Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor książki „ Gombrowicz. Ja”, Józef Olejniczak prezentuje i przypomina poglądy oraz twórczość Witolda Gombrowicza. Według mnie w dzisiejszych czasach rzadko sięgamy po twórczość literacką pisarzy tak znakomitych i znanych całemu światu jakim był Witold Gombrowicz. W swoich utworach zawarł on satyrę Polaków żyjących w dwudziestym wieku. Jego obserwacje ludzkich poczynań były nad wyraz szczere i trafne. Można powiedzieć, że żonglował ludzkimi zachowaniami. W jego utworach pojawia się temat, problem inności. Hołduje buntowi a zarazem ucieczce. Bohaterowie nie chcą, nie potrafią zmierzyć się z tą innością, której sami doświadczyli, której sami byli sprawcami. Ucieczka jest dla nich wybawieniem. Bohaterowie, których wykreował są więc bezskuteczni w swoich działaniach jak i groteskowi. To właśnie inność tworzy mur w ówczesnym naszym społeczeństwie. Odmienność nie była i nadal nie jest akceptowana i poważana przez większość. W utworach Gombrowicza nie jest ważna treść lecz forma. Najważniejszy jest pomysł, w jaki sposób osiągniemy cel. Józef Olejniczak przedstawia Gombrowicza jako prekursora nowego podejścia do literatury. Jego dzieła to zabawa formą. Gombrowicz eksperymentował, szokował, starał się burzyć konwenanse. Tworzył na nowo, na przekór. Książka zachęca do sięgnięcia po twórczość pisarza. Człowiek z reguły jest ciekawy nowego. Gombrowicz był sprawcą właśnie takiej nowości, nowego podejścia.