Duszący klimat XIX wieku. W powietrzu czuć woń rozkładu, na ciałach gromadzi się pył, a umysł zaprząta strach i modlitwy o ochronę przed mrokiem. On znów ostrzy brzytwę. Znalazł kolejną przepióreczkę. Piękną, idealną. Czuje tylko pożądanie, nienawiść. Zabiera każdej przepióreczce ostatni oddech. Potem jest tylko mrok.

Komisarz Połżniewicz jeszcze nigdy nie miał do czynienia z tak trudną sprawą morderstwa. Jedna z kuracjuszek Zakładu Przyrodniczego w Suchej Woli została znaleziona martwa w ogrodzie. Była to niespełna piętnastoletnia Ludwika Mandlewicz. Dziewczynie obcięto jej długie włosy i upozorowano morderstwo.

Komisarz wraz ze swoim zastępcą - Szymonem Drużyńskim, poszukują poszlak. Niestety, ich przeciwnik jest bardzo sprytny, cichy, pilnuje się na każdym kroku, manipuluje.

Policjanci czują się sfrustrowani, jakby znajdowali się w labiryncie, w którym to ON ustala reguły gry. Jest tak wielu kłamców, na każdym kroku układy, nikt nie współpracuje. Sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, kiedy dochodzi do kolejnego morderstwa. Ten sam schemat - uduszona kobieta, obcięte włosy.

Mieszkańcy czują strach przed tym co a raczej kto, może czaić się w mroku. Tracą wiarę w powodzenie śledztwa, pozostaje im jedynie modlitwa.

A ON znowu ostrzy brzytwę. Znalazł już swoją przepióreczkę - jej zapach, kolor włosów. Wie, że musi ją uwolnić.

"Człowiek z brzytwą" to historia, która została utrzymana w dość specyficznym klimacie (który swoją drogą bardzo lubię) - duszący, melancholijny, tajemniczy. Czytając czułam jak wnikam w ten świat - autorka nadała książce niesamowitą otoczkę. Czytajcie uważanie, ponieważ autorka przeplata naprawdę świetne smaczki, które w sposób dyskretny, wzbogacają całą opowieść. To ciąg zdarzeń, doskonale przemyślany i w odpowiedni sposób dawkowany czytelnikowi. Niektórych tempo akcji może nużyć - sama momentami miałam takie odczucia. Wydaje mi się, że było to spowodowane postacią Komisarza Połżniewicza - miałam wrażanie, że brakowało mu tej iskry do działania. Dużo myślał, ale nie przekładał tego na czyny.

Jednak dla mnie największym plusem całej historii było to, że autorka mnie doskonale zwiodła - może to było spowodowane tym, że pierwszy raz czytałam książkę utrzymaną w takim klimacie i nie jestem weteranem literatury sensacyjnej/kryminalnej. Myślałam, że wiem kim jest dusiciel. Czytałam bardzo uważnie, zbierałam poszlaki, a pod koniec powieści nie mogłam uwierzyć, że tak zostałam zaskoczona. Barwo, brawo.

Serdecznie dziękuje wydawnictwu Zyska i S-ka, za możliwość przeczytania książki i poszukiwania poszlak w Suchej Woli.

Duszący klimat XIX wieku. W powietrzu czuć woń rozkładu, na ciałach gromadzi się pył, a umysł zaprząta strach i modlitwy o ochronę przed mrokiem. On znów ostrzy brzytwę. Znalazł kolejną przepióreczkę. Piękną, idealną. Czuje tylko pożądanie, nienawiść. Zabiera każdej przepióreczce ostatni oddech. Potem jest tylko mrok.

Komisarz Połżniewicz jeszcze nigdy nie miał do...