Jaśmina po kilkunastu latach małżeństwa zostaje opuszczona przez męża. Nie może się z tym pogodzić, mimo że w głębi wie, że jej małżeństwo skończyło się wiele lat wcześniej. Na zimno analizuje lata współżycia, by wyciągnąć symptomy, które później doprowadziłyby do upadku jej związku. Po rozstaniu próbuje wrócić do życia, co może okazać się trudne, gdy przez długi czas tylko się to życie pozorowało. Pomagają jej w tym Jan – brat bliźniak, z którym łączy ją nadnaturalna więź; mama – ekscentrycznie ubierająca się nałogowa nikotynistka; ojciec – były wojskowy obsypujący wszystkich militarystycznymi porównaniami i przyjaciółka od trzepaka – Dżina. W pogodzeniu się z sytuacją nie pomaga jej fakt, że mężczyźni, którzy stają na drodze, przedstawiają szereg pokręconych patologii, jak alkoholizm, ekshibicjonizm, zboczenia i wiele innych. Jaśmina nie ma łatwo.
Autorka serwuje nam psychoanalizę człowieka–kobiety : kobiety–mężatki, kobiety–rozwódki, kobiety–singielki a przy okazji kobiety–siostry, kobiety–córki, kobiety–sąsiadki. Co przeżywa, jak sobie z tym radzi. Jak próbuje zacząć żyć, gdy jej życie się właśnie skończyło. Bardzo celne i dające do myślenia, ale przy tym niesamowicie zabawne, trochę sarkastyczne, czasami wzruszające. Poważne tematy poruszane z ogromną dawką dystansu i humoru. Serdecznie zapraszam do lektury – szczególnie Panie.

Jaśmina po kilkunastu latach małżeństwa zostaje opuszczona przez męża. Nie może się z tym pogodzić, mimo że w głębi wie, że jej małżeństwo skończyło się wiele lat wcześniej. Na zimno analizuje lata współżycia, by wyciągnąć symptomy, które później doprowadziłyby do upadku jej związku. Po rozstaniu próbuje wrócić do życia, co może okazać się trudne, gdy przez długi czas tylko...