Bardzo, bardzo rzadko czytam poradniki, i niezbyt je cenię.
Jednak ten poradnik uznaje za cenny i pomocny. Warto przeczytać i zaglądać od czasu do czasu, wraz z serią poradników "Jak rozmawiać..."
Szczególnie rozdział o nieuleganiu wpływom dzieci są ważne, bo dzisiaj latorośle dość łatwo i chętnie manipulują dorosłymi...

Poradnik polecam rodzicom, nauczycielom.

Bardzo, bardzo rzadko czytam poradniki, i niezbyt je cenię.
Jednak ten poradnik uznaje za cenny i pomocny. Warto przeczytać i zaglądać od czasu do czasu, wraz z serią poradników "Jak rozmawiać..."
Szczególnie rozdział o nieuleganiu wpływom dzieci są ważne, bo dzisiaj latorośle dość łatwo i chętnie manipulują dorosłymi...

Poradnik polecam rodzicom, nauczycielom.

Przyzwoita książka. Autorka zwraca uwagę na kwestie pomijane w innych pozycjach. Jednak jak dla mnie miejscami jest zbyt dyrektywna. Poza tym pani Morin zaleca dyscyplinowanie dzieci przy pomocy kar, które nazywa konsekwencjami, a które konsekwencjami w żadnym wypadku nie są. Autorka przedstawia oczywiście swoją teorię dotycząca rozróżnienia między karą a konsekwencją, ale niestety w praktyce wychodzi na to samo. Drugą kwestią, która mocno zakłuła mnie w oczy, było stwierdzenie autorki, że nagrody wcale nie obniżają u dzieci motywacji wewnętrznej. Cóż, ze znanych mi badań (które najwyraźniej nie są też obce Morin) wynika coś wprost przeciwnego. Jednak autorka neguje te wyniki, nie powołując się przy tym na żadne inne badania (co dla odmiany robi przy wielu innych okazjach). Ot, chyba po prostu nie pasowały jej do własnej wizji wychowywania dzieci. ;) Ogólnie kobieta wydaje się dość sensowna i z głową na karku. Książkę warto przeczytać, ale (jak zawsze zresztą) myśleć samodzielnie, nie iść za każdą radą czy sugestią na ślepo, a "wziąć" tylko to, co nam odpowiada.

Przyzwoita książka. Autorka zwraca uwagę na kwestie pomijane w innych pozycjach. Jednak jak dla mnie miejscami jest zbyt dyrektywna. Poza tym pani Morin zaleca dyscyplinowanie dzieci przy pomocy kar, które nazywa konsekwencjami, a które konsekwencjami w żadnym wypadku nie są. Autorka przedstawia oczywiście swoją teorię dotycząca rozróżnienia między karą a konsekwencją, ale...

Uważam tę pozycję za wybitną. Kilka słów uzasadnienia: kupiłam ją przypadkiem, motając się na krętej drodze trudów wychowania własnych pociech. Dziś łatwo kupić poradnik, rynek zalewają poradniki na każdy możliwy temat. Wielu przeciętnych Kowalskich mieni się ekspertami od wszystkiego i dlatego trudno wyłowić w tym zalewie wartościową pozycję. Przeczytałam wcześniej kilka słów opisu, który mnie zaintrygował, ale za to zdystansował mnie względnie młody wiek autorki, a już fakt, że nie ma własnych dzieci, wydał mi się prawie zarzutem wobec jej osoby. Bo niby co ją uprawnia do dawania mi wskazówek? Dziś biję się w piersi za własną małostkowość i brak zaufania do kobiety, która jest od lat terapeutką i pracownikiem socjalnym. Głęboko poruszył mnie już sam wstęp tej książki, w którym autorka z rozbrajającą szczerością przedstawia swoją osobę. Każde zdanie w tym poradniku powala mądrością, dogłębnym znawstwem tematu oraz fachowością spostrzeżeń. Amy Morin pracuje na co dzień z dziećmi, jest psychoterapeutką i to na każdej stronie tej książki wyraźnie widać. Wnikliwie obserwuje zmieniające się "trendy" w psychologi dotyczące podejścia do dzieci oraz procesy zachodzące we współczesnym świecie, rzutujące na każdą dziedzinę życia, w tym na wychowanie dzieci i młodzieży. Ponadto wykłada psychologię i pisuje artykuły do prestiżowych psychologicznych magazynów. Co ważne, książka jest napisana przystępnym, zrozumiałym językiem nie jest przeintelektualizowana, zawiera proste ćwiczenia i porady (np. dialogi z dzieckiem) zachęcające do wprowadzenia ich w codzienne życie. I co chyba dla mnie najważniejsze - nie wpędza rodzica w poczucie winy, które w dzisiejszym zabieganym świecie towarzyszy nam na każdym kroku, tłumacząc na konkretnych przykładach skutki naszego postępowania. Nigdy nie jesteśmy w stanie ocenić jakie skutki na psychice dziecka pozostawi konkretne zdarzenie - to co nam, rodzicom, może czasem spędzać sen z powiek i wydawać się dla dziecka niemalże traumą, z perspektywy czasu może nie wydać się dziecku szczególnie istotnym przeżyciem. Chylę czoła przed autorką i już wiem, że to nie ostatnia książka jej autorstwa, po którą z pewnością sięgnę.

Uważam tę pozycję za wybitną. Kilka słów uzasadnienia: kupiłam ją przypadkiem, motając się na krętej drodze trudów wychowania własnych pociech. Dziś łatwo kupić poradnik, rynek zalewają poradniki na każdy możliwy temat. Wielu przeciętnych Kowalskich mieni się ekspertami od wszystkiego i dlatego trudno wyłowić w tym zalewie wartościową pozycję. Przeczytałam wcześniej kilka...

9/10 - książka napisana w bardzo ciekawy sposób. Przede wszystkim oparta na doświadczeniu własnym lub pacjentów autorki. Nie znajdziemy tu odpowiedzi "co robić w sytuacji gdy dziecko...?", ale całokształt relacji i mnóstwo informacji na które warto zwrócić uwagę od samego początku.
Biorąc pod uwagę współczesne "bezstresowe wychowanie" uważam, że każdy rodzic mógłby ją przeczytać.
Autorka to aktywna zawodowo osoba, a książka oparta jest na sporej bibliografii.

9/10 - książka napisana w bardzo ciekawy sposób. Przede wszystkim oparta na doświadczeniu własnym lub pacjentów autorki. Nie znajdziemy tu odpowiedzi "co robić w sytuacji gdy dziecko...?", ale całokształt relacji i mnóstwo informacji na które warto zwrócić uwagę od samego początku.
Biorąc pod uwagę współczesne "bezstresowe wychowanie" uważam, że każdy rodzic mógłby ją...

Książka o bardzo zdroworozsądkowym podejściu do rodzicielstwa i myślę, jak tak patrzę czasem na otaczający mnie świat, że przydałaby się jej lektura niektórym osobom. Prawdą znaną nie od dziś, jest fakt, że my nie wychowujemy dzieci jedynie dla siebie, ale również dla świata i dlatego też dzieci nie powinny być traktowane jak maskotki, które mają pięknie pachnieć i wyglądać... zadaniem rodziców jest być pomocą i wsparciem dla swoich pociech, a nie kimś, kto wszystko daje, wszystko kupuje, usuwa wszelkie przeszkody, bo niestety takie dziecko wchodząc w dorosłe życie nie będzie miało podstaw panujących w naszym świecie, a co za tym idzie, będzie nieszczęśliwym dorosłym... jeżeli przyrównać dzieci do jajka, to powinniśmy raczej jak najczęściej wzmacniać skorupkę, by stawała się twardsza poprzez budowanie ich pewności siebie i zaradności, a nie nosić i dmuchać, żeby tylko nie upadło i się nie rozbiło...
Jak budować tę pewność, jakim być wsparciem, co robić, by pociecha była szczęśliwym dorosłym, który poradzi sobie w każdej sytuacji - to znajdziecie właśnie w książce "13 rzeczy, których nie robią silni psychicznie rodzice". Są tu również przykłady różnych problemów z jakimi przyszło zmierzyć się autorce w swojej pracy z dziećmi i ich rodzicami oraz co zostało im zaproponowane, by wszystkim żyło się lepiej.

Cytat:
✒"Silni psychicznie ludzie nie starają się wszystkim dogodzić. Są raczej w stanie podejmować słuszne decyzje mimo niezadowolenia innych."

1. Nie aprobuj mentalności ofiary.
2. Nie kieruj się w rodzicielstwie poczuciem winy.
3. Nie traktuj dziecka, jakby było pępkiem świata.
4. Nie pozwalaj, by strach kierował Twoimi decyzjami.
5. Nie pozwalaj, by dzieci Tobą rządziły.
6. Nie oczekuj doskonałości.
7. Nie pozwalaj dzieciom unikać odpowiedzialności.
8. Nie chroń dziecka przed każdym bólem.
9. Nie czuj się odpowiedzialny za emocje dziecka.
10. Nie chroń dziecka przed popełnianiem błędów.
11. Nie myl dyscypliny z karą.
12. Nie chodź na łatwiznę, aby uniknąć dyskomfortu.
13. Nie trać z oczu swoich wartości.

Książka o bardzo zdroworozsądkowym podejściu do rodzicielstwa i myślę, jak tak patrzę czasem na otaczający mnie świat, że przydałaby się jej lektura niektórym osobom. Prawdą znaną nie od dziś, jest fakt, że my nie wychowujemy dzieci jedynie dla siebie, ale również dla świata i dlatego też dzieci nie powinny być traktowane jak maskotki, które mają pięknie pachnieć i...