Mega polecam gra też jest super

Mega polecam gra też jest super

Nie sądziłam, że nasze życie jest aż tak zdominowane przez przeróżne… kody, zaprogramowane funkcje, aplikacje z których korzystamy nie tylko w internecie- dopóki nie przeczytałam tej książki.
Kodowanie zazwyczaj kojarzyło mi się z lekcjami informatyki w liceum.
Za pomocą kodów tworzyliśmy programy, które mnożyły i dzieliły wybrane przez nas liczby. Wtedy wydawało mi się to takie… bezsensowne, płytkie. Nie pokazano nam, jakie cuda faktycznie można z nich tworzyć.
Właśnie przez te negatywne doświadczenia sięgnęłam po historię dziewczyn, które z entuzjazmem uczyły się programowania podczas letnich kursów i wspólnie stworzyły aplikację, która zawojowała świat. Dosłownie, bo to autentyczna historia! Przygotowana przez nich gra video stała sie tak popularna, że zainteresowały się nimi najpotężniejsze korporacje informatyczne. Niesamowita opowieść, opowiadająca historię krok po kroku- od nauki od podstaw, po kursy i pierwsze kroki w branży technologii komputerowych.
Chciałam, aby historia Aderi i Spohie zmieniła moje podejście do programowania- przecież to prosztsze niż sądziłam! Nastolatki takie jak ja, dzięki kodom stworzyły grę, przecież one też na początku nic nie potrafiły!
Cóż, dla mnie programowanie to nadal czarna magia- może mniej nudna niż poprzednio, ale jednak. Cieszę się, że poznałam to z innej perspektywy- książkę czyta się szybko i przyjemnie. Ma nawet obrazki! To autentyczne zdjęcia dziewczyn przedstawiające ich zmagania, dokumentacja sukcesów i obaw, a nawet rozdział dotyczący wprowadzenia do kodowania- krok po kroku uczy, jak napisać ciekawy program. Jaki? Sięgnijcie po tę książkę i odkryjcie to sami!
Uwielbiam autentyczne historie- czytając o nim mam wrażenie, że odkrywam nieznaną mi dotąd cząstkę realnego świata.

Nie sądziłam, że nasze życie jest aż tak zdominowane przez przeróżne… kody, zaprogramowane funkcje, aplikacje z których korzystamy nie tylko w internecie- dopóki nie przeczytałam tej książki.
Kodowanie zazwyczaj kojarzyło mi się z lekcjami informatyki w liceum.
Za pomocą kodów tworzyliśmy programy, które mnożyły i dzieliły wybrane przez nas liczby. Wtedy wydawało mi się...

Bardzo emocjonująca historia dwóch dziewczyn, które dzięki kursowi programowania Girls Who Code, zmieniają świat poprzez napisaną przez siebie, grę komputerową poruszającą trudne tematy społeczne. Autorki piszą w pierwszej osobie i na zmianę opisują swoją historię, często opisując ten sam moment z dwóch punktów widzenia. Jest to po prostu bardzo ciekawa i bardzo fajnie napisana historia. Nie mogłem się od niej oderwać.

Polecam każdemu, szczególne osobom, które uczą się programowania, albo tych którzy się nad tym zastanawiają, może ich zmotywować do dalszej nauki. Warto też, aby sięgnęły osoby, które uczą programowania, początkowa część zawiera ciekawy insight w świat osób, które poznają programowanie, doświadczeni programiści jak ja, mogą sobie z niektórych rzeczy nie zdawać sprawy (to tak zwana klątwa wiedzy). Autorki opisują jak uczą się programowania, co było mega fajne i użyteczne.

Widząc inną opinie 1/10, myślę że tłumaczenie tytułu może być trochę niefortunne, jest to wymysł tłumacza. Oryginalny tytuł to GIRL CODE.

Warto też obejrzeć występnie na TEDx Andrei Gonzales, jednej z autorek. Które można uznać za epilog tej historii. Uwaga wystąpienie może zawierać spoilery, więc warto obejrzeć po przeczytaniu książki, lub gdy ktoś chce się przekonać do niej lub nie zamierza czytać.

Bardzo emocjonująca historia dwóch dziewczyn, które dzięki kursowi programowania Girls Who Code, zmieniają świat poprzez napisaną przez siebie, grę komputerową poruszającą trudne tematy społeczne. Autorki piszą w pierwszej osobie i na zmianę opisują swoją historię, często opisując ten sam moment z dwóch punktów widzenia. Jest to po prostu bardzo ciekawa i bardzo fajnie...

Czytana razem z mężem, oboje jesteśmy programistami i ubolewamy nad takimi pozycjami. Przede wszystkim - gdzie te superkoderki? Bo jeśli mowa o dwóch dziewczynach, które niczym ponadprzeciętnym się nie wyróżniają, napisały megaprostą, wręcz prymitywną grę, która ma okropną fabułę, zamysł, wykonanie i gameplay, to aż trudno uwierzyć, dlaczego ktoś chciałby wydać o nich książkę. Niestety, bierze się to z obecnego boomu, zjawiska, które namawia kobiety do kodowania i takie tam. Nastolatki nie wzbudziły naszej sympatii, raczej mamy do nich neutralny stosunek. Ja nie mogę zrozumieć, dlaczego ktoś otwarcie pisze o tym, że w jego domu grano w piracką wersję StarCrafta - mam nadzieję, że kiedyś kupisz tę grę, aby zapłacić twórcom za ich pracę, bo póki co, ukradłaś ją (w zasadzie to twój ojciec - także programista, który chyba powinien rozumieć, że okradanie kolegów po fachu nie jest ok).
Sporo coachingowych treści, przez które ciężko nam było przebrnąć, sporo nieścisłości, mało o samym programowaniu, sporo o pierdołach. Może dziewczyny jeszcze tego nie wiedzą, ale jest różnica między koderkami, a programistkami. Nie chciałabym chyba mieć takich koleżanek w zespole.


Wyzwanie czytelnicze LC marzec 2021: Przeczytam książkę kierując się tagami z bazy LC: #programowanie (19).

Czytana razem z mężem, oboje jesteśmy programistami i ubolewamy nad takimi pozycjami. Przede wszystkim - gdzie te superkoderki? Bo jeśli mowa o dwóch dziewczynach, które niczym ponadprzeciętnym się nie wyróżniają, napisały megaprostą, wręcz prymitywną grę, która ma okropną fabułę, zamysł, wykonanie i gameplay, to aż trudno uwierzyć, dlaczego ktoś chciałby wydać o nich...

Książka Superkoderki sprawiła, że nagle zachciało mi się kodować i przeżywać to co one, mimo, że nie znoszę programowania i informatyki. Ich przygody mnie zainteresowały i sprawiły, że chciałam dalej czytać o losach dwóch programistek. Nie słyszałam o niej nigdzie, a książka jest naprawdę dobra, jestem pewna, że zachęciłaby wiele osób do sięgnięcia w głąb tej dziedziny. Opowiada o wielu problemach z którymi kobiety programistki muszą się zmierzyć. Jest ona bardzo inspirująca, ponieważ mamy na końcu podany przykład kodów, których możemy spróbować, aby zacząć się rozwijać z tą dziedziną. Mamy poruszonych tu bardzo dużo ciekawych tematów.
Podsumowując książka bardzo mi się podobała i uważam, że każda dziewczyna powinna po nią sięgnąć z powodu poruszanych w niej tematów tabu. Ocena 7/10, bardzo dobra.

Książka Superkoderki sprawiła, że nagle zachciało mi się kodować i przeżywać to co one, mimo, że nie znoszę programowania i informatyki. Ich przygody mnie zainteresowały i sprawiły, że chciałam dalej czytać o losach dwóch programistek. Nie słyszałam o niej nigdzie, a książka jest naprawdę dobra, jestem pewna, że zachęciłaby wiele osób do sięgnięcia w głąb tej dziedziny....

Powyżej znajduje się zdjęcie książki, która jest naprawdę świetna i ciekawa. Sięgnąłem po nią z powodu tego, że sam programuje i sprawia mi to przyjemność, lecz w tym roku zupełnie nic nie stworzyłem ani nie uczyłem się programowania.


Miałem wielkie wypalenie, nic nie chciało mi się stworzyć. Aż do teraz gdy sięgnąłem po tą książkę, mam wielką ochotę, żeby dalej uczyć się programowania i tworzyć różne ciekawe projekty. Autorki tej książki to dwie kobiety, które poznały się na kursie programowania "Girls Who Code", który ma za zadanie, uczyć dziewczyn programowania. Jest to świetna historia, która pokazuje, że kobiety też mogą być programistkami i nawet może pójść im lepiej, niż wielu innym mężczyznom, którzy programują. Podoba mi się w niej również sposób pisania i to, że są obie perspektywy tych dziewczyn. Dziewczyny wpadły na pomysł, aby w ramach projektu stworzyć grę wideo, która błyskawicznie rozprzestrzeniła się w internecie.



Andy i Sophie, są przykładem, dla którego warto pracować i uczyć się nowych rzeczy, ponieważ można wiele osiągnąć. W książce na końcu znajduje się również około 40 stron wprowadzenia do programowania, dla chętnych, którzy chcą się nauczyć. Jest to bardzo dobra książka, strasznie mi się spodobała i jestem z niej zadowolony. Dziękuje również bardzo Wydawnictwu Czarna Owca, za egzemplarz. Polecam ją każdemu programiście, co odechciało mu się programować i osobą, które chciałyby zacząć programować lub sprawdzić, czy chcieliby zająć się tym zawodem.

Moja ocena: 9/10

Powyżej znajduje się zdjęcie książki, która jest naprawdę świetna i ciekawa. Sięgnąłem po nią z powodu tego, że sam programuje i sprawia mi to przyjemność, lecz w tym roku zupełnie nic nie stworzyłem ani nie uczyłem się programowania.


Miałem wielkie wypalenie, nic nie chciało mi się stworzyć. Aż do teraz gdy sięgnąłem po tą książkę, mam wielką ochotę, żeby dalej uczyć się...

Ciekawa książka młodzieżowa skupiona na przyjaźni i programowaniu. Na kartach książki poznajemy historie przyjaciółek, które połączyło kodowanie,. Ciekawym aspektem książki jest to, że jest oparta na faktach, a bohaterkami są autorki. Jedyne co mi ciut przeszkadzało w lekturze to silne zaznaczenie feminizmu, i takiego charakteru książki. Mimo to historia jest bardzo ciekawa i inspirująca do spróbowania swoich sił w Pythonie czy C++. Szkoda, że nie ma więcej młodzieżówkę z wątkiem programowania na polskim rynku wydawniczym, jak ktoś jakąś zna to pięknie proszę o info :)

Ciekawa książka młodzieżowa skupiona na przyjaźni i programowaniu. Na kartach książki poznajemy historie przyjaciółek, które połączyło kodowanie,. Ciekawym aspektem książki jest to, że jest oparta na faktach, a bohaterkami są autorki. Jedyne co mi ciut przeszkadzało w lekturze to silne zaznaczenie feminizmu, i takiego charakteru książki. Mimo to historia jest bardzo ciekawa...

Swietna ksiazka chodz bardziej przypomina pamietnik az nie chcialem sie oderwac od czytania tak wciagajaca i fajnie napisana

Swietna ksiazka chodz bardziej przypomina pamietnik az nie chcialem sie oderwac od czytania tak wciagajaca i fajnie napisana

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją tego cuda! 😁😂 Przyznam, że literatura faktu to nie jest coś po co sięgam, więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Jednak szybko zrozumiałam, że nie potrzebnie się obawiałam. Andy i Sophie okazały się super dziewczynami, które osiągają wyznaczone przez siebie cele, oczywiście nie od razu! 😂 Obie dziewczyny miały swoje problemy i wahania, jednak każda z nich poradziła sobie na własny sposób, udowadniając jednocześnie, że nie ważne co stoi Ci na przeszkodzie do marzeń, zawsze możesz to osiągnąć pracą i wytrwałością. Nasze bohaterki poruszają też w dość ciekawy sposób temat tabu jakim jest miesiączką. Podziwiam obie za kreatywność i wytrwałość. ❤ Książkę czytało mi się szybko i nie wiedziałam kiedy ją skończyłam! 😂
•
Kolejnym plusem są zadania z instrukcjami na końcu książki, które dają nam namiastkę ich świata i satysfakcję z ich wykonania. Przyznam się, że świetnie się przy nich bawiłam!

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją tego cuda! 😁😂 Przyznam, że literatura faktu to nie jest coś po co sięgam, więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Jednak szybko zrozumiałam, że nie potrzebnie się obawiałam. Andy i Sophie okazały się super dziewczynami, które osiągają wyznaczone przez siebie cele, oczywiście nie od razu! 😂 Obie dziewczyny miały swoje problemy i...

Książka bardzo lekka i przyjemna, a przy tym opowiada ciekawa historię. Przykład opisany w książce może stać się motywacja dla wielu osób w młodym wieku. Pokazuje, że ciężka praca i wytrwałość w obranym celu mogą doprowadzić do sukcesu. W moim odczuciu książka jest realistyczna, nie jest nadmuchana historia tylko realna dla "Ameryki". Polecam!

Książka bardzo lekka i przyjemna, a przy tym opowiada ciekawa historię. Przykład opisany w książce może stać się motywacja dla wielu osób w młodym wieku. Pokazuje, że ciężka praca i wytrwałość w obranym celu mogą doprowadzić do sukcesu. W moim odczuciu książka jest realistyczna, nie jest nadmuchana historia tylko realna dla "Ameryki". Polecam!