Thriler psychologiczny ,a właściwie bardziej kryminał z bardzo rozbudowaną warstwą psychologiczną i obyczajową.Jest to studium bardziej hedonistycznej kondycji współczesnej grupy społecznej ,o której D.Tusk powiedział :”młodzi wykształceni z dużych miast” niż opis samej zbrodni 15 letniej dziewczynki. Tytułowe Żmijowisko jest nie tylko nazwa miejscowości ,ale dobry opis cech wszystkich postaci pojawiających się na kartach tej powieści. Same żmije. To historia o grupce ludzi, którzy pogubili się w życiu. A pogubili się tak bardzo, że konsekwencje swoich czynów muszą nieść na barkach przez wiele, wiele lat unieszczęśliwiając przy okazji wszystkich,z którymi złaczył ich los…W dużym skrócie: podczas pobytu w Żmijowisku małej dziurze gdzieś na Pomorzu ginie dziewczyna – Ada. Nie wiadomo co się z nią stało, zniknęła, ot tak po prostu. Rok później w to samo miejsce przyjeżdża jej ojciec. Chce jej dalej szukać. Niespodziewanie podczas swojej samozwańczej misji spotyka starą znajomą, która dobrze pamięta tamten feralny dzień. Pomaga mężczyźnie podjąć kolejne kroki w ponownym poszukiwaniu zaginionego już od roku dziecka. Mamy w Żmijowisku akcje rozgrywającą się na 3 płaszczyznach czasowych : Wtedy :beztroskie letnie wakacje grupy przyjaciół ze studiów w gospodarstwie agroturystycznym zakończone zaginięciem 15 letniej dziewczynki, Pomiędzy :jesień,gdy trwa ciągły szok po zaginięciu dziewczynki i Teraz,gdy ojciec wraca po roku na letnisko próbując wyjaśnić co stało się z córką. Przerażała mnie prawdziwość zachowań opisanych z Żmijowisku, która nie była przesadzona. Autor gra nie tylko na emocjach czytelnika, ale i bohaterów.Mam do oddania autorowi ogromny plus,za styl pisania,za warsztat ,za sposób narracji,za budowę napięcia. Nie ma jak inteligentnie napisana książka. To nie była łatwa do napisania powieść,można ją było bardzo łatwo schrzanić,ale widać,że Wojciech Chmielarz znakomicie sobie poradził.Mój podziw budzi oddana celność opisów profili bohaterów ,ich życia ich,uczuć,emocji,motywacji dlaczego tak a nie inaczej postąpili w życiu. Przez książkę przewala się ciągłe napięcie,ale nie jest puste napięcia jak w zachodnich thrillerach ,ale kawał prawdziwego życia. Wielokrotnie, po przeczytaniu taj książki, można zadawać sobie pytania o naturę ludzką, w dodatku autor otwiera przed czytelnikiem przekrój przez dużą część współczesnego społeczeństwa i szereg ról społecznych. Kim jest człowiek? A człowiek sukcesu z Warszawy tzw korposzczur ? Dlaczego młodzież tak się zachowuje? Dlaczego matki są nieszczęśliwe? Jak zachowuje się człowiek, który dźwiga na swym sercu ciężar? To tylko kilka kwestii, a tych pytań jest znacznie, znacznie więcej. Wojciech Chmielarz w Żmijowisku opowiada historię, po której mamy tak wiele przemyśleń o wartości moralne, a nawet szerzej co z Polską,co się stało z tym krajem od roku 1989 gdy obaliliśmy komunizm,co się stało z ludźmi ,z rodzinami ,z ludzkimi uczuciami, dokąd zmierza nasz świat.,jakie będą nasze dzieci w tym rozpasanym świeci wyściguu szczurów .Minusem Żmijowiska można określić zakończenie. To się nie mogło wydarzyć ,po prostu nie mogło.Nie wiem jak autor zgrabnie by opisał przyczyny morderstwa Ady ,to jest niemożliwe i każdy ,nawet nie wyrobiony czytelnik natychmiast to wyczuje. Może gdyby to nieprawdziwe zakończenie było trochę inne mielibyśmy absolutne mistrzostwo świata, ale i tak naprawdę tą książkę nie tylko warto,ale ,koniecznie trzeba przeczytać.

Thriler psychologiczny ,a właściwie bardziej kryminał z bardzo rozbudowaną warstwą psychologiczną i obyczajową.Jest to studium bardziej hedonistycznej kondycji współczesnej grupy społecznej ,o której D.Tusk powiedział :”młodzi wykształceni z dużych miast” niż opis samej zbrodni 15 letniej dziewczynki. Tytułowe Żmijowisko jest nie tylko nazwa miejscowości ,ale dobry opis...