Czytając o Japonii zawsze mam surrealistyczne odczucia. Kraj i ludzie tak fascynujący i o tak odmiennej kulturze, że aż nierzeczywisty. Chyba właśnie dlatego nie potrafię wyobrazić sobie siebie w tym kraju - nawet jako turystki. Przynajmniej tak było zanim sięgnęłam po książkę Marcina Bruczkowskiego "Bezsenność w Tokio". To chyba pierwsza prawdziwa książka o Japonii, jaką czytałam, a czytałam ich już sporo. W moich kategoriach autor książki to odważny człowiek, który sprawił, że Japonia i Japończycy stali się dla mnie bardziej swojscy.

Autor książki wykazał się odwagą ponieważ żył w Japonii przez 10 lat nie tylko jako obserwator, ale co ważniejsze, jako uczestnik. Większość z nas, gdy wyjeżdża do odległego kraju stara się przenieść swoją małą rzeczywistość do nowej kultury. Bruczkowski tego nie robi, zamiast tego pracuje, mieszka i je jak prawdziwy Japończyk. No może jego jedyną słabością jest żubrówka, która okazuje się być całkiem popularna w Japonii. To jego wtapianie się w otoczenie daje wspaniały obraz Kraju Kwitnącej Wiśni.

Książka obala też wiele mitów o tym kraju, które przez lata są powielane i utrwalane. Przykładowo, słyszeliście zapewne o hotelach kapsułkowych? Co ciekawe, większość Japończyków nie. A ile razy podróżując autobusem, w którym ktoś bezczelnie na was kicha lub kaszle, myślicie sobie "Czemu to nie Japonia? Tam ludzie troszczą się o innych, noszą maseczki, aby nie zarażać innych" Nic bardziej mylnego! Owszem, maseczki noszą, ale powód jest dużo bardziej prozaiczny i egoistyczny - po prostu drogi oddechowe są lepiej nawilżone.

Książka przesycona jest również optymizmem i poczuciem humoru. Myślę, że właśnie te cechy pozwoliły autorowi przeżyć w Japonii aż dziesięć lat. Do swojej niewiedzy i potknięć zawsze podchodzi ze śmiechem, a w każdej trudnej sytuacji potrafi znaleźć pozytywy. Pomogli mu w tym również przyjaciele, których poznał w Japonii,a czytelnik za pośrednictwem tej książki. To dzięki tym wszystkim ludziom ta podróż nie była samotna.

Wszystkie te cechy sprawiają, że "Bezsenność w Tokio" to trochę książka podróżnicza, trochę pamiętnik, a trochę spowiedź. Dla mnie jest też trochę takim poradnikiem dla pesymistów. Napisana przy tym lekko i dowcipnie staje się obowiązkową lekturą dla wszystkich ciekawych świata i Japonii, a także dla tych, którzy potrzebują pozytywnego kopniaka.

Czytając o Japonii zawsze mam surrealistyczne odczucia. Kraj i ludzie tak fascynujący i o tak odmiennej kulturze, że aż nierzeczywisty. Chyba właśnie dlatego nie potrafię wyobrazić sobie siebie w tym kraju - nawet jako turystki. Przynajmniej tak było zanim sięgnęłam po książkę Marcina Bruczkowskiego "Bezsenność w Tokio". To chyba pierwsza prawdziwa książka o Japonii, jaką...