Za mną najgrubszy tom "Muminków".

Naprawdę, naprawdę wielki plus za to, że było tu tyle Buki! Wreszcie ktoś jej pomógł - być może nieświadomie, ale pewnie po raz pierwszy w życiu poczuła się szczęśliwa... Doskonale ją rozumiem i zawsze jej współczuję, że wszyscy przed nią uciekają, boją się jej i są do niej wrogo nastawieni.

Drugi plus za cynizm, złośliwość i bezpośredniość (wręcz obcesowość) Małej Mi. Za to ją właśnie uwielbiam. :)

W tym tomie od samego początku była złośliwa wobec dość osobliwego rybaka. Mi sugerowała rodzinie Muminków, że to dziwak i wariat, który pewnie żywi się tylko wodorostami i trawą morską. Dlatego na końcu aż zakrztusiłam się ze śmiechu, gdy ten idealnie ją zripostował (zapewne nieświadomie):


"- Spróbuj trochę wodorostów - zaproponowała mała Mi, podając mu jeden z prezentów, zapakowany w czerwone liście.
- Możesz je sama zjeść - odparł grzecznie rybak, a cała rodzina wybuchnęła śmiechem. Rozbawiło ich, że tak trafnie odpowiedział."

Cudowny pocisk <3 ;D

Za mną najgrubszy tom "Muminków".

Naprawdę, naprawdę wielki plus za to, że było tu tyle Buki! Wreszcie ktoś jej pomógł - być może nieświadomie, ale pewnie po raz pierwszy w życiu poczuła się szczęśliwa... Doskonale ją rozumiem i zawsze jej współczuję, że wszyscy przed nią uciekają, boją się jej i są do niej wrogo nastawieni.

Drugi plus za cynizm, złośliwość i...