma obcięte włosy i dziwne ślady na ciele. Komisarz Połżniewicz zaczyna prowadzić śledztwo w tej sprawie i uważa, że kobietę uduszono. Czy to jedyna ofiara dusiciela? Kto za tym stoi?

Już na samym początku czytania tej książki zwróciłam uwagę na jej mroczny klimat i ciekawie przedstawione śledztwo toczące się w XIX wieku. Autorka świetnie przedstawiła te lata, z zainteresowaniem czytałam o tym jak komisarz na miejsce zbrodni udaje się powozem, jak sobie radzi bez tych wszystkich udogodnień. Do tego te plastyczne opisy fabryki, starego rynku i kościoła, wszystko to stanowi interesującą całość. Mamy tutaj dobrze skonstruowaną intrygę, z każdą kolejną stroną moja ciekawość rosła, chciałam wiedzieć kto i dlaczego dusi niewinne kobiety. Akcja nie jest jakoś bardzo dynamiczna, bo dochodzenie w tej sprawie zostało szczegółowo opisane, komisarz Połżniewicz czuje się bezradny, błądzi i sprawa jest bardziej skomplikowana niż się na początku wydawało, a do tego poznajemy też jego wewnętrzne rozterki. Mimo tego jednak fabuła jest wciągająca, a zagadka coraz bardziej intryguje. Czytając takie książki zawsze zastanawiam się nad zabójcą, próbuję odgadnąć kim jest i tak też tutaj było. Może nie do końca przewidziałam zakończenie, ale brałam je pod uwagę, nie było dla mnie wielkim zaskoczeniem nazwisko dusiciela, ale może to dlatego, że często sięgam po kryminały. To jednak nie znaczy, że autorka mnie nie zmyliła i że wiedziałam jaki konkretnie będzie finał, bo były i takie momenty, które potrafiły mnie zdziwić i na pewno bym się ich nie domyśliła.

Głównego bohatera da się lubić. Komisarz Kornel Połżniewicz pomimo beznadziejnej sytuacji nie chce się poddać i z prawdziwym zaangażowaniem prowadzi śledztwo. Jego życie prywatne nie jest zbyt kolorowe. Od jakiegoś czasu nie dogaduje się z żoną tak jakby chciał, ma wrażenie, że coś jest nie tak jak być powinno. Uwielbia pić herbatę, palić fajkę, bardzo ważne jest dla niego logiczne myślenie i działanie. W dochodzeniu pomaga mu jego zastępca Drużyński, który wie niemal wszystko o mieszkańcach, ich sekretach i ciekawych miejscach w miasteczku. Jego też polubiłam, ma w sobie coś pozytywnego. Są i takie postacie, których polubić się nie da i tak naprawdę każdy z nich jest podejrzany, nikogo nie można być pewnym. Najbardziej jednak byłam ciekawa zabójcy, jego motywów i tego kim jest. Myślę, że autorka mogłaby jeszcze bardziej szczegółowo przedstawić nam jego sposób myślenia, bo chociaż poznałam powody jego działania to chętnie przeczytałabym o tym więcej.

Pani Anna Trojanowska posługuje się przystępnym i łatwym w odbiorze językiem. Jest tutaj trochę opisów, ale są one plastyczne i klimatyczne, nie są przesadzone, nadają tej powieści ciekawej i ponurej atmosfery. Narracja jest trzecioosobowa, są też wplecione krótkie fragmenty opowiadające o dusicielu, jego przeszłości, o ofiarach. Dzięki temu lepiej go poznajemy, ale jak już wspominałam - z chęcią przeczytałabym o nim jeszcze więcej.

''Człowiek z brzytwą'' to ciekawa i wciągająca książka, z dobrze wykreowaną intrygą i z klimatyczną atmosferą XIX wieku. Potrafi zaskoczyć i mimo, że domyślałam się kim jest sprawca to i tak nie zepsuło mi to przyjemności z czytania i nie brakło innych sytuacji, których bym się nie domyśliła. Ciekawi bohaterowie, barwne opisy i intrygujące śledztwo tworzą naprawdę fajną całość. Myślę, że jeśli lubicie kryminały to ta książka powinna przypaść Wam do gustu. Teraz ciekawa jestem poprzedniej powieści autorki, po którą chętnie sięgnę.

''No i co, przepióreczko? Tak to już jest, kto wodzi innych na pokuszenie, ginie marnie. Nic z ciebie nie zostanie, tylko włosy. Co za ironia losu, ale szkoda by było, gdyby się zmarnowały. Są warte grzechu.''

https://czytam-wszystko.blogspot.com

Zainteresowała mnie ta książka przede wszystkim swoim opisem, ale i okładka ma coś w sobie. Widziałam tę pozycję w zapowiedziach i wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć, że lubię takie tajemnicze klimaty. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i byłam ciekawa czy będzie udane.

Zbliża się koniec XIX wieku. W małym miasteczku blisko Warszawy w zakładzie...