Autyzm i jego pochodna, zespół Aspergera, zwykle definiowane są w sposób medyczny lub psychologiczny, tak czy inaczej – z punktu widzenia osoby trzeciej, badacza i obserwatora. Relacji z pierwszej ręki na temat życia z tymi chorobami jest niewiele, dlatego że osoby na nie cierpiące często nie są w stanie zdać ich nawet w sposób przypominający przeciętną komunikację, a tym bardziej na poziomie literackim. Daniel Tammet, autor i bohater wyjątkowej książki o tytule "Urodziłem się pewnego błękitnego dnia", uczynił to osobiście. Osobista, podmiotowa relacja pamiętnikarska z życia z zespołem Aspergera jest więc jej pierwszym wyróżnikiem.

Drugi to synestezja, czyli przenikanie się wrażeń charakterystycznych dla różnych zmysłów – np. dźwięku z kształtem, barwy z zapachem itp. Dla przeciętnego człowieka podobne wyobrażenia są osiągalne tylko za pomocą celowych metafor (synestezja jest bowiem również środkiem stylistycznym, odmianą metafory właśnie) – tak oto w wierszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera ("Melodia mgieł nocnych") mgły zyskały swoją melodię, a nawet nawoływały do wchłaniania szmerów i spijania woni. Prawdziwa synestezja nie ma jednak wiele wspólnego z literaturą, metaforą ani celowym zabiegiem; jest ona rzeczywistą zdolnością, czy też stanem, w którym ktoś POTRAFI zobaczyć kształt dźwięku czy barwę liczby; po prostu objawiają mu się w głowie gotowe połączenia między zmysłami. Chyba nie muszę dodawać, że bez użycia środków psychoaktywnych jest to niezwykle rzadkim talentem. W przypadku Daniela Tammeta synestezja pozwala mu widzieć kształty, barwy i faktury liczb, dzięki czemu praktycznie nie musi on wykonywać obliczeń, by znać rozwiązania najbardziej skomplikowanych działań matematycznych. Mężczyzna po prostu je widzi, bowiem te zmysłowe odpowiedniki liczb, jakimi operuje, łączą się ze sobą w określony sposób, dzięki czemu powstaje nowy kształt, a jemu przecież też odpowiada konkretna liczba. To nie tylko dowód na autentyczność zjawiska synestezji (jakby niektórzy sądzili, że osoby „rzekomo” nią obdarzone po prostu wymyślają sobie jakieś kształty), lecz również źródło kolejnej przypadłości Daniela Tammeta, a wraz z nią – następnego wyróżnika tej niezwykłej historii.

Zespół sawanta to szczytowe osiągnięcie na skali niezwykłości tego nietuzinkowego człowieka. Dlaczego jest takie niezwykłe?

(...)

Cały tekst:
https://statekglupcow.wordpress.com/2017/07/14/o-czlowieku-ktoremu-dni-jawia-sie-jako-blekitne/

Autyzm i jego pochodna, zespół Aspergera, zwykle definiowane są w sposób medyczny lub psychologiczny, tak czy inaczej – z punktu widzenia osoby trzeciej, badacza i obserwatora. Relacji z pierwszej ręki na temat życia z tymi chorobami jest niewiele, dlatego że osoby na nie cierpiące często nie są w stanie zdać ich nawet w sposób przypominający przeciętną komunikację, a tym...