Do we have victory?

Victoria Aveyard wdarła się na rynek powieści Young Adult z siłą i intensywnością tornada. Jeszcze zanim się ukazała pierwsza część jej debiutanckiego cyklu – „Czerwona Królowa” była jedną z najmocniej reklamowanych i najbardziej dyskutowanych książek na świecie. Duet Peter and Jacob (zwycięzcy piątej edycji polskiej wersji programu „Must Be The Music – Tylko Muzyka”) napisał piosenkę, która oficjalnie promowała dzieło młodej pisarki. A więc – debiut udany. Nawet bardzo, biorąc pod uwagę świeżość języka, subtelność łączenia dystopijnych wątków (tak modnych i wielokrotnie dublowanych na przestrzeni ostatnich lat) oraz sam pomysł. Tylko czy zamkniecie serii to jej ukoronowanie czy już tylko wiele hałasu o nic?…

„Wojenna burza” to czwarta, finalna część serii „Czerwona Królowa”. Czwarta okrwawiona korona. Seria, planowana początkowo na trylogię, rozbita została na tetralogię. Już zamknięcie czy jeszcze furtka? Nie do końca wiadomo. Są przecież 3 opowiadania z uniwersum „Czerwonej Królowej”, a autorka zapowiedziała jeszcze epilog, podsumowujący całość. Czy potrzebnie? Czasami ma się wrażenie, że zabrakło dobrego redaktora opiekującego się cyklem. Kogoś, kto poprowadziłby młodziutką pisarkę za rękę po meandrach rzemiosła, jakim jest pisanie. Budowania postaci, głębi psychologicznej przeżyć bohaterów, wyłapywania nieścisłości i braku logiki (trudno być jednocześnie świetnym generałem i niedojrzałym chłopcem). Tak – zdecydowanie zabrakło i betareaderów, i redaktorów.

Licząca 700 stron powieści, 37 rozdziałów, epilog i podziękowania. Każdy z rozdziałów opowiadany jest z perspektywy innego bohatera: 3 kobiet - Mare, Evengeline oraz Iris i 2 mężczyzn – Mavena i Cala. Zabieg o tyle ciekawy, co nie do końca dobrze wykorzystany przez autorkę. Z jednej strony – możemy poznać „tę okropną” Evangeline i zakochać się w niej na zabój (w jej sile, determinacji i męstwie) oraz przyjrzeć się knowaniom psychopatycznego brata i podziwiać jego maestrię - z drugiej brak większej dojrzałości Czerwonej Królowej i jej upadłego rycerza.

Budowanie świata na gruzach imperium rzymskiego - nowej, uwspółcześnionej wersji średniowiecza, połączone z ukochanymi X-men autorki dało świetne rezultaty i świeże, nowe postaci. Niemniej jednak w pewnym momencie autorka sprawia wrażenie lekko pogubionej. Sporo wątków pobocznych i wielopłaszczyznowych rozgrywek nie zawsze zgrywa się w płynną całość. Świetne sceny walk i bitew, choć jest ich naprawdę dużo – jakby cykl dedykowany był fanom wojskowości. Nieco niejasne ujęcie relacji romantycznych. Początkowo ciekawie i klasycznie przedstawiony trójkąt miłosny, zdrady i zawiedzione zaufanie, ale jednocześnie jakby uczucia młodych ludzi wcale nie były ich siłą napędową.
Powieść nie do końca wciąga i porywa – brak ciekawszych retrospekcji, głębszych przemyśleń, zbyt wiele powtórzeń. Ponadto część wątków nie jest zakończona, nie wszystkie interesujące czytelników sprawy zostają wyjaśnione.

Ogólnie – niezłe zakończenie niezłej serii, ale – moim skromnym zdaniem – Victoria może jeszcze pokazać swoim fanom prawdziwą victorię.

Do we have victory?

Victoria Aveyard wdarła się na rynek powieści Young Adult z siłą i intensywnością tornada. Jeszcze zanim się ukazała pierwsza część jej debiutanckiego cyklu – „Czerwona Królowa” była jedną z najmocniej reklamowanych i najbardziej dyskutowanych książek na świecie. Duet Peter and Jacob (zwycięzcy piątej edycji polskiej wersji programu „Must Be The Music –...