Ogólny pomysł na książkę był wyśmienity i można było naprawdę zaszaleć. Można było.

Ogólny pomysł na książkę był wyśmienity i można było naprawdę zaszaleć. Można było.

Do pewnego momentu czytałam naprawdę z wielkim zainteresowaniem, ale gdzieś od połowy części III zaczęło mi się dłużyć i już nie mogłam doczekać się końca.

Do pewnego momentu czytałam naprawdę z wielkim zainteresowaniem, ale gdzieś od połowy części III zaczęło mi się dłużyć i już nie mogłam doczekać się końca.

Kunsztownie zbudowana atmosfera tajemnicy, mroku, niepewności, nieznanego. To powolna, ale łagodnie wciągająca lektura, nieoczywista i niebanalna. Wątek spirytystyczny nienachalny, warstwa językowa na wysokim poziomie. Kawałek dobrej literatury, naprawdę! Momentami klimat książki przywodził skojarzenie z "Wichrowymi Wzgórzami".

Kunsztownie zbudowana atmosfera tajemnicy, mroku, niepewności, nieznanego. To powolna, ale łagodnie wciągająca lektura, nieoczywista i niebanalna. Wątek spirytystyczny nienachalny, warstwa językowa na wysokim poziomie. Kawałek dobrej literatury, naprawdę! Momentami klimat książki przywodził skojarzenie z "Wichrowymi Wzgórzami".

Fabuła książki nie była dla mnie jakaś porywająca, ale trzeba przyznać, że książka jest napisana bardzo ładnym językiem, co zachęcało do dalszego czytania. Zakończenie raczej na minus, otwarte, liczyłam na konkretniejsze określenie dalszych losów głównej bohaterki.

Fabuła książki nie była dla mnie jakaś porywająca, ale trzeba przyznać, że książka jest napisana bardzo ładnym językiem, co zachęcało do dalszego czytania. Zakończenie raczej na minus, otwarte, liczyłam na konkretniejsze określenie dalszych losów głównej bohaterki.

Opustoszały nadmorski kurort, atmosfera tajemnicy, skomplikowane relacje matki i córki oraz nawiedzony pensjonat z widokiem na wielką wodę… „Medium” to jedna z ciekawszych polskich powieści, jakie czytałam w ostatnim czasie. Napisała ją Joanna Dobkowska, dziennikarka i historyczka.

Jeśli szukacie interesującej, kobiecej, dobrze napisanej powieści z elementami fantastyki oraz spirytyzmu – ta książka może Was zainteresować. To bardzo ciekawy przykład polskiej literatury współczesnej.

Książka spokojna, kobieca, ale świetnie napisana oraz wciągająca. Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-medium-j-dobkowska/.

Opustoszały nadmorski kurort, atmosfera tajemnicy, skomplikowane relacje matki i córki oraz nawiedzony pensjonat z widokiem na wielką wodę… „Medium” to jedna z ciekawszych polskich powieści, jakie czytałam w ostatnim czasie. Napisała ją Joanna Dobkowska, dziennikarka i historyczka.

Jeśli szukacie interesującej, kobiecej, dobrze napisanej powieści z elementami fantastyki...

Mówi się „jaka matka, taka córka”. Bohaterka książki „Medium” Joanny Dobkowskiej, Ilzyda Filomena, obraziłaby się na to to porównanie. Chce, za wszelką cenę, odciąć się od swojej rodzicielki i jej awanturniczego życia. Chce pozbyć się piętna bycia „córką tamtej kobiety”[*]. Jej matka to światowej sławy medium. Żyjąca w blasku ulotnej sławy, goniąca za nowymi opiekunami, pieniądzem i szacunkiem. Pogardzana w towarzystwie za swoją barwność. Ilzyda przekona się, że za szarość można również zostać zepchniętym na margines.

„Medium” określiłabym jako książkę obyczajową z paranormalnymi wątkami. Jest to powieść o kobietach żyjących na przełomie XIX i XX wieku. Główny trzon akcji to lata 1913 -14, ale autorka często cofa się do przeszłości i te epizody są dużo ważniejsze dla fabuły. Zatrzymam się chwilę nad okresem historycznym, w którym Joanna Dobkowska umiejscowiła akcję, bo jest on wyjątkowo ciekawy, szczególnie z kobiecej perspektywy. Z jednej strony bardzo mocno spętany konwenansami. Przekonaniem, że „... kobieta i mężczyzna, sam na sam, musiało do czegoś nieprzyzwoitego dojść, po prostu musiało...”[**]. Nie mówiąc już o tym, że panom można prawie wszystko, często nie starają się nawet zachowywać pozorów z faktu posiadania utrzymanek, natomiast niewiasta z byle powodu może dostać etykietkę nieprzyzwoitej czy rozwiązłej. Mimo wszystko panie stają się coraz bardziej niezależne, samodzielne i walczą o swoje. Dociera do nich, że same muszą o siebie zadbać. Zastanawia mnie tylko, kto był największym wrogiem kobiet w ich buncie. Mężczyźni nie chcący ustąpić z piedestału, a może inne kobiety niesprawiedliwie oceniająca i podstawiające nogę?

Główną bohaterką powieści jest Ilzyda, która stara się zerwać więzi z matką – wychodzi to jej z różnym skutkiem. Autorka trzyma się kurczowo tej jednej postaci, ale przy jej udziale poznajemy kilka historii: samej Ilzydy i oczywiście jej matki oraz jeszcze dwóch kobiet, które również mają ciekawe życiorysy. Pozornie łączy je niewiele, a tak naprawdę jedna, bardzo ważna rzecz – wszystkie zostały zepchnięte, z rożnych powodów, na margines społeczeństwa. Joanna Dobkowska przedstawia swoje bohaterki bardzo metodycznie – a to przy okazji wspomnień, a to wykorzystując magiczne umiejętności i zjawiska – co mi się bardzo podoba, bo lubię, kiedy w fabule jest porządek.

Jeszcze słówko o elementach paranormalnych. Nie grają one w książce pierwszych skrzypiec, ale są jej istotnym elementem. Pisarka pokazała w powieści ówczesną modę na wywoływanie duchów i działalność wszelkich mediów. Opisała fascynację nimi, ale też strach i przesądy, które rodziły pogardę wobec osób parających się magią. Aby było ciekawiej wpuściła też istoty nie z tego świata na strony powieści. Dodało to „Medium” nieco mroku, nieprzewidywalności i niezwykłości.

„Medium” to książka, która idealnie wpasowała się w mój gust. Uwielbiam książki o kobietach, a przełom XIX i XX wieku to okres historyczny, o którym bardzo lubię czytać. Do tego doszły elementy paranormalne – niezwykle ciekawe i dobrze wprowadzone. Na koniec podkreślę tylko, że tej książce dużo bliżej do powieści obyczajowej niż fantastycznej, więc jeżeli za mocno nie boicie się duchów zapraszam do czytania.


[*] Joanna Dobkowska, „Medium”, wyd. Arkady, Warszawa 2016, s. 52.
[**] Tamże., s. 153.

Mówi się „jaka matka, taka córka”. Bohaterka książki „Medium” Joanny Dobkowskiej, Ilzyda Filomena, obraziłaby się na to to porównanie. Chce, za wszelką cenę, odciąć się od swojej rodzicielki i jej awanturniczego życia. Chce pozbyć się piętna bycia „córką tamtej kobiety”[*]. Jej matka to światowej sławy medium. Żyjąca w blasku ulotnej sławy, goniąca za nowymi opiekunami,...

Wierzycie w duchy, w dusze udręczone, które nie mogą znaleźć spokoju i błąkają się po świecie, lub przywiązują się do miejsc dobrze sobie znanych i za nic nie chcą ich opuścić?
Wierzycie w to, że można się skontaktować z taką duszą i odesłać ją bezpiecznie w zaświaty? Ja tak...
Bardzo żałuję, że dopiero teraz ta książka trafiła w moje ręce, bo "Medium" fantastycznie wpisało się w moje zainteresowania światem nadprzyrodzonym.
Osobiście uwielbiam takie mroczne i klimatyczne opowieści z okultyzmem i czarami w tle.
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Joanny i bardzo żałuję, że nastąpiło ono tak późno.

Ta opowieść to historia czterech kobiet, matki i córki oraz sióstr, z których duch jednej z nich zostaje na Ziemi, by odpokutować swoje straszne czyny z przeszłości.
Autorka w niesamowity sposób buduje napięcie, dodatkowo osadzając większość powieści nad zimowym morzem, gdy napięcie polityczne sięga zenitu i coraz częściej słychać "Idzie wojna". Niejednokrotnie widziałam oczami wyobraźni ten stary podupadający pensjonat, czułam wręcz na własnej skórze grozę tego miejsca, słyszałam krzyki i jęki umęczonego ducha. Dałam się porwać nastającemu niepokojowi i napięciu towarzyszącemu bohaterom.
Niedopowiedzenia i tajemnice towarzyszą czytelnikowi od pierwszych stron, przeszłość plącze się z czasem obecnym, w pewnym momencie sama już nie wiedziałam, co jest prawdą a co tylko złudzeniem.
Postacie są wielowymiarowe i bardzo dobrze wykreowane. Dialogi są świetnie skonstruowane. Choć akcja nie dzieje się szybko, momentami bardzo zaskakuje.
Plastyczne opisy otoczenia i wydarzeń wpływają na wyobraźnię. Nie chce się przerywać tej fascynującej lektury.
"Medium" to również opowieść o miłości- choć czasami bardzo trudnej i zaborczej, ale jedynej w swoim rodzaju- miłości matki do swego jedynego dziecka. Obserwujemy, jak kobiety musiały walczyć o swoje przetrwanie, a wiemy, że pod koniec XIX wieku nie było to łatwe. Widzimy trudne relacje między siostrami, ich rywalizację o miano "tej lepszej, tej ładniejszej tej zdolniejszej", obserwujemy, jak ta walka wpływa na ich przyszłość i do jak wielu dramatów prowadzi.
Jest to historia o marzeniach, dążeniu do celu, wierze w Boga, ale i moce nadprzyrodzone. Jest to opowieść o nadziei- która żyje w każdym z nas.

Na brawa zasługują również umieszczone w powieści zdjęcia. Dzięki nim możemy zapoznać się z modą panującą na przełomie XIX i XX wieku, oraz zerknąć na nadmorskie kurorty.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Świetnie opisana historia o życiu z duchami w tle.

POLECAM...

Wierzycie w duchy, w dusze udręczone, które nie mogą znaleźć spokoju i błąkają się po świecie, lub przywiązują się do miejsc dobrze sobie znanych i za nic nie chcą ich opuścić?
Wierzycie w to, że można się skontaktować z taką duszą i odesłać ją bezpiecznie w zaświaty? Ja tak...
Bardzo żałuję, że dopiero teraz ta książka trafiła w moje ręce, bo "Medium" fantastycznie wpisało...

Wyważona, świetnie napisana, wciągająca

Wyważona, świetnie napisana, wciągająca

Świetna

Świetna