Monster to niezwykle mroczna powieść. Są w niej silne motywy seksualne, używanie narkotyków, przemoc fizyczna i seksualna oraz tortury, które mogą wywołać i / lub spowodować cierpienie emocjonalne. Trzeba wziąć pod uwagę to ostrzeżenie, ponieważ ta historia jest o wiele ciemniejsza w tej książce niż w Animal, więc trzeba być przygotowanym,że niektóre sceny są trudne do przeczytania, Shank musiał opowiedzieć swoją historię. Jego historia jest bardzo głęboka, czasami makabryczna i trudna do zniesienia. Ale taka, którą po przeczytaniu będziemy mieć odpowiedzi, których szukaliśmy. Dzieciak, zasłużył, by usłyszeć, jaki był jego ojciec. Oczywiście miał do niego pytania. Shank dał synowi niezredagowaną wersję. Dowiadujemy się się kim jest Zabawka, okazuje się,że jest on tutaj najbardziej pozytywna osobą, oprócz (moim zdaniem) Hucka. Już w połowie książki wiedziałam kim jest Zabawka,Dzieciak i Arin. Shank zasłużył na swoją karę, ale ta końcówka ścięła mnie z nóg.Autorka zostawiła nas w zawieszeniu i każdy z nas może sobie dopowiedzieć zakończenie tej historii.

Monster to niezwykle mroczna powieść. Są w niej silne motywy seksualne, używanie narkotyków, przemoc fizyczna i seksualna oraz tortury, które mogą wywołać i / lub spowodować cierpienie emocjonalne. Trzeba wziąć pod uwagę to ostrzeżenie, ponieważ ta historia jest o wiele ciemniejsza w tej książce niż w Animal, więc trzeba być przygotowanym,że niektóre sceny są trudne do...

To była mocna książka. Dużo bardziej niż pierwsza część. Brutalność, przemoc, gwałt – tak powieść miała to wszystko w sobie. Nie była prosta, tak jak relacje w niej pokazane. Kiedy zaczęłam ją czytać, nie mogłam się oderwać. Co rozdział było coś nowego, zaskakującego. I chociaż przemoc (zwłaszcza wobec zwierząt) mnie odrzuca i jestem przeciwna, tutaj autorka dzięki swojej nieograniczonej wyobraźni potrafiła mnie wciągnąć w świat Shanka, Hucka i Arin. Jak każdemu z początku próbowałam rozwikłać jaka istnieje zależność pomiędzy Shankiem i Huckiem. I zostałam popchnięta na łopatki jak okazało się, że to ojciec i syn. Autorka wyjaśniała wiele spraw z pierwszej części, jednocześnie dokładając więcej pytań. Nie wyjaśniło się co dokładnie stało się Beardem i Tyler? Jaki miała motyw Arin? Ta dziewczyna od początku nie zdobyła mojego zaufania. Było w niej coś dziwnego i na końcu się okazało się, że miałam rację. Czy naprawdę kochała Hucka? Czy kiedykolwiek przyzna się, że zabiła jedynego człowieka, który kochał go naprawdę? Bo będąc szczerym Shank nie kochał nikogo. Nawet samego siebie. Był socjopatą, ale socjopatą, który racjonował swoje decyzje. Wydaje mi się, że również Zabawka vel Jack był tylko pewnym etapem w jego życiu. Cała otoczka wokół więzienia, jego wyborów, wszystkim zdarzeń (zwłaszcza z Tyler) była pogmatwana i pokręcona. Tak jak on. Huck z drugiej strony okazał się całkiem porządnym człowiekiem. Spodziewałam się, że będzie w nim więcej mroku. I tak szczerze – końcówka trochę mnie załamała. Czy naprawdę nie mogła go spotkać jakaś radość w życiu? Sama nie wiem co już mam myśleć. Chyba przemoc w tej książce mocno mnie przytłoczyła. Emocje krążą po głowie i trudno je przenieść na papier i słowa. To jest naprawdę bardzo mocna książka, w której bohaterowie stawiają czoła brutalnemu światu. Pozycja dla ludzi o mocnych nerwach. Na pewno zapamiętam ją na długo.

To była mocna książka. Dużo bardziej niż pierwsza część. Brutalność, przemoc, gwałt – tak powieść miała to wszystko w sobie. Nie była prosta, tak jak relacje w niej pokazane. Kiedy zaczęłam ją czytać, nie mogłam się oderwać. Co rozdział było coś nowego, zaskakującego. I chociaż przemoc (zwłaszcza wobec zwierząt) mnie odrzuca i jestem przeciwna, tutaj autorka dzięki swojej...