Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tom drugi jest znacznie lepszy niż pierwszy, ponieważ całość napięcia romansowego budowana jest na złożonej relacji psychologicznej między Tate a Jamesonem: Tate jest wkurzona na niego za to co zrobił (pod koniec tomu pierwszego),nie chce go widzieć, Jameson nie może bez niej się obejść, chce ją odzyskać, ale im jest dla niej milszy i kochańszy, tym Tate bardziej zamyka się na niego, bo gdyby się otworzyła, musiałaby przyznać, że go tak naprawdę kocha, a nie chce się do tego przyznać sama przed sobą... Ten motyw jest wałkowany przez całość powieści, w dodatku Tate jest koszmarnie toksyczna, więc w efekcie książka jest wykańczająca emocjonalnie...Super!