Żmijowisko

Podobała mi się afrykańsko-polska bohaterka. Naprawdę udana. Zakończenie zaskakujące. Szkoda, że akcja ciągnie się leniwie. Dobrze chociaż, że są te różne perspektywy czasowe - trochę ożywcze. Powieść pełna zbytecznych opisów. Czasami ma się wrażenie, że chodzi o objętość. Całość trudno nazwać thrillerem czy kryminałem.

Podobała mi się afrykańsko-polska bohaterka. Naprawdę udana. Zakończenie zaskakujące. Szkoda, że akcja ciągnie się leniwie. Dobrze chociaż, że są te różne perspektywy czasowe - trochę ożywcze. Powieść pełna zbytecznych opisów. Czasami ma się wrażenie, że chodzi o objętość. Całość trudno nazwać thrillerem czy kryminałem.

Podobała mi się ta książka. Wciągająca historia z zaskakującym zakończeniem.

Z przyjemnością zobaczę serial na jej podstawie.

Podobała mi się ta książka. Wciągająca historia z zaskakującym zakończeniem.

Z przyjemnością zobaczę serial na jej podstawie.

Chyba najlepsza powieść Wojciecha Chmielarza jaką czytałam - nic nie jest takie jak się wydaje.

W sumie to bardzo polecam.

Chyba najlepsza powieść Wojciecha Chmielarza jaką czytałam - nic nie jest takie jak się wydaje.

W sumie to bardzo polecam.

Jedna z lepszych powieści Wojciecha Chmielarza. Również nieźle sfilmowana (autor gra jedną z pobocznych ról).
Moja ulubiona postać to pół-Nigeryjka Adaoma.

Jedna z lepszych powieści Wojciecha Chmielarza. Również nieźle sfilmowana (autor gra jedną z pobocznych ról).
Moja ulubiona postać to pół-Nigeryjka Adaoma.

Pierwsza książka tego autora, przeczytana bardzo szybko😊 Książka rewelacyjna. Nie można przestać czytać 😉Od dawna staram się wypożyczać książki polskich autorów. Nie zawiodłam się 😉 Ogromnie polecam😊czytam już drugą książkę Wojtka Chmielarza i na pewno nie ostatnia.

Pierwsza książka tego autora, przeczytana bardzo szybko😊 Książka rewelacyjna. Nie można przestać czytać 😉Od dawna staram się wypożyczać książki polskich autorów. Nie zawiodłam się 😉 Ogromnie polecam😊czytam już drugą książkę Wojtka Chmielarza i na pewno nie ostatnia.

Akcja na Mazurach..Siedlisko i morderstwo dziewczynki. świetnie się czyta, do końca emocje.

Akcja na Mazurach..Siedlisko i morderstwo dziewczynki. świetnie się czyta, do końca emocje.

Zakończenie trochę jak z horroru, ale cała książka trzyma w napięciu. Historia zaginionej dziewczyny, która chciała jechać na obóz, a zamiast tego matka ją zmusiła do wspólnych rodzinnych wakacji, które w efekcie kończą się tragicznie. Narracja prowadzona jest w 3 perspektywach - wcześniej, pomiędzy i teraz. Są one przeplatane w taki sposób, że czytelnik wszystkiego dowiaduje się stopniowo. Poznaje bohaterów, ich dylematy, problemy, ich marzenia, ale także błędy, które popełnione w młodości mają dramstyczne skutki później nie tylko dla nich, ale też dla ich bliskich. Fajna historia, która warto przeczytać. Zakończenie rozczarowuje, ale to tylko kilka stron.

Zakończenie trochę jak z horroru, ale cała książka trzyma w napięciu. Historia zaginionej dziewczyny, która chciała jechać na obóz, a zamiast tego matka ją zmusiła do wspólnych rodzinnych wakacji, które w efekcie kończą się tragicznie. Narracja prowadzona jest w 3 perspektywach - wcześniej, pomiędzy i teraz. Są one przeplatane w taki sposób, że czytelnik wszystkiego...

Oto letni wyjazd z grupą przyjaciół, z grupą ludzi w której jednych lubi się lepiej, drugich mniej, a innych ledwo toleruje. Przyjaciół, którzy wyjeżdżają na ten coroczny zjazd z mężami lub zonami, dziećmi, partnerami. Takie wyjazdy to często dla wielu tych „przystawek” męczarnia jak niedzielny obiad u teściów. Konieczność ale potem ulga, że jest „po”, nie inaczej jest w Żmijowisku. Alkohol, grill, nocne Polaków rozmowy, flirt, z kart książki bije duszny, letni żar, smród z gaszonego grilla aż do momentu zaginięcia córki głównych bohaterów.
Przez większość książki akcja toczy się w zasadzie dość leniwie, często śmiesznie (quasi rytuały), by w końcówce absurdalnie przyspieszyć. I to przyspieszenie niestety bardzo mnie rozczarowało, bo Chmielarz na siłę szuka bulwersującego zakończenia. Niestety znalazł je, trochę absurdalne. Absurdalnie nielogiczne i złe. Może dlatego nie wyszło to tak, jak powinno.
Żmijowisko to symbol namiętności niszczących człowieka, złych emocji, którymi przesiąknięte są relacje z najbliższymi (pogarda, pomiatanie, zdrada), pozory które demontują i tak wątłe więzi. A tym żmijowiskiem, co smutne i w sumie straszne, okazuje się najbliższa rodzina; podstawa która powinna człowieka wzmacniać a nie osłabiać, upokarzać i psychicznie demolować.

Oto letni wyjazd z grupą przyjaciół, z grupą ludzi w której jednych lubi się lepiej, drugich mniej, a innych ledwo toleruje. Przyjaciół, którzy wyjeżdżają na ten coroczny zjazd z mężami lub zonami, dziećmi, partnerami. Takie wyjazdy to często dla wielu tych „przystawek” męczarnia jak niedzielny obiad u teściów. Konieczność ale potem ulga, że jest „po”, nie inaczej jest w...

Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą pozycją. Dla mnie jest całkowicie przeciętna. Jakby powstał super pomysł, ale zawiodła całkowicie jego realizacja, a samo zakończenie jest dla mnie oderwane. Pojawiają się też jakieś wątki nie wiadomo po co i na co, oderwane od całości. Niby warstwa obyczajowa, ale też niedociągnięta. Liczyłam na wiele, a bardzo się zawiodłam.

Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą pozycją. Dla mnie jest całkowicie przeciętna. Jakby powstał super pomysł, ale zawiodła całkowicie jego realizacja, a samo zakończenie jest dla mnie oderwane. Pojawiają się też jakieś wątki nie wiadomo po co i na co, oderwane od całości. Niby warstwa obyczajowa, ale też niedociągnięta. Liczyłam na wiele, a bardzo się zawiodłam.

Chyba ostatnia z posiadanych przeze mnie książek autora. Miała być na deser, no i deseru nie było. Lubię męskie kryminały Chmielarza, ale tu jednak trochę za dużo było fizjologii, bezustannego napomykania o seksie, moczu, kale. No bez przesady, autor tak inteligentnie konstruujący fabuły, jako wypełniacz treści potrafi wymyśleć tylko szczanie itp.?
Jak to jest, że zamiast zachwycać się nad pełnym napięcia i niepewności prowadzeniem akcji i zaskakującym zakończeniem irytuję się w sumie nieistotnym szczegółem - może dlatego, że po 480 stronach bezustannego przewijania jednego i tego samego, zrobiłam się zmęczona lekturą i całość, a zwłaszcza końcówka mnie tak nie ucieszyła jak by mogła.

Chyba ostatnia z posiadanych przeze mnie książek autora. Miała być na deser, no i deseru nie było. Lubię męskie kryminały Chmielarza, ale tu jednak trochę za dużo było fizjologii, bezustannego napomykania o seksie, moczu, kale. No bez przesady, autor tak inteligentnie konstruujący fabuły, jako wypełniacz treści potrafi wymyśleć tylko szczanie itp.?
Jak to jest, że zamiast...