„A ja żem jej powiedziała…” to podobno książka petarda, jak przekonują nas na okładce. I to jest petarda energetyczna. Ta książka to idealny dodatek do kubka gorącej kawy. Tak kubka, nie tam żadnej filigranowej kruchej filiżaneczki. To takie literackie spotkanie przy sporej dawce kofeiny, żeby dowiedzieć się, co też ta Kaśka ma nam do powiedzenia. A ma i to sporo! I robi to z takim dystansem i lekkością, że najchętniej to by się morze tej kawy wypiło, bo człowiek czyta, wręcz pochłania, a czas i strony uciekają i moglibyśmy tak do końca, do ostatniej kropki i to za jednym zamachem. Jedni z tej lektury wyniosą więcej, jedni mniej, są też i tacy, którzy nic nie wyniosą, przeczytają, pośmieją się i zapomną. Jednak niezależnie, do której grupy się zaliczamy, nie zmienia to faktu, że Katarzyna Nosowska mądrze „gada” i ponadczasowo. Niewątpliwie autorka tej książki, jest oryginalną osobowością, która ma bystre oko i talent do pisania. Nie dziwię się, że ta książka pewnego czasu robiła furorę i pojawiała się praktycznie na każdym kroku. Na koniec jeszcze dodam, że to skarbnica cytatów, do której można wracać, by nabrać brakującego nam na co dzień dystansu, zrelaksować się, poprawić sobie humor, czy też dostać dobrą radę.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2018/11/a-ja-zem-jej-powiedziaa-katarzyna.html

„A ja żem jej powiedziała…” to podobno książka petarda, jak przekonują nas na okładce. I to jest petarda energetyczna. Ta książka to idealny dodatek do kubka gorącej kawy. Tak kubka, nie tam żadnej filigranowej kruchej filiżaneczki. To takie literackie spotkanie przy sporej dawce kofeiny, żeby dowiedzieć się, co też ta Kaśka ma nam do powiedzenia. A ma i to sporo! I robi to...