Jeszcze kilka lat temu sięgałam po twórczość polskich autorów jak po ciepłą wódkę. Niby spoko, ale bez większego przekonania by wciągnąć na listę moich ulubieńców. Miałam problemy z tym, że akcje były osadzane w Polsce. Wolałam czytać o makabrycznych zbrodniach w Skandynawii, obleśnych psychopatach z amerykańskich pustkowi, czy surowych angielskich domach psychiatrycznych. Jednak z czasem coś we mnie pękło, a przynajmniej lekko się obiło o moje łaknienie. I tak zaczęłam chłonąć słowa, które wyszły spod palców polskich pisarzy kryminalnych i przepadłam. Pokochałam opowieści z podwórka i w końcu nauczyłam się czerpać z nich przyjemność, a głupie uprzedzenia wyrzuciłam w zakurzony kąt. I tak ostatnie dni spędziłam z thrillerem psychologicznym „Najszczęśliwsza”. Jest to najnowsza powieść Maxa Czornyja wypełniona emocjami, klimatem mroku i szaleństwa, gdzie niczego nie można być pewnym.

Powiedzieć, że lubię pisarskie dokonania Czornyja, to jakby nie powiedzieć nic. Oczarował mnie swoim podejściem do brutalnego kryminału, jakim był „Grzech” i już wtedy wiedziałam, że to będzie długotrwała przyjaźń. Dla „Najszczęśliwszej” postawiłam niewidzialną poprzeczkę, którą miałam nadzieję, że przeskoczy bez większego wysiłku. Z thrillerami psychologicznymi bywa tak, że są przekombinowane lub skrajnie nudne i rozczarowujące. Tutaj jednak dostałam to, na co czekałam, a nawet więcej. Nowa powieść Maxa Czornyja to kompletny thriller o zapachu noir, pełen pytań i zdawkowych odpowiedzi, jak również obraz człowieka, w którym miesza się nostalgia z szaleństwem.

„Najszczęśliwsza” to historia Dawida Kastera, zdolnego malarza, któremu w sposób brutalny odebrano ukochaną żoną. Po czterech latach Dawid dostaje list od swojej zmarłej ukochanej. Zaczyna mieć wątpliwości co do jej śmierci i na własną rękę stara się rozwikłać tę tragiczną zagadkę. Autor skupia się na pokazaniu uczuć jakimi, targany jest główny bohater. Jego rozpacz, próby odnalezienia się w życiu po tragedii, głębokie cierpienie, które było chowane za sarkastycznymi i wulgarnymi odzywkami. Uwierzyłam w tego bohatera i naprawdę mu współczułam, a wręcz odczuwałam jego ból. Tak właśnie tworzy się postać kompletną i zapamiętywalną. Niesamowita realność biła z tej historii i przedstawionych bohaterów, przez co ciężko było oderwać się od czytania. Do tego narracja prowadzona dwutorowo nadała tej historii jeszcze bardziej wyrazistego smaku.

Podobał mi się ten zamęt, tajemnice wypływające z rozdziału na rozdział i ten sposób prowadzenia postaci. Autor grał na moich emocjach i mieszał mi w głowie lepiej niż dobrej jakości mikser. Gdzieś w połowie książki byłam pewna, jak to się skończy, a jednak finał zabił moją pewność i w sposób nieoczywisty wyjaśnił wszystkie niewiadome. „Najszczęśliwsza” to thriller mocny, rozdzierający umysł i niespodziewanie szokujący (jeden rozdział mną totalnie wstrząsnął, a myślałam, że jestem odporna na ludzkie tragedie). Jestem zahipnotyzowana tą powieścią i ogromnie się cieszę z kierunku, w jakim podąża Max Czornyj. „Najszczęśliwsza” będzie zdecydowanie idealną pozycją na jesienne wieczory, a dla mnie na razie jest jednym z najlepszych thrillerów, jakie miałam okazje poznać w tym roku.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

Jeszcze kilka lat temu sięgałam po twórczość polskich autorów jak po ciepłą wódkę. Niby spoko, ale bez większego przekonania by wciągnąć na listę moich ulubieńców. Miałam problemy z tym, że akcje były osadzane w Polsce. Wolałam czytać o makabrycznych zbrodniach w Skandynawii, obleśnych psychopatach z amerykańskich pustkowi, czy surowych angielskich domach psychiatrycznych....