KLIMAT DAVIDA LYNCHA W WERSJI LIGHT.

Główni bohaterowie są jak pytanie i odpowiedź: niby siebie uzupełniają, ale jedno woli stawiać wszystko niedopowiedziane, nieskończone, takie permanentne rozważania, ona ceni sobie niewiedzę, bo dla niej jest ludzka, ponieważ nie daje jednostkom odczuć samotności; a on zaś docieka, zbiera wiedzę i sam rzuca odpowiedziami na wszystko.
http://zadna-kolejna-milostka.pl/moze-pora-z-tym-skonczyc-recenzja-i-to-rozumiem/

Ich wzajemne poznawanie się przypomina układanie niekończących się puzzli. Ale pewne rzeczy jak na przykład matematyka i muzyka idą ze sobą w parze.
Ona (główna-główna bohaterka, której imię jest nieznane) zauważa, że związek może być wieczorem całkiem inny niż po południu, może zmienić się z godziny na godzinę. On stwierdza, że ich związek ma własną walencyjność.
On natomiast mówi, że bał się, że mu kończyna odpadnie:
"Dzień czy dwa po urodzeniu się jagnięcia tata zakładał mu na ogon specjalne gumowe opaski. Były bardzo obcisłe, hamowały przepływ krwi. Kilka dni później ogon po prostu odpadał (...). jako dziecko od czasu do czasu wychodziłem w pole i znajdowałem taki bezpański ogon. Zacząłem się zastanawiać, czy może mnie spotkać coś podobnego. A co, jeśli mam odrobinę za ciasne rękawy koszuli lub skarpet?" (str. 75)

(...)
Książka uświadamia nam, że każdy z nas nie ma innej rzeczywistości poza naszymi myślami i jednocześnie jak bardzo jest to zwodnicze...

KLIMAT DAVIDA LYNCHA W WERSJI LIGHT.

Główni bohaterowie są jak pytanie i odpowiedź: niby siebie uzupełniają, ale jedno woli stawiać wszystko niedopowiedziane, nieskończone, takie permanentne rozważania, ona ceni sobie niewiedzę, bo dla niej jest ludzka, ponieważ nie daje jednostkom odczuć samotności; a on zaś docieka, zbiera wiedzę i sam rzuca odpowiedziami na...