"Wszyscy ludzie, których znam, są chorzy psychicznie" nie ma jasno wytyczonej osi fabularnej. To przede wszystkim zbiór codziennych wzlotów i upadków, których doświadcza bohater. Tekst przypomina posty opisujące przeróżne obserwacje, spostrzeżenia i przypadki, połączone w całość przez kilka motywów przewodnich. Krystian Nowak przyznaje, że niektóre z zastosowanych przez niego nawiązań będą ważne przez krótką chwilę. Zwłaszcza, że dotyczą memów (a te jak wiadomo szybko się dezaktualizują) lub internetowych osobistości. Za jakiś czas część żartów będzie już więc dla czytelników nieodczytywalna i nieśmieszna. Oczywiście nie wszystko przestanie być od razu trudne do rozkodowania, nie każdy element starci bowiem na ważności tak szybko, jak fejsbukowe nowinki. Wygląda jednak na to, że im więcej chcecie z lektury wyciągnąć, tym szybciej powinniście się z nią zapoznać.

W przypadku tej powieści codzienne absurdy podniesione zostały do potęgi entej i okraszone surrealizmem. Pełno w niej satyry i ironii, a szyderstwo wylewa się z każdej strony. Pod względem łatwego w odbiorze stylu autor więc nie zawodzi. Zresztą słynie on przecież z chwytliwych, popularnych i prześmiewczych inicjatyw, takich jak "Zdelegalizować coaching i rozwój osobisty", "Tak trzeba żyć" i "Patriota Mariusz". Jeżeli zaś chodzi o przekaz to po ciekawym i dynamicznym początku, powieść w środkowych partiach „przysiada”, by ożywić się znów pod koniec. Jeśli więc mam ocenić czy to udany debiut, z całą stanowczością powiem, że i owszem, ale fragmentami.

Całość na:http://alicya.pl/wszyscy-ludzie-ktorych-znam-sa-chorzy-psychicznie/

"Wszyscy ludzie, których znam, są chorzy psychicznie" nie ma jasno wytyczonej osi fabularnej. To przede wszystkim zbiór codziennych wzlotów i upadków, których doświadcza bohater. Tekst przypomina posty opisujące przeróżne obserwacje, spostrzeżenia i przypadki, połączone w całość przez kilka motywów przewodnich. Krystian Nowak przyznaje, że niektóre z zastosowanych przez...