Może pora z tym skończyć

Najpierw przeczytałam, potem obejrzałam. Jeśli chciałam upewnić się co do tzw. o czym to do cholery jest, to film i książka pięknie się uzupełniają.
Wygląda na to, że Iain Reid to pisarz, którego tematem/pasją/obsesją są zawiłości wspomnień i pamięci osamotnionego człowieka.
Świetnie stopniowane napięcie pobudza gorączkowe główkowanie "co jest?", zaniepokojenie i dezorientację czytelnika. Dopiero końcowe partie powieści (zabiegi formalne) pozwalają na zrozumienie całej opowieści.

Najpierw przeczytałam, potem obejrzałam. Jeśli chciałam upewnić się co do tzw. o czym to do cholery jest, to film i książka pięknie się uzupełniają.
Wygląda na to, że Iain Reid to pisarz, którego tematem/pasją/obsesją są zawiłości wspomnień i pamięci osamotnionego człowieka.
Świetnie stopniowane napięcie pobudza gorączkowe główkowanie "co jest?", zaniepokojenie i...

Nie mogłam się oderwać! Zaczyna się niepozornie, potem jest coraz bardziej creepy. Tak jakby rzeczywistość nagle zaczęła zamieniać się w jakiś koszmarny sen, z zagadkowymi detalami, jakie nagle zauważamy, ale które nie pasują do całości obrazu. Potem się okazuje, że to wskazówki podtykane nam przez autora pod nos, które są kluczem do rozwiązania rozkminy. Atmosfera grozy w tej książce to mistrzostwo:) Bardzo podobały mi się filozoficzno- psychologiczne dysputy Jake'a i jego dziewczyny o szczęściu, depresji, związkach, postrzeganiu rzeczywistości, czy naturze prawdy. Te tematy bezpośrednio wiążą się z tym, co przeżywa główny bohater, z relacjami w jego życiu, i zakończeniem. Mam też wrażenie, że wiele scen jest symbolicznych - np. piwnica ( podświadomość). Myślę, że wyłapałam jescze kilka innych, ale nie chcę spojlerować.
Pod warstwą grozy kryje się powieść o zawiłościach ludzkiej psychiki, samotności i śmierci. Ogólnie: świetna ! Mam ochotę od razu przeczytać ją jeszcze raz.

Nie mogłam się oderwać! Zaczyna się niepozornie, potem jest coraz bardziej creepy. Tak jakby rzeczywistość nagle zaczęła zamieniać się w jakiś koszmarny sen, z zagadkowymi detalami, jakie nagle zauważamy, ale które nie pasują do całości obrazu. Potem się okazuje, że to wskazówki podtykane nam przez autora pod nos, które są kluczem do rozwiązania rozkminy. Atmosfera grozy...

Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak niezwykłej i wymagającej książki, która sprawia, że myśli nieustannie krążą wokół poruszonych w niej tematów.

Kupiłam ją kilka lat temu podczas wakacji, ale pierwsza połowa fabuły oferowała tak mało zdarzeń, że zniecierpliwiona i znużona monotonią tekstu, a może też rozleniwiona wakacyjnym wypoczynkiem, skwapliwie skorzystałam z propozycji zawartej w tytule.
Tym razem było inaczej ... .

Fabuła rozpoczyna się, jak w zwykłym romansie. Ona i on jadą samochodem do domu rodziców chłopaka. Dom znajduje się gdzieś daleko, na zapadłej prowincji. Podróż jest bardzo długa, więc rozmawiają o swoich doświadczeniach, o teorii Junga, samoakceptacji, byciu w związku, samotności i starości.
Podczas tej podróży poznajemy także, w formie monologu wewnętrznego, rozterki dziewczyny ( jej imienia nie poznamy). Bohaterka nie jest pewna swoich uczuć i zastanawia się nad sensem związku z Jake`m. Dowiadujemy się jakie były początki ich relacji, dziewczyna dokładnie go charakteryzuje, wylicza wady, zalety, nawyki, sposób bycia i wygląd. Opowiada również wiele o sobie. I tak przez ponad 80 stron. Czytelnik, który zgodnie z zapowiedzią zamieszczoną na okładce, oczekiwał thrillera, zaczyna w pewnym momencie odczuwać zniecierpliwienie i znużenie. Później coraz częściej nachodzi go myśl: "może pora z tym skończyć"?
Pokusa jest duża, ale… w końcu w treść wkrada się coraz więcej niepokojących elementów – jak choćby mężczyzna, który zostawia bohaterce niecodzienne wiadomości głosowe oraz wizyta u rodziców Jake`a, bowiem oni oraz dom, w którym mieszkają, budzą zdziwienie i niepokój. I – jak się okazuje – to zaledwie wierzchołek góry lodowej…

Konstrukcja utworu jest bardzo skomplikowana i ciekawa, ponieważ autor wykorzystał budowę szkatułkową. Zastosował też narrację pierwszoosobową, ale prowadzoną przez dwie osoby równocześnie, których wypowiedzi w końcowych scenach zaczynają się wzajemnie przenikać i płynnie przechodzić jedna w drugą. Czytelnik otrzymuje polifoniczny, nieoczywisty przekaz, którego nie jest w stanie jednoznacznie ocenić ani zweryfikować. Oprócz tego pojawiają się także krótkie rozdziały wplecione w główną fabułę, pisane kursywą, które informują, że wydarzyło się coś bardzo złego. Jednak o tym, co się naprawdę stało, dowiadujemy się dopiero na ostatnich stronach.

Nietuzinkowym rozwiązaniem autora zastosowanym w powieści jest to, że choć łączy ona elementy thrillera psychologicznego i horroru, jest opowieścią bardzo filozoficzną, poruszającą wiele ważnych tematów jak bliskość drugiego człowieka, znaczenie związku, relacje z bliskimi, samotność wśród ludzi, nieumiejętność nawiązania relacji z innymi, samoakceptacja, starość, znieczulica, brak empatii, obojętność wobec bliźniego, depresja oraz samotność.
Uważam, że przede wszystkim jest to bardzo smutna i poruszająca historia o samotności, która pustoszy życie człowieka, odbiera nadzieję, radość i chęć życia.

🔰"Na bliskości z innymi wybudowane jest każde jedno życie. Gdy jest się samotnym, wszystko sprowadza się do najzwyklejszej walki o przetrwanie."🔰

🔰 "Co możemy począć, stale samotni? Gdy nikogo przy nas nie ma i nigdy nie będzie? Czy życie ma wówczas jakikolwiek sens? Czym wobec tego jest dzień, tydzień, rok? Czymże jest całe życie?" 🔰

Przeczytane w ramach czerwcowego wyzwania czytelniczego: książka z motywem podróży. (6)

Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak niezwykłej i wymagającej książki, która sprawia, że myśli nieustannie krążą wokół poruszonych w niej tematów.

Kupiłam ją kilka lat temu podczas wakacji, ale pierwsza połowa fabuły oferowała tak mało zdarzeń, że zniecierpliwiona i znużona monotonią tekstu, a może też rozleniwiona wakacyjnym wypoczynkiem, skwapliwie skorzystałam z...

Jeśli lubicie nieoczywiste thrillery, które trzymają w napięciu do ostatniej strony, to ta książka jest dla Was. Autor stworzył niepowtarzalny klimat grozy – czytelnik cały czas się boi, choć faktycznie nawet nie wie czemu. Nie brakuje tu też głębokich przemyśleń i rozważań filozoficznych, więc na pewno nie można tej pozycji zaliczyć do kategorii tanich horrorów.

Jestem prawie pewna, że większości czytelników nie spodoba się zakończenie. Autor bardzo długo i szczegółowo budował napięcie, jednak ciut zawiodłam się zakończeniem.

Książkę czyta się jednym tchem – z czystym sumieniem polecam.

Jeśli lubicie nieoczywiste thrillery, które trzymają w napięciu do ostatniej strony, to ta książka jest dla Was. Autor stworzył niepowtarzalny klimat grozy – czytelnik cały czas się boi, choć faktycznie nawet nie wie czemu. Nie brakuje tu też głębokich przemyśleń i rozważań filozoficznych, więc na pewno nie można tej pozycji zaliczyć do kategorii tanich horrorów.

Jestem...

Dobra, szybka książka, bardzo się bałam i nie napiszę czy potrzebnie czy niepotrzebnie. Uważam, że żeby ją zrozumieć należy przeczytać ją dwukrotnie. Polecam ale ostrzegam, że po przeczytaniu spędzicie trochę czasu na szukaniu wyjaśnień o co w książce w ogóle chodziło. Książkę w formie audio czytałam jadąc samochodem w nocy i efekt był piorunujący, musiałam co chwilę przerywać. Nie mam pojęcia po co w ogóle wydarzyły się pewne sytuacje, nie rozumiem zbyt wiele, być może gdyby książka nie zrobiła takiego szumu uznałabym ją za totalne dno. Niestety bez zdradzania zakończenia nie można nic więcej o niej napisać. To książka skupiająca się na bohaterach i ich emocjach, fabuła jest jakby obok, jednocześnie jest wciągająca na tyle, że miałam już dosyć analizy uczuć bohaterów byleby tylko wrócić do tego ch%$#@nego samochodu i uciekać. Bohaterowie są normalnymi, przeciętnymi studentami, takimi do bólu normalnymi, takimi, którzy w filmach amerykańskich staliby jako drzewo podczas przedstawienia lub grali na trąbce w szkolnej orkiestrze. To coś zupełnie innego ale nie sądzę żeby wielu ludziom przypadła do gustu. Polecam osobom, które nie szukają kolejnego dobrego thrillera ale są otwarte na coś nowego.

Dobra, szybka książka, bardzo się bałam i nie napiszę czy potrzebnie czy niepotrzebnie. Uważam, że żeby ją zrozumieć należy przeczytać ją dwukrotnie. Polecam ale ostrzegam, że po przeczytaniu spędzicie trochę czasu na szukaniu wyjaśnień o co w książce w ogóle chodziło. Książkę w formie audio czytałam jadąc samochodem w nocy i efekt był piorunujący, musiałam co chwilę...

Nie wiem do końca co myśleć o tej książce. Faktycznie budzi napięcie, pomysł ciekawy... Nie do końca zrozumiała dla mnie, a zakończenie mnie zaskoczyło... spodziewałam się czegoś innego.

Nie wiem do końca co myśleć o tej książce. Faktycznie budzi napięcie, pomysł ciekawy... Nie do końca zrozumiała dla mnie, a zakończenie mnie zaskoczyło... spodziewałam się czegoś innego.

#Niedzielazksiążką. Pewne rzeczy z genialnego filmu Kaufmana mi się lepiej ułożyły w głowie dzięki lekturze. No i cudownie budowany klimat niedopowiedzenia i tajemnicy. Bardzo polecam.

#Niedzielazksiążką. Pewne rzeczy z genialnego filmu Kaufmana mi się lepiej ułożyły w głowie dzięki lekturze. No i cudownie budowany klimat niedopowiedzenia i tajemnicy. Bardzo polecam.

Zdecydowanie mój typ, nie wiadomo o co chodzi, o kogo chodzi, a zakończenie dość nieprzewidywalne. Bardzo mi się podobał sposób narracji, trzymała cały czas w napięciu, nawet wyzwoliła we mnie strach. Mimo strachu czytałam dalej.....
Fantastycznie skonstruowana opowieść o ludzkiej psychice, zaburzeniach psychicznych i wspaniałości naszego umysłu, który tworzy różne obrazy, ale czy zawsze realne?
Co było fikcją a co rzeczywistością? W pewnym momencie sama się zgubiłam, ale było to miłe zgubienie się.
Moim zdaniem arcydzieło. Polecam.

Zdecydowanie mój typ, nie wiadomo o co chodzi, o kogo chodzi, a zakończenie dość nieprzewidywalne. Bardzo mi się podobał sposób narracji, trzymała cały czas w napięciu, nawet wyzwoliła we mnie strach. Mimo strachu czytałam dalej.....
Fantastycznie skonstruowana opowieść o ludzkiej psychice, zaburzeniach psychicznych i wspaniałości naszego umysłu, który tworzy różne obrazy,...

No mam dylemat czy dać 3 czy 4. Film Kaufmana jest zdecydowanie o większej głębi. Mimo wszystko dobra rozrywka. Definicja przerostu formy nad treścią bo nie ma treści ani filozoficznej, ani namacalnej a nadmuchane to takie!

No mam dylemat czy dać 3 czy 4. Film Kaufmana jest zdecydowanie o większej głębi. Mimo wszystko dobra rozrywka. Definicja przerostu formy nad treścią bo nie ma treści ani filozoficznej, ani namacalnej a nadmuchane to takie!

O rety.... Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nudną książkę

O rety.... Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nudną książkę