Ponieważ interesuje mnie recepcja antyku w epoce nowożytnej, sięgnąłem po pracę o wieku złotym, jednym z najważniejszych literackich mitów starożytności eksploatowanym przez licznych poetów greckich i rzymskich. Autor zaczyna od przedstawienia antycznych realizacji tego toposu, a więc od Hezjoda i twórców, którzy od niego czerpali. Nie ogranicza się przy tym do prostego wyliczenia, ale omawia też filozoficzne znaczenie tego wątku. W tym miejscu brak trochę wskazania szerszego kontekstu istnienia tego mitu również u innych ludów. W dalszej, zasadniczej części pracy, Śnieżko analizuje polskie realizacje tematu mitu złotego w jego różnych zastosowaniach, przede wszystkim jako przejawu historiozofii chrześcijańskiej, środka służącemu krytyce współczesnych, wykorzystania w panegiryku i w sielance. Autor dobrze pokazał, jak niektóre elementy antycznego mitu "odnalazły się" w renesansie i służyły tym samym, co dawniej celom, a więc choćby narzekaniu na zbytek i chciwość. Analizie poddane zostały nie tylko utwory największych twórców tej epoki, lecz także tych autorów mniejszego kalibru, których dobrze czasem przypomnieć. Poza tym w książce jest dużo cytatów wybranych w oparciu o kryterium reprezentatywności pewnych rozwiązań literackich. Warta uwagi pozycja dla chcących lepiej zrozumieć antyczne korzenie polskiego renesansu.

Ponieważ interesuje mnie recepcja antyku w epoce nowożytnej, sięgnąłem po pracę o wieku złotym, jednym z najważniejszych literackich mitów starożytności eksploatowanym przez licznych poetów greckich i rzymskich. Autor zaczyna od przedstawienia antycznych realizacji tego toposu, a więc od Hezjoda i twórców, którzy od niego czerpali. Nie ogranicza się przy tym do prostego...