Objawienie, porażenie w literaturze, które mną zatrzęsło...w 2016 roku pierwszym tomem i trwa nadal.

Virginie Despentes 46 lat, generacja kultury popularnej, ostre pióro, niczym oręże wymierzone w zniekształcone lustro społeczeństwa, zgnilizny, degrengolady, hedonizmu, złamanie wartości i tradycji, Paryża cuchnącego ludzkimi fekaliami.
Powieści pisarki odzwierciedlają jej doświadczenia życiowe, prace w różnych miejscach np. sprzedaż płyt, usługi masażystki, kelnerowanie, prostytucja i gwałt, który przeżyła w wieku 17 lat, przemoc, nietolerancję, to co jej nie zabiło, wzmocniło i na tyle ukierunkowało, że prosty, cięty, dosadny język przebija nas jak sztylet...a trylogia , która powstaje ma niebieskie oczy Vernona Subutexa, dawną świetność i mętny obraz Paryża, gdy zagłębimy się...non omnis moriar

No i co dostajemy od apokaliptycznej pisarki formę, treść i konsekwencję.
"...A potem stało się coś złego. Szatan jest cierpliwy. Przesuwa pionki na szachownicy bez pośpiechu..."
Vernon do statusu bezrobotny dołączył etykietę dosłownie "bezdomny" i bardzo bogatą galerię postaci, w tym sztab kobiecy, świetnie sportretowane, mocne osobowości.

"...Jak zachować nadzieję, kiedy nadzieja umarła ?
Naszym powołaniem nie jest goszczenie u siebie całej nędzy świata. Naszym powołaniem jest odgrodzenie od świata murami. Naszym powołaniem jest otaczanie się zasiekami, szpalerami żołnierzy i celników. Naszym powołaniem jest żarcie cukru, całymi tonami. Naszym powołaniem jest dewastacja puszcz i produkowanie miliardów rolek papieru toaletowego. Naszym powołaniem są spacery między uganiającymi się od towarów regałami i zachwyt, jakimi darzymy wyroby przemysłowe. Naszym powołaniem jest brak elastyczności, niezgoda na przypadek, smarowanie się olejkiem ochronnym przed opalaniem, a potem żarcie lodów, miotanie się w sieci i pochłanianie wiecznie tych samych gatunków. Naszym powołaniem jest liczenie wymarłych gatunków. Naszym powołaniem jest spożywanie hektolitrów napojów gazowanych. Naszym powołaniem jest okazywanie wzgardy, pogardy dla wszystkiego, co jest nieodpłatne, dla wszystkiego, czym zostaliśmy obdarowani, dla piękna, sacrum...Pogarda dla pracy innego człowieka, brak poszanowanie dla jego odmowy, brak poszanowania dla jego istnienia..."

Apokalipsa samozwańczego Guru vel DJ Vernona Subutexa w jednej osobie zaczyna miksować w rytmie z tekstami z osławionych kaset Alexa Bleacha...
Niekończąca się odyseja odlotowo - oczyszczająca Z Hieną, Marcia, Pamela, Aicha itd...obraz globalnej wioski , która stanowi multi-kulti, model społeczny z doktryną polityczną miażdżoną uprzedzeniami, nietolerancją rasizmem, zniewoleniem i wrogością do zaburzonej i lękami targanej jednostki ludzkiej.
Despentes zmierza by ponadczasowe wrota kultu Subutexa nie zamknęły się i "...nadal można tańczyć - w ciemnościach, przy dźwiękach prymitywnej muzyki, której kult wydaje się ponadczasowy".
Zakończenie jest godne trylogii i stopniowo sensem prowadzi w labirynt.

Polecam i bardzo dziękuję Wydawnictwu Otwarte sp. z.o.o za egzemplarz recenzencki.

Objawienie, porażenie w literaturze, które mną zatrzęsło...w 2016 roku pierwszym tomem i trwa nadal.

Virginie Despentes 46 lat, generacja kultury popularnej, ostre pióro, niczym oręże wymierzone w zniekształcone lustro społeczeństwa, zgnilizny, degrengolady, hedonizmu, złamanie wartości i tradycji, Paryża cuchnącego ludzkimi fekaliami.
Powieści pisarki odzwierciedlają jej...