Wszyscy, którzy systematycznie tu zaglądają, wiedzą że nie potrafię krytycznie ocenić książek autorstwa Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogozińskiego. Nie ma znaczenia, czy chodzi o ich pozycje pisane w duecie, czy te solowo. Kocham ich miłością ślepą, nie wydaje mi się, żeby to uczucie kiedyś wygasło, więc jeśli oczekujecie od tego wpisu krytyki, czy może nawet hejtu, z pewnością się rozczarujecie.Powieści tej pary pisarzy nigdy mnie nie rozczarowały, zawsze dostarczają mi wielu pozytywnych emocji,a ich lektura to dla mnie prawdziwe święto. Nie inaczej było z “Biurem M”, pokochałam tę książkę od pierwszego zdania.



“Biuro M” opowiada historię dwójki młodych ludzi. Ona – typowa szara myszka w za wielkim swetrze. Jedynym mężczyzną w jej życiu jest kot o wdzięcznym imieniu Puszysław. Po kilku niepowodzeniach miłosnych Baśka nie wierzy już w miłość i związki, nie chce słyszeć o randkach
i o facetach w ogóle.

On – życiowy nieudacznik. Pech to jego codzienny towarzysz, za jego przyczyną Jacek nie może znaleźć pracy,a wszystko czego się dotknie zamienia się w kupkę gruzu.

Oboje zostają zatrudnieni w pewnym specyficznym biurze matrymonialnym. Choć początkowo wydaje się, że taka praca to przecież nic trudnego, na ich drodze pojawi się kilka niemałych wyzwań. Szefowa rodem z koszmaru, dziwne sąsiedztwo biura i jeszcze dziwniejsi klienci to gwarancja wielu wrażeń i porządnej dawki śmiechu.

Osoby, które miały już do czynienia z twórczością autorów zapewne wiedzą czego po ich książce się spodziewać. Rogoziński i Witkiewicz po raz kolejny udowodnili, że potrafią rewelacyjnie pisać. Przyjemny, lekki język, charakterystyczne poczucie humoru i cudowni bohaterowie to elementy, które zawsze pojawiają się w ich powieściach. Kiedy zaczynałam lekturę “Biura M”, wiedziałam że nie odłożę jej dopóki nie przeczytam ostatniej strony. Nie potrafię dawkować sobie tych książek. Żadne nie relaksują mnie tak mocno, jak te pisane przez Alka lub Magdalenę.

“Biuro M” to druga powieść autorstwa duetu Rogoziński&Witkiewicz i muszę przyznać, że choć ” Pudełko z marzeniami” (pierwszą ich powieść) uwielbiam, to właśnie historia Basi i Jacka jest moim numerem jeden. Książkę tę czytałam podczas podróży autobusem, co było błędem, ponieważ współpasażerowie nieufnie na mnie spoglądali, gdy kwiczałam ze śmiechu przerzucając kolejne strony.

Bardzo dużym plusem było dla mnie zakończenie historii, które nie trzymało się typowych dla tego gatunku schematów, a poszło we własnym, bardzo mnie satysfakcjonującym kierunku.

Podsumowując, “Biuro M” to powieść idealna, gdy chcecie się zrelaksować. Gwarantuję wam, że będziecie się przy niej świetnie bawić i nie raz uśmiejecie się do łez. Polecam zabrać ze sobą na wakacje, lub poczytać, gdy dopadnie was gorszy nastrój. Poprawa nastroju jest pewna! Ja z nadzieją czekam, że moi ulubieni pisarze po raz kolejny zdecydują się na duet i znów pokażą, na co ich stać.

Wszyscy, którzy systematycznie tu zaglądają, wiedzą że nie potrafię krytycznie ocenić książek autorstwa Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogozińskiego. Nie ma znaczenia, czy chodzi o ich pozycje pisane w duecie, czy te solowo. Kocham ich miłością ślepą, nie wydaje mi się, żeby to uczucie kiedyś wygasło, więc jeśli oczekujecie od tego wpisu krytyki, czy może nawet hejtu, z...