Kwietniowe wyzwanie LC - biografia, wspomnienie.

Po co i dla kogo są takie książki? Może dla autora i dla wydawnictwa, bo na pewno nie dla mnie.
Rzecz miała być o kobietach despotów, tymczasem jest o 17 despotach. O ich 50 kobietach również, ale one tylko orbitują w tle. O każdej troszkę, o mężczyźnie dużo. Bo jeśli na przykład amory Piłsudskiego opowiedziane są na około 30 stronach, a dotyczą 6 pań, to ileż się o takich żonach i kochankach wodza można dowiedzieć z tych marnych kilku stroniczek? Jeszcze mniej kartek i wiadomości przypada na jedną z 8 towarzyszek Fidela Castro. Uprzywilejowane są niby panie, które były jedynymi kobietami swych panów i władców, ale wtedy autor i tak rozpisuje się o mężczyznach.
A może niepotrzebnie marudzę? Taka była pewnie koncepcja książki. Sławni panowie i wianuszek pań wokół. Tylko dla mnie tytułowy temat się w takim ujęciu nie broni.
Zbyt powierzchownie, zbyt prosto (czasem niestety prostacko),z błędami merytorycznymi, w stylu szkolnych wypracowań - słowem nic ciekawego. A czy się dowiedziałam czegoś nowego? O mężczyznach troszkę, o kobietach niewiele.

Kwietniowe wyzwanie LC - biografia, wspomnienie.

Po co i dla kogo są takie książki? Może dla autora i dla wydawnictwa, bo na pewno nie dla mnie.
Rzecz miała być o kobietach despotów, tymczasem jest o 17 despotach. O ich 50 kobietach również, ale one tylko orbitują w tle. O każdej troszkę, o mężczyźnie dużo. Bo jeśli na przykład amory Piłsudskiego opowiedziane są na około...

Jest kilka błędów, ale książka bardzo ciekawa.

Jest kilka błędów, ale książka bardzo ciekawa.

Książka ta ma dosyć wysoką ocenę. Jednak ja nie podzielam tej opinii. Powieść posiada błędy i czytało mnie się ją źle. Sięgając po książkę historyczną mam ochotę zostać porwana w realia dawnych czasów. Niestety nie udało się. Pierwszy rozdział ,,Ton we krwi,, można sobie darować. Tytuł jest huczny niestety ja o Kleopatrze, Marku Antoniuszu, Cezarze nie dowiedziałam się nic nowego. Opisana historia nadaje się do podręcznika do klasy czwartej szkoły podstawowej. Kolejny rozdział mniej nudny poświęcony Napoleonowi, może moja ciekawość była skierowana na panią Walewską i fakt dowiedziałam się trochę więcej niż wiedziałam. Istotne jest fakt że nie jestem z wykształcenia historykiem. Często czytając musiałam powracać do początków zdań bądź akapitów gdyż nie rozumiałam co autor ma na myśli. Pozwolę sobie zacytować ,,Formalnie pozostała żoną Piłsudckiego do śmierci, chociaż faktycznie po 1907 roku, jego partnerką życiową była Aleksandra Szczerbińska. Zmarła po długiej i ciężkiej chorobie w szpitalu garnizonowym w Krakowie 17 sierpnia 1921 roku, w wieku 55 lat,,. Czyli kto zmarł Aleksandra czy Maria? Zgaduj, zgadula. Kolejną rzeczą jak dla mojej osoby nie wybaczalną pisząc książkę jakąkolwiek książkę a tym bardziej historyczną jest POMYLENIE DAT. Przed każdym rozdziałem w tej ,,powieści,, mamy podane daty urodzin i śmierci, samego despoty i jego wybranych kobiet tam dowiadujemy się że pierwsza żona Stalina zmarła w 1907 roku. Dwie kartki dalej na stronie 113 mamy podany fakt że Jekaterina umiera 10 kwietnia 1910 roku. Taka pomyłka oj,oj. W związku z tym chciałam się dowiedzieć kiedy Jekaterina zmarła jest to rok 1907 tylko nie kwiecień jak podaje nam autor tylko końcówka listopada bądź początek grudnia. W kwietniu Jekaterina się urodziła a nie umarła czyli kolejna pomyłka autora. Czytając dalej może nie tak duży błąd ale jednak błąd. Strona 262 księżniczka Soraya po nieszczęśliwej miłości wyjeżdża do Norwegii. W tej oto Norwegii mamy ,, fiordy, LASY BEZ PTAKÓW, spokój nieba szarość,,. Dla informacji zainteresowanych w kraju fiordów jest ponad dwa razy więcej gatunków ptaków niż w Polsce. Ja nie liczyła tego ptactwa aczkolwiek podczas nocy polarnych ich śpiew nie pozwala mi spać, wiec wiem że to jest kolejna głupota którą autor pozwolił sobie napisać. Rozdziała o Gorbaczowie i jego jedynej miłości Raisie zapowiadał się bardzo ciekawie, niestety zanim doszło do ślubu to czytelniku dowiesz się na co i gdzie Raisa zmarła. Cały czar historii ich miłości prysł. Daje ocenę dwa jeden za okładkę, jeden punkt za zebrany materiał a drugi sama nie wiem za co, może dla tego że lupie autorom dawać wysokie noty.

Książka ta ma dosyć wysoką ocenę. Jednak ja nie podzielam tej opinii. Powieść posiada błędy i czytało mnie się ją źle. Sięgając po książkę historyczną mam ochotę zostać porwana w realia dawnych czasów. Niestety nie udało się. Pierwszy rozdział ,,Ton we krwi,, można sobie darować. Tytuł jest huczny niestety ja o Kleopatrze, Marku Antoniuszu, Cezarze nie dowiedziałam się nic...

Kolejna z serii doskonałych książek stanowiących zbiór opowieści o kobietach, które żyjąc na przestrzeni wieków albo same wsławiły się jakimiś niezwykłymi czynami albo stały u boków męźczyzn, który autor/ autorka pogrupował wg. jednego klucza.
Tym razem Przemysław Słowiński omawia kobiety, które towarzyszyły najsłynniejszym, najkrwawszym, najokrutniejszym dyktatorom świata. Oczywiście w grę wchodzi tylko kilku despotów. Nie da się omówić wszystkich w jednej książce. Wybór jest mocno subiektywny, ale mnie zadowala.
Autor omawia kobiety żyjące w okresie od czasów starożytnych do XXI wieku.
Bohaterkami są m.in:
Maria Walewska - polska piękność, która urodziła Napoleonowi syna,
Clara Petacci - kochanka Duce Mussoliniego,
He Zizhen - druga żona Mao Zedonga,
Kleopatra VII,
Maria Luiza Habsburg - córka ostatniego władcy Świętego Cesarstwa – Franciszka II,
Elena Petrescu - żona Nicolae Ceausescu i wiele innych.
Przemysław Słowiński to znany autor książek z wątkiem biograficznym lub stricte biografii. Spod jego pióra wyszły książki m.in. o Antonio Gaudim, Benedykcie XVI, Boginiach zła czyli kobietach naprawdę złych i kilka innych.
Do tej pory miałam okazję przeczytać tylko Boginie zła, które podobnie jak Kobiety despotów są dobrze opracowane, ciekawie napisane, a wiedza zaserwowana czytelnikowi pozwala w pigułce dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy.
Kobiety despotów to ciekawa, wciągająca i często zadziwiająca lektura.
Książka jest tak skonstruowana, iż można czytać ją na raty, po 1-2 postacie co kilka dni, co ja właśnie czyniłam.
Gorąco zachęcam do lektury.
Drobny minus daję tylko za niewystarczającą moim zdaniem bibliografię.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Kolejna z serii doskonałych książek stanowiących zbiór opowieści o kobietach, które żyjąc na przestrzeni wieków albo same wsławiły się jakimiś niezwykłymi czynami albo stały u boków męźczyzn, który autor/ autorka pogrupował wg. jednego klucza.
Tym razem Przemysław Słowiński omawia kobiety, które towarzyszyły najsłynniejszym, najkrwawszym, najokrutniejszym dyktatorom...

„ Kobiety despotów” Przemysława Słowińskiego (Wyd.Fronda) to historie kobiet, które z różnych powodów związane były z mężczyznami, którzy zaistnieli w historii swoich państw, ale także mieli wpływ na historię świata. Plejadę pań rozpoczyna Kleopatra a kończy się paniach związanych z Aleksandrem Łukaszenką.To barwna opowieść o stosunkach damsko – męskich na przestrzeni dziejów.Autor przedstawia czytelnikowi historie kobiet i ich partnerów – despotów.Opisuje dzieje kobiet, które żyły bądź jeszcze zyją (np.żona Władimira Putina, Aleksandra Łukaszenki) w cieniu swoich mężów.Wydaje mi się,że autor rzetelnie podszedł do zadania,jakie sobie wyznaczył.Ksiązka ta jest nie lada gratką dla wielbicieli historii, a biografii w szczególności.Bardzo gorąco polecam.

„ Kobiety despotów” Przemysława Słowińskiego (Wyd.Fronda) to historie kobiet, które z różnych powodów związane były z mężczyznami, którzy zaistnieli w historii swoich państw, ale także mieli wpływ na historię świata. Plejadę pań rozpoczyna Kleopatra a kończy się paniach związanych z Aleksandrem Łukaszenką.To barwna opowieść o stosunkach damsko –...

Dobrze napisana książka. Byłam ciekawa historii kobiet o których wiedziałam bardzo mało albo i nic. Niektóre zaciekawiły mnie aby sięgnąć po biografie.

Dobrze napisana książka. Byłam ciekawa historii kobiet o których wiedziałam bardzo mało albo i nic. Niektóre zaciekawiły mnie aby sięgnąć po biografie.

W książce „Kobiety despotów” Przemysław Słowiński prezentuje sylwetki pań, które zdecydowały się lub zmuszone były związać swój los z osobami, jakie odcisnęły silne piętno na dziejach swych krajów, posługując się nierzadko przemocą i terrorem. Autor przybliża czytelnikom postać kochanki Juliusza Cezara, żony Marka Antoniusza – Kleopatry oraz dolę i niedolę towarzyszek Włodzimierza Lenina i Józefa Stalina. Odsłania nieznane fakty z „życia uczuciowego” Benito Mussoliniego, Josepha Goebbelsa oraz jednego z największych zbrodniarzy w historii Adolfa Hitlera. Znajdziemy tu garść informacji kobietach Mao Zedonga, Nicolae Ceausescu, Juana Perona, Fidela Castro i Michaiła Gorbaczowa. Niektórzy z przywódców, jak nasi sąsiedzi zza miedzy Władimir Putin i Aleksandr Łukaszenka, nadal sprawują rządy w swoich krajach...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/06/kobiety-despotow.html

W książce „Kobiety despotów” Przemysław Słowiński prezentuje sylwetki pań, które zdecydowały się lub zmuszone były związać swój los z osobami, jakie odcisnęły silne piętno na dziejach swych krajów, posługując się nierzadko przemocą i terrorem. Autor przybliża czytelnikom postać kochanki Juliusza Cezara, żony Marka Antoniusza – Kleopatry oraz dolę i niedolę towarzyszek...

Przemysław Słowiński to znany autor książek biograficznych. Z wykształcenia jest prawnikiem, ale tak naprawdę żadnej pracy się nie boi i pracował jako agent ubezpieczeniowy, górnik, malarz, barman, ochroniarz, prezes przedsiębiorstwa turystycznego, współwłaściciel jednej z największych w Polsce firm handlowych, pracownik rolny, kierowca i jeszcze w innych zawodach. Pierwszą publikacją Przemysława Słowińskiego, którą przeczytałam była biografia ,,Nikola Tesla. Władca piorunów" napisana wraz z Krzysztofem K. Słowińskim. Była to książka przemyślana, rzetelna i bardzo ciekawa, więc chętnie sięgnęłam po kolejną biografię-,,Kobiety despotów".

Autor bardzo ciekawie i barwnie zaprezentował żony i kochanki znanych despotów począwszy od czasów najdawniejszych aż do XXI wieku. Kleopatra VII w swoich czasach odznaczała się największą biegłością w sztuce kochania. Miała nieokiełznany temperament, była chciwa, silna i kochała władzę. Jej kochankiem został Marek Aureliusz. Złapała go w misternie utkaną sieć miłości i pożądania i już do końca nie wypuściła. Maryna Mniszchówna w 1604 roku zobowiązała się poślubić Dymitra I Samozwańca jeśli zdobędzie tron moskiewski i odda go jej w formie wiana. Maryna nie była zachwycona Dymitrem, ale miała wybujałe ambicje i chciała je zrealizować. Jako pierwsza w dziejach Rosji kobieta, została koronowana na carową. Napoleon Bonaparte miał niezliczoną ilość kochanek, które potrzebne mu były do potwierdzenia swojej męskości i atrakcyjności. Pięć z nich odegrało znaczącą rolę-Eugenie Clary, Józefina Beauharnais, Paulina Fouves, Maria Walewska i Maria Luiza Habsburg. Karaibska krew Józefiny sprawiała, że miała powodzenie u wielu potężnych i wpływowych mężczyzn. W 1798 roku zirytowany ciągłą niewiernością żony Napoleon znalazł sobie kochankę-Paulinę Fouves. Listy opisujące najintymniejsze aspekty związku Napoleona i Fouves zostały przechwycone przez Anglików i opublikowane w prasie. Józefina o zdradzie męża dowiedziała się z gazet. Józef Piłsudski traktował kobiety instrumentalnie, a one mimo to uwielbiały go. Wszystkie kobiety przegrywały z jego największą miłością-Polską. Leonarda Lewandowska na wieść o ślubie Józefa popełniła w 1901 roku samobójstwo. Lenin był urodzonym flirciarzem i kobieciarzem, ale na jego względy mogły liczyć tylko kobiety zaangażowane politycznie. Jekatierina Swanidze nie rozumiała męża Stalina i bała się go panicznie. Traktowała go prawie jak boga i spełniała jego każde polecenie. Kiedy umarła w samotności Stalin stwierdził, że wraz z pochowaniem żony, pozbył się reszty cech ludzkich. Benito Mussolini rządził Rechele Guidi żelazną ręką. Znosiła jego niewierność, intrygi jego kochanek i publiczne upokorzenia, rodząc mu pięcioro dzieci. Władza Mao Zedonga niczym lep działała na kobiety marzące o karierze, pieniądzach i miejscu w historii Chin.Yang Kaihui w 1930 roku została schwytana przez wojska Kuomintangu i zamordowana na torturach, odmawiając podania miejsca pobytu męża. Małżeństwo Johanny Behrend i Josepha Goebbelsa pełne było scen i kłótni, związek stanowił prawdziwą huśtawkę nastrojów. Ich idylliczny świat istniał jedynie w propagandzie narodowych socjalistów. Eva Braun popełniła wraz z Adolfem Hitlerem samobójstwo na drugi dzień po ślubie. Elena Ceausescu ledwo umiała czytać i pisać, a twierdziła, że ma siedemdziesiąt cztery tytuły naukowe. Uwielbiała luksus, przysporzyła wiele cierpień narodowi rumuńskiemu. Evita Peron do dziś budzi kontrowersje. Przekazywała miliony pesos z fundacji rządowych na programy pomocy społecznej, doprowadziła do przyznania kobietom prawa wyborczego, ale też niszczyła kariery polityczne przeciwników, opornych kazała razić prądem po genitaliach albo kazała kastrować, a potem trzymała ich jądra w słoiku na biurku. Brrr... Fidel Castro miał mnóstwo kobiet, a na nieco dłużej udało się go zatrzymać Dalii Soto del Valle Jorge z Trynidadu, z którą miał pięcioro dzieci. Szach Mohammad Reza Pahlavi życie trzech swoich kobiet najpierw przemienił w bajkę, a potem w koszmar. Michaił Gorbaczow ożenił się z Raisą Titorenko, była to jego największa i jedyna miłość. Przez czterdzieści sześć lat byli praktycznie nierozłączni, aż do śmierci Raisy na białaczkę. Ich uczucie nie zwyciężyło wprawdzie śmierci, ale podbiło Rosję, pokonało wrogość i ostracyzm, poruszyło serca prostych ludzi i zadziwiło świat. Władimir Putin i jego kobiety otoczone są tajemnicą, jakby wszelkie informacje specjalnie były filtrowane. Aleksander Łukaszenka też ukrywa swoje życie prywatne, ale jego oficjalną żoną jest Galina Rodinowa. Wymieniłam dużo kobiet despotów, ale i tak nie są to wszystkie, które prezentowane są w książce.

,,Kobiety despotów" to bardzo wciągająca, barwna i pouczająca historia relacji damsko-męskich na przestrzeni dziejów. Jestem mile zaskoczona i mam zamiar sięgnąć po kolejne książki autora. Polecam ją miłośnikom historii:)

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Przemysław Słowiński to znany autor książek biograficznych. Z wykształcenia jest prawnikiem, ale tak naprawdę żadnej pracy się nie boi i pracował jako agent ubezpieczeniowy, górnik, malarz, barman, ochroniarz, prezes przedsiębiorstwa turystycznego, współwłaściciel jednej z największych w Polsce firm handlowych, pracownik rolny, kierowca i jeszcze w innych zawodach....