„Spętani przeznaczeniem” to drugi tom przygód Cyry i Akosa rozgrywających się w odległej galaktyce.

Akcja książki rozpoczyna się w chwili zakończenia opowieści z pierwszej części – „Naznaczeni śmiercią”. Na arenę wkracza ojciec Cyry – Lazmet Novaek – bezwzględny tyran uznawany za zmarłego. Rozpoczyna się wojna między narodami Thuvhe i Shotet, a główni bohaterowie – Cyra i Akos – trafiają w sam jej środek.

Mam mieszane uczucia, co do tej części. Świat przedstawiony przez Roth ma ogromny potencjał i bardzo mi się spodobał, jednak w moim odczuciu ten potencjał w „Spętanych przeznaczeniem” nie został w pełni wykorzystany. W „Naznaczonych śmiercią” autorka wprowadza czytelnika w swój niejednokrotnie skomplikowany świat z różnymi przedziwnymi nazwami. Natomiast w „Spętanych przeznaczeniem” mogłaby bardziej go rozwinąć, skoro czytelnik, mający za sobą pierwszą część, „siedzi” już w nim, wie z grubsza jakimi prawami rządzi się galaktyka, jest zaznajomiony z nurtem, losami i darami. Brakowało mi np. opisów zwyczajów i tradycji innych narodów, a nie tylko Thuvhe i Shotet, głębszego przedstawienia innych planet i życia na nich. Dodatkowo jestem ciekawa, co znajduje się daleko za wstęgą nurtu.

Tak jak w poprzedniej części dynamika tej powieści jest zmienna. Na początku autorka znowu serwuje czytelnikom jeden moment przyśpieszonej akcji, by później przez długi, długi czas płynęła ona leniwie i mało było ciekawych wydarzeń. I ponownie pod koniec wydarzenia dzieją się w zawrotnym tempie.

Roth zamieszcza w książce kilka zwrotów akcji, które jednak nie są zbyt spektakularne i można się ich domyślić, co sprawia, że całość fabuły jest dość przewidywalna. Autorce udało się mnie jedynie raz zaskoczyć – w przypadku roli Cyry podczas ataku antynurtowego na Voę.

Zdecydowanym plusem tej książki (oprócz świetnego uniwersum) są rozważania na temat przeznaczenia i losu oraz ciążącego nad każdym człowiekiem brzemienia podjętych przez niego decyzji. Dodatkowo Roth zamieszcza szereg trafnych, skłaniających do refleksji stwierdzeń, z których jeden cytat zapadł mi w pamięć: „Życie jest pełne bólu (…). Masz znacznie więcej siły, by go unieść, niż ci się wydaje.”

Bardzo przydatny jest słowniczek zamieszczony na końcu książki. Jest to element, którego zdecydowanie brakowało mi w „Naznaczonych śmiercią”.

Jednak niektóre fragmenty książki w moim odczuciu nic nie wnosiły do fabuły i były zwyczajnie zbędne, a pozbycie się ich być mogłoby podkręcić tempo akcji. Dodatkowo dezorientujące były zmiany w prowadzeniu narracji – w 1 i 3 osobie liczby pojedynczej oraz 1 osobie liczby mnogiej.

Podsumowując, „Spętanych przeznaczeniem” nie nazwałabym najlepszą powieścią Veroniki Roth (jak głosi napis na tylnej stronie okładki), a raczej książką dobrą z ogromnym potencjałem wykreowanego świata. Cały cykl na pewno spodoba się grupie docelowej, czyli nastolatkom, lecz niekoniecznie starszym czytelnikom.

Moim zdaniem Veronica Roth mogłaby opisać jeszcze niejedną historię rozgrywającą się w tym rewelacyjnym uniwersum.

Polecam młodszym czytelnikom i tym lubiącym literaturę young adult.

P.S. Za egzemplarz recenzyjny dziękuję wydawnictwu Jaguar.

„Spętani przeznaczeniem” to drugi tom przygód Cyry i Akosa rozgrywających się w odległej galaktyce.

Akcja książki rozpoczyna się w chwili zakończenia opowieści z pierwszej części – „Naznaczeni śmiercią”. Na arenę wkracza ojciec Cyry – Lazmet Novaek – bezwzględny tyran uznawany za zmarłego. Rozpoczyna się wojna między narodami Thuvhe i Shotet, a główni bohaterowie – Cyra i...