„Płatki wspomnień” jednoznacznie kojarzą mi się z bajką o Kopciuszku – w wersji hard porno…
Przy czym zamiast pantofelka mamy ręcznie zdobione kapcie.

Jestem czytelniczką, która nie stroni od erotyki, ale tutaj przyznam, że musiałam dokształcać się z nazewnictwa, i dodam, że ta wiedza jest z gatunku tych, które nie są mi do szczęścia potrzebne. Zdaję sobie sprawę, że ludzie mają różne gusta, ale mnie czytanie początkowych rozdziałów zwyczajnie obrzydzało… Chociaż, widzę po opiniach, że większość jest zachwycona – o gustach się nie dyskutuje. W moim odczuciu, istnieje ogromna różnica między erotyzmem, a pornografią.

O tym, że nie przerwałam lektury już w trakcie, zadecydowały psychopatyczne notatki zamieszczone na końcu wybranych rozdziałów, które wskazywały na obecność dodatkowej postaci, skrzętnie ukrytej pośród innych – chęć jej poznania motywowała mnie do dalszego czytania. Generalnie fabułę można streścić w postaci schematu o biednej dziewczynie pragnącej lepszego życia, która za sprawą przypadku znalazła się w ramionach bogatej kobiety (tak, tak), po czym zapragnęła mężczyzny, i tym samym trafiła prosto pod skrzydła dewianta, a następnie zwiała, i odnalazła schronienie u boku bogatego biznesmena – oczywiście zakochanego w niej bez reszty. Nakreśliłam ¾ obszernej książki, pozostała część to zwrot akcji, i zmiana konwencji na rzecz thrillera.

Doceniam chęć autorki zaznajomienia czytelnika z określonymi środowiskami – nic nie upiększała, tylko znaturalizowała pewne zjawiska. Ostatnia część książki była całkiem ciekawa, momentami naciągana, ale czytałam z zainteresowaniem. Podobało mi się również nakreślenie różnic kulturowych oraz przemyślenia poszczególnych bohaterów – momentami bardzo piękne. Na uwagę zasługuje również okładka.

„Czasami myślę, że jesteśmy tu, na ziemi, żeby cierpieć, a jedyne, co nas różni, to skala doznawanego cierpienia. Jedni bardziej, inni mniej, ale wszyscy cierpimy. A szczęście? Mamy je tylko na chwilę”.

Tak, jak wspomniałam, pewnie znajdą się miłośnicy takich książek. Dla mnie wszystkiego było za dużo: dominacja, związek lesbijski, płynne przejście do związku heteroseksualnego, parafilia… stop – nie brnijmy w to dalej. Nagromadzenie różnorodności z domieszką perwersji poskutkowało, w moim odczuciu, brakiem wiarygodności – tego wszystkiego wystarczyłoby na dwie książki. Dla porównania, pozycja „The Siren” Tiffany Reisz również traktuje o dominacji – autorka odniosła się do kilku kwestii, ale każda była poruszona w konkretnym celu i wymagała głębszego przemyślenia.

„Oficjalne recenzentki” mają rację: o książce nie da się zapomnieć… Tylko, że nie zapamiętałam jej w sposób, jaki bym chciała – a jedynie za sprawą konkretnej, obleśnej sceny...

Sami musicie zdecydować, czy ta książka jest dla Was.

„Płatki wspomnień” jednoznacznie kojarzą mi się z bajką o Kopciuszku – w wersji hard porno…
Przy czym zamiast pantofelka mamy ręcznie zdobione kapcie.

Jestem czytelniczką, która nie stroni od erotyki, ale tutaj przyznam, że musiałam dokształcać się z nazewnictwa, i dodam, że ta wiedza jest z gatunku tych, które nie są mi do szczęścia potrzebne. Zdaję sobie sprawę, że...