Czy dla miłośnika żeglugi może być coś piękniejszego od oglądania wschodów i zachodów na pełnym oceanie bądź morzu? Czy może być coś przyjemniejszego od ciszy, przerywanej delikatnym szumem fal? Żeglarzem zdecydowanie trzeba się urodzić. To nie jest zawód. To sposób bycia. To przede wszystkim pasja, wytrwałość i miłość. Miłość do żywiołu, który potrafi to uczucie odwzajemnić, lecz może także przemienić je w śmiertelną pułapkę. "41 dni nadziei" to opowieść o kobiecie, która pomimo własnych słabości oraz tragedii, która ją spotkała podjęła nierówną walkę z bezmiarem oceanu.


Tami Oldham - amerykańska żeglarka ocalała z katastrofy dzieli się z nami swoimi wspomnieniami z podróży, w którą wyruszyła wraz ze swoim narzeczonym Richardem Sharpem. Miał to być szybki rejs jachtem z wybrzeży Tahiti do Kalifornii. Spokojna podróż jednak stała się prawdziwym koszmarem, gdy tropikalny sztorm zamienił się w niszczycielski huragan. Ogromna fala, która uderzyła w ich żaglowiec sprawiła, że Tami straciła przytomność. Gdy kobieta odzyskała świadomość - połamane maszty, uszkodzone radionadajniki oraz zepsuty silnik wcale nie były dla niej największym problemem. Richard zniknął. Czy uda jej się go odnaleźć? Czy nadzieja, odwaga oraz niezachwiana wiara wystarczą, aby pokonać bezmiar oceanu?


Kreacje głównych bohaterów to zdecydowanie największy plus tej powieści. Odważni i zaradni. Pełni miłości, zaangażowania oraz nadziei na lepsze i piękniejsze jutro. Tami Oldham to autorka, która w rzeczywistości przeżyła walkę z potężnym żywiołem. Wszystkie opisywane w książce sytuacje bezpośrednio dotyczą jej samej. "41 dni nadziei" to przede wszystkim podróż głównej bohaterki do przeszłości. Powrót do historii wręcz niewiarygodnej lecz jednocześnie prawdziwej. Tami wspomina szczęśliwe chwile spędzone u boku narzeczonego, które miały miejsce zanim oboje wyruszyli w rejs - poznanie Richarda, romantyczne randki, zaręczyny oraz szczere rozmowy o wspólnej przyszłości. Wspomina także chwile pełne grozy, które przeżyła tuż po tragedii - zniszczoną łódź, obrażenia, których doznała, rozpacz po stracie ukochanego. Nie zabrakło także opisu ogromnego wsparcia jakiego doświadczyła od rodziny i znajomych. To wszystko sprawia, że czytelnik odczuwa wręcz namacalnie całą gamę uczuć, które towarzyszyły głównej bohaterce. Nie ma tu miejsca na pędzącą z zawrotną szybkością akcję, nie ma typowej walki z żywiołem ani rozlewu krwi. I chociaż w fabule było parę niedociągnięć oraz momentami na prawdę irytujące specjalistyczne słownictwo - nie ma tu także miejsca na krytycyzm. Możemy tylko w wielkim podziwem przewracać kolejne strony.


"41 dni nadziei" to przede wszystkim sposób autorki na poradzenie sobie z przeszłością. Sposób na zamknięcie pewnego rozdziału w życiu oraz na pogodzenie się z losem, który niejednokrotnie potrafi być bezwzględny. To piękna i poruszająca opowieść o miłości, która połączyła dwoje ludzi. Także o miłości do pasji jaką jest żegluga...

Czy dla miłośnika żeglugi może być coś piękniejszego od oglądania wschodów i zachodów na pełnym oceanie bądź morzu? Czy może być coś przyjemniejszego od ciszy, przerywanej delikatnym szumem fal? Żeglarzem zdecydowanie trzeba się urodzić. To nie jest zawód. To sposób bycia. To przede wszystkim pasja, wytrwałość i miłość. Miłość do żywiołu, który potrafi to uczucie...