Najdłuższy polski komiks stworzony przez Janusza Christę pierwotnie ukazywał się na łamach „Wieczoru Wybrzeża” w latach 1968–1972 i składa się z ponad tysiąca dwustu pasków komiksowych. Po latach wydawnictwo Egmont odtworzyło z pierwodruków prasowych i uporządkowało wszystkie galaktyczne perypetie Kajtka i Koka. Komiks Janusza Christy w fascynujący sposób opowiada o przygodach tytułowych bohaterów uczestniczących w eksperymencie profesora Kosmosika. Polecam.

Najdłuższy polski komiks stworzony przez Janusza Christę pierwotnie ukazywał się na łamach „Wieczoru Wybrzeża” w latach 1968–1972 i składa się z ponad tysiąca dwustu pasków komiksowych. Po latach wydawnictwo Egmont odtworzyło z pierwodruków prasowych i uporządkowało wszystkie galaktyczne perypetie Kajtka i Koka. Komiks Janusza Christy w fascynujący sposób opowiada o...

Przygody Kajtka i Koko z kosmosem zaczęły się, kiedy bohaterzy byli już dobrze znani czytelnikom. Seria ta była pierwszą dłuższą Janusza Christy. Cała historia zaczyna się od wizyty u znajomego i nieco zwariowanego profesora Kosmosika szukającego śmiałków do odbycia eksperymentalnego lotu w kosmos. Któż może być lepszy do takich wyczynów jak nie Kajtek i Koko, dwaj przyjaciele o całkowicie odmiennym wyglądzie i usposobieniu? Jeden z bohaterów otwarty jest na przygody, a drugi najbardziej lubi domowe zacisze z leżeniem na kanapie. Wyprawa do gwiazdozbioru Oriona to ostatnia rzecz, o jakiej marzy. Jednak okazuje się, że przez przyjaciela niewiele może w tej sprawie powiedzieć, bo nim się obejrzy już znajdzie się w kosmosie.
Nim do tego dojdzie bohaterów czekają też dość urozmaicone przygody z wnuczkiem profesora, Bazylim, który podglądając dziadka przeprowadza własne eksperymenty. Jako młodzieniec jest bardzo niecierpliwy. Pragnie być znanym naukowcem, ale zapomina, że do tego potrzebne są lata nauki. Do tego systematyczne opisywanie kolejnych pomysłów, przez co parę cennych substancji nie zostanie opisanych.
Dzięki pomysłowemu Bazylemu Koko będzie miał okazję pozbyć się uciążliwego wpływu przyciągania ziemskiego, a także poznać granice własnej odwagi. Zażyta przez postawnego, ale strachliwego bohatera pigułka sprawi, że nabierze on wielkiej odwagi. Tak dużej, że chętnie poleci w kosmos, gdzie czekają ich niesamowite przygody z udziałem robotów, tajemniczej pustej rakiety, niebezpiecznej formy życia zmuszające ich do natychmiastowej ewakuacji, kończącą się zniewoleniem i lotem na planetę, na której wszystko jest zupełnie inne niż na Ziemi.
Siódmy tom przenosi nas na tajemniczą planetę, gdzie prosty tubylec prowadzi bohaterów do swojej wioski. Kajko i Koko postanawiają uratować zakochanych. Okazuje się, że nad wioską i w jej okolicach obecna jest dziwna siła. Kajko tradycyjnie stara się wyjaśnić je naukowo, a Koko woli wierzyć w czary. Wioska, do której przybywają też jest niezwykła, bo przypomina prymitywne osady. Ludzie podporządkowali się czarodziejce, która stosuje terror. Początkowo dostajemy obraz bliskości z naturą, ale z każdą stroną obnaża się mnogość technologii. Skąd ona, jaki jest cel osób nią kierującą, jak to wpływa na mieszkańców wioski i kim oni są? Tego dowiecie się czytając komiks.
Tym razem wejdziemy w świat buntu, zaufania, zagrożeń płynących ze zbytniego zadufania. Powrót bohaterów na Ziemie to kolejne ważne tematy: od tego jakie pożytki niesie pacyfizm i zgoda, współpraca po obalanie naiwnych wierzeń, niepopartym nauką sposobom leczenia.
Szybka, ale jednocześnie prosta akcja sprawia, że komiks czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Całość dopełnia strona wizualna: interesujące ilustracje, ze specyficzną kreską, średniej sztywności okładka, dobry papier, ciekawa kolorystyka przypominająca tę z lat 90 XX wieku, kiedy zaczęto publikować kolorową edycję komiksu. Wówczas skończyło się na kilku tomach. Egmont podjął próbę, by kolejnym pokoleniom czytelników przybliżyć twórczość Janusza Christy, który oferuje nam nie tylko świetną zabawę, ale też subtelne i bardzo proste moralizatorstwo.
Kajtek i Koko to najdłuższy polski serial komiksowy mający koło czterech tysięcy odcinków. Przez czternaście lat (od 1958) ukazywał się codziennie w „Wieczorze Wybrzeża” i cieszył się dużą popularnością, a mimo tego ciągle nie znajdował się w planach wydawniczych. Dopiero po zakończeniu dalszego publikowania odcinków dostrzeżono ich potencjał. Sama tematyka albumów to zlepek pomysłów i zainteresowań Christy i zapotrzebowania czasopisma na odcinki morskie. Pierwsze odcinki komiksów o Jacku O’Key’u były krótkimi wesołymi opowiadaniami z akcją pokazującą paradoksy naszego społeczeństwa i przez to trafił na czarną listę. Ze względu na zapotrzebowanie na swojskich bohaterów wymyślono Kajtka-Majtka i morską serię. Ze względu na publikowanie odcinków w prasie przygody musiały być krótkie i zauważalnie spuentowane. Do tego każdego dnia musiały powstawać nowe odcinki. Czarno-biały komiks o charakterystycznej kresce szybko zyskał wśród młodych czytelników wielu miłośników.
W pierwszych odcinkach występował bardzo brzydki, arogancki i palący fajkę Kajtek-Majtek pływający na słynnej Kakaryce i próbujący zdemaskować złodzieja. Początkowo realna fabuła zmienia się w fantastyczną, bogatą w mówiące zwierzęta, przygody na bezludnej wyspie. Widać w pracy Janusza Christy sporo zapożyczeń i adaptacji powieści.
Po powrocie z dziwnych morskich wojaży Kajtek rzuca palenie i wprowadza się do krewnych, gdzie jego przeciwniczką w robieniu psot jest ciotka Agata i to z jej powodu bohater ewakuuje się do laboratorium profesora Kapka Kosmosika. Profesor dziwak i wilk morski z idiotycznymi pomysłami pięknie się uzupełniają w pracy i podbijaniu Marsa. W czasie przygód dostaje wezwanie do wojska, ale jego służba trwa niezwykle krótko, a po powrocie do cywila bawi się z profesorem w podróże do przeszłości. Przypadkowo trafiają do średniowiecza i ich wehikuł zostaje zagrabiony przez tajemniczego Czarnego Ryserza uchodzącego za upiora. Zarówno profesor jak i Kajtek wyznają materializm, więc próbują naukowo wyjaśnić zjawisko.
Zarówno tematyka jak i rysunki z czasem ewoluowały. Kreska jest bardziej precyzyjna, pojawiają się drugoplanowi bohaterzy, a fabuła jest coraz bardziej spójna. I w takiej stylistyce są już odcinki o poszukiwaniu skarbu rycerza Pędziforsa na podstawie otrzymanej mapy. Na drodze sieja im Zyg-Zak, czyli przestępca o stu twarzach.
Kolejna część przygód Kajtka to swoisty kabaret w odcinkach: zbiór dowcipów (także o tematyce politycznej) powiązanych ze sobą postacią bohatera. Z czasem pojawił się drugi bohater: tłusty Franek. Odcinki z nim były bardzo dydaktyczne. Koko pojawił się dopiero w 1961 roku i miał być postacią marginalną, ale przez swoje przywary napędzające akcję szybko stał się siłą sprawczą kolejnych wydarzeń. Kajtek przy nim ewoluował z bezczelnego anarchisty w mądralę. Prosty humor ustąpił atrakcyjnej fabule, w której okręt Kajtka i Koko zostaje storpedowany przez tajemniczy okręt podwodny. Cudem ocaleni, znajdują złoto i wpadają w łapska piratów, ale na szczęście piraci szybo trafiają do więzienia, ich szef do szpitala psychiatrycznego.
Koko w jednej z nadmorskich tawern opowiada o swoich niezwykłych (wyssanych z palca) przygodach. Opowiada o przygodach na pokładzie rybackiego statku, na lodowej krze, w brzuchu wieloryba, a w końcu pieszo zdobywającego biegun północny. Zawsze pełen dobrych chęci, ma jednak kłopoty z percepcją i gdziekolwiek się pojawia tam wszystko niszczy, przez co dostajemy studium głupoty, obraz idioty i nieudacznika. Taka pognębiona nowa postać zostaje rzucona w wir dalszych baśniowych przygód. Przy czym realia są inne niż te, które znamy, bo babcia Czerwonego Kapturka trzęsie całą okolicą, Śpiąca Królewna cierpi na bezsenność, a Kopciuszek trafia na oszusta matrymonialnego. Całe zamieszanie potęguje jeszcze profesor Kosmosik ze swym cudownym aparatem do przesyłania przedmiotów.
Nie zabraknie też pościgów za Mr Hipsem, ostatnim żyjącym małpoludem. Przy okazji wędrówki bohaterzy okrążą świat (nieco później motyw wykorzystają też twórcy Bolka i Lolka),ale będzie to podróż odmienna od Verne'owskich bohaterów, bo nasi mają do dyspozycji samoloty, helikoptery czy lodówki do pływania. Do tego wplączą się w wojny mafii i rozbiją wojskowe bazy. To sprawia, że ich przygodom towarzyszą strzelaniny i pościgi, w których nikt nie ginie, a źli trafiają do więzienia. Po wielu trudnych przygodach bohaterzy udali się na wakacje. Te epizody są luźno ze sobą powiązane i bazują na tym, że Kajtek i Koko to mistrzowie pakowania się w kłopoty. Po tej dawce humoru mamy kolejną odsłonę opowieści Koka, w której bohater zwyczajnie się ośmiesza. Christa użył chwytu dwutorowej narracji: z jednej strony widzimy to, co się działo, a z drugiej poznajemy, w jaki sposób Koko opowiada o tych przygodach (takie zderzenie dwóch światów). Kolejne przygody i w końcu podróże w kosmos (akurat w czasie pierwszych prób podróży ludzi na Księżyc) zamykają całość. Ostatnie komiksy są dość nietypowe (patrząc na wcześniejsze niedługie fabuły),bo mają bardziej rozbudowaną akcję i są dłuższe. Licząca dwanaście albumów przygoda w kosmosie bazuje na dowcipnych dialogach i fabule z przesłaniem.

Przygody Kajtka i Koko z kosmosem zaczęły się, kiedy bohaterzy byli już dobrze znani czytelnikom. Seria ta była pierwszą dłuższą Janusza Christy. Cała historia zaczyna się od wizyty u znajomego i nieco zwariowanego profesora Kosmosika szukającego śmiałków do odbycia eksperymentalnego lotu w kosmos. Któż może być lepszy do takich wyczynów jak nie Kajtek i Koko, dwaj...

Janusz Christa to jeden z najsłynniejszych twórców komiksowych w naszym kraju. Jego serie, z których najsłynniejsza to ta o dzielnych wojach czyli przygody Kajka i Kokosza, a także najdłuższy polski komiks Kajtek i Koko w Kosmosie. Jego prace od lat bawią, ale i wzruszają kolejne pokolenia czytelników. Wydawnictwo Egmont Polska wydaje właśnie wznowienie przygód wspomnianych przeze mnie bohaterów, którzy w głębinach kosmosy przeżywają prawdziwie kosmiczne przygody.

Drugi tom zbiorczego wydania zaczyna się w momencie, w którym skończył się tom pierwszy.
Przypominam, zwariowany profesor Kosmosik wysyła naszych bohaterów w kosmiczne rejony, a konkretnie w pas Oriona. W tej części nasi bohaterowie szykują się do zniszczenia złowrogiego Zarzury. W tym celu udają się do jego bazy. Jednak zadanie będzie trudniejsze niż oczekiwali, a kłopoty zaczynają się piętrzyć przed nimi. Przekonajcie się sami.

To wydanie znanego komiksu to wersja kolorowa. Kajtek i jego strachliwy kolega muszą wykazać się sprytem i odwagą, a jednocześnie zachowują się jak typowi przedstawiciele ziemskiej cywilizacji. Zwłaszcza Koko, który zaczyna tęsknić za schabowymi, a jego działania nie zawsze pomagają w sytuacjach awaryjnych. Co dodaje komiksowi nie tylko dramatyzmu, ale i sporą dawkę komizmu. Wątek z kosmicznymi piratami, niezwykle zabawnie przedstawiony temat dyskryminacji, albo raczej przewrotnie puszczenie oka do czytelnika. Doprawdy ta seria od lat należy do moich ulubionych komiksowych lektur.
Fantastyczne tematy pełne nie tylko akcji, ale i sytuacji zabawnych, potęga przyjaźni, poświęcenie. Jest tutaj wszystko. Autor stworzył dzieło, które mimo tylu lat, jakie minęły od premiery, nadal bawi i uczy. Polecam wszystkim.

Janusz Christa to jeden z najsłynniejszych twórców komiksowych w naszym kraju. Jego serie, z których najsłynniejsza to ta o dzielnych wojach czyli przygody Kajka i Kokosza, a także najdłuższy polski komiks Kajtek i Koko w Kosmosie. Jego prace od lat bawią, ale i wzruszają kolejne pokolenia czytelników. Wydawnictwo Egmont Polska wydaje właśnie wznowienie przygód wspomnianych...

Nareszcie jest! Drugi tom komiksu „Kajtek i Koko w kosmosie. Twierdza tyrana” w końcu trafił w moje ręce. Mogę się tylko cieszyć, że syn jest na wakacjach z dziadkami w Mikołajkach i nikt nie wydrze mi teraz lektury z rąk. Nie ukrywam jednak, że cieszę się na samą myśl, jak zareaguje moje dziecko, gdy wróci, a w jego pokoju będzie czekał na niego bardzo lubiany komiks. Jeśli ktoś nie czytał poprzedniej recenzji tomu 1, to zapraszam tutaj: KLIK!

Tak, jak w pierwszym tomie, wydanie podzielone jest na dwie części, tutaj mamy „Twierdzę tyrana” oraz „Kosmicznych piratów”. Nasi bohaterowie wyruszają z pomocą robota typu Mepron 18 do bazy tyrana Zarzura z zamiarem jego zniszczenia. Oczywiście nic nie idzie gładko, co implikuje bezustannie zabawne sytuacje. Podczas przygód ich życie niemal ciągle jest zagrożone. W bazie pomaga im do pewnego czasu zaprzyjaźniony robot, a gdy wydaje się, że ujdą cało z jednej katastrofy, to niespodziewanie nadchodzi atak z drugiej strony. Wylądują przez to awaryjnie na nieznanej planecie, gdzie będą starać się odnaleźć resztę sprzymierzeńców z innego statku. Naturalnie nie wszyscy mieszkańcy planety są pokojowo nastawieni i będziemy świadkami przeróżnych, groźnych incydentów. Nie raz w tym komiksie Koko zapłacze nad przyjacielem, na szczęście zawsze wiemy, jak to się kończy.

Zdradzę Wam, że najbardziej przypadł mi do gustu cały wątek z kosmicznymi piratami w drugiej części. Byłam niemało zaskoczona go czytając, naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczona. Niesamowicie przewrotnie ujęty temat dyskryminacji kobiet, zniewolenia, uprzedmiotowienia, przy czym w sposób lekki i zabawny, że dzieciaki pośmieją się w głos. Widać, jak na dłoni całą niesprawiedliwość dzięki odwróceniu perspektywy i tylko dlatego ten zabieg tak doskonale się udał. Naprawdę każdy kadr dawał do myślenia, wszelkie reakcje, zwyczaje, cały zamysł. Mogłoby to być seksistowskie, jednakże zrobione jest tak sprytnie, tak niewinnie, że obrazuje dla chętnych istniejący w wielu rodzinach i miejscach na świecie problem z brakiem równouprawnienia, wolności wyboru i działania. Dzieci pośmieją się z prostszego przekazu. Naturalnie wątek z kosmicznymi piratami w końcu się wyczerpuje i przechodzimy z bohaterami dalej, pakując się w kolejne kłopoty, które zaprowadzą nas na następną, przedziwną planetę, gdzie zagrażać im będą zupełnie inne stworzenia.

Mimo utartego schematu, kabała-ratunek, to jednak wszystko dzieje się w taki nieprzewidziany sposób, kończy się tak ciekawie, rozwiązania są interesujące, wszelkie zagrożenia inaczej przedstawiane, nie ma identycznych sytuacji. Wyobraźnia autora zaskakuje pomysłowością i dużą dawką humoru, takiego prostego, sytuacyjnego, jak i lekko sarkastycznego, czy też w formie niemal potocznych sucharów. Bawiłam się doskonale, moja rodzina również. Komiks wart zakupu i powrotów, ja zaraz wezmę się za niego ponownie, bo wciąż nie mogę wyjść z podziwu, a czyta się kosmicznie szybko.


Wydanie jest świetne, okładka miękka, jednakże wytrzymała, druk oraz kolory są czyste, idealnie wpasowujące się w cały klimat serii. W przygotowaniu są kolejne dwa tomy, które będą bawić kolejne pokolenia. Będą to: „Przyjaciel Jol” oraz „Planeta automatów”. Czekam z niecierpliwością.

„Kajtek i koko w kosmosie. Twierdza tyrana” to wspaniały klasyk polskiego komiksu w przepięknej, odświeżonej formie. Cieszy oko podczas czytania, jak i oglądania na półce. Przygody wciąż są zwariowane, akcja pruje do przodu i obfituje w multum niespodziewanych, bardzo ciekawych zwrotów. Humor wciąż ten sam, bohaterowie schematyczni i nie wychodzą poza swoje role, jednak tego właśnie się od nich oczekuje. Śmiem twierdzić, że przy drugim tomie bawiłam się jeszcze lepiej. Gorąco polecam.

Zapraszam na recenzję i zdjęcia: http://www.bookparadise.pl/2018/08/kajtek-i-koko-w-kosmosie-twierdza.html

Nareszcie jest! Drugi tom komiksu „Kajtek i Koko w kosmosie. Twierdza tyrana” w końcu trafił w moje ręce. Mogę się tylko cieszyć, że syn jest na wakacjach z dziadkami w Mikołajkach i nikt nie wydrze mi teraz lektury z rąk. Nie ukrywam jednak, że cieszę się na samą myśl, jak zareaguje moje dziecko, gdy wróci, a w jego pokoju będzie czekał na niego bardzo lubiany komiks....

HUMOR I PRZYGODY W KOSMOSIE

Jeżeli miałbym wybrać mój ulubiony polski komiks, komiks, do którego najchętniej wracam i który za każdym razem tak samo mnie zachwyca, bez dwóch zdań byłby to album "Kajtek i Koko w kosmosie". Pamiętam, jak po raz pierwszy przeczytałem go w nastoletniości, kiedy w moje ręce wpadł imponującej grubości tom, zawierający niemal kompletną wersję tej historii. Teraz, po tylu latach, całość powraca w kolorowej - i przy okazji pełnej - edycji, nie tylko budząc we mnie zachwyt i sentyment, ale przy okazji pokazując, co znaczy dobry polski komiks.

Kajtek i Koko to dwaj przyjaciele, których los już nieraz rzucał w wir szalonych przygód. Tym razem jednak czekało na nich największe z wyzwań – zaprzyjaźniony doktor Kosmosik w ramach kolejnego eksperymentu wysłał ich w kosmos. Celem misji był gwiazdozbiór Oriona. Do tej pory w przestrzeni kosmicznej dzielni bohaterowie – a właściwie dzielny bohater i jego tchórzliwy przyjaciel – przeżyli już wiele przygód, jednak przed nimi czekają już kolejne. Obecnie Kajtek i Koko szykują się do zniszczenia złego Zarzury. W tym celu udają się do jego bazy, ale z miejsca wpadają w tarapaty. A to zaledwie początek tego, co na nich czeka…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/07/kajtek-i-koko-w-kosmosie-2-twierdza.html

HUMOR I PRZYGODY W KOSMOSIE

Jeżeli miałbym wybrać mój ulubiony polski komiks, komiks, do którego najchętniej wracam i który za każdym razem tak samo mnie zachwyca, bez dwóch zdań byłby to album "Kajtek i Koko w kosmosie". Pamiętam, jak po raz pierwszy przeczytałem go w nastoletniości, kiedy w moje ręce wpadł imponującej grubości tom, zawierający niemal kompletną wersję tej...