Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo chciałam dać tej książce wyższą ocenę, ale po przemyśleniu stwierdziłam, że zasługuje jednak tylko na 6. Bardzo mi się podobała pod względem opisów - pięknych i obrazowych - i niektórych postaci, ale jako całość dość mocno kuleje. Przede wszystkim ukazane w niej historie są albo opisane po łebkach albo urywają się niezręcznie, bez żadnego zakończenia. Poznajemy całą gamę postaci... I tak w sumie to naprawdę, dogłębnie, nie mamy szansy ich poznać. Poza jednym bohaterem, ale nawet jego losy się urywają i nie wiemy, co się z nim stało dalej w życiu i po śmierci (w sensie pochówku, nie życia pozagrobowego). Widać też wyraźnie, że wątki bohaterów miały się ze sobą w jakiś sposób splatać, ale bardzo słabo to wychodzi. Jedna rodzina osiada w domu drugiej i to tyle. Nie czuć, że mieszkają w obcym domu, poza kilkoma króciutkimi napomknieniami o pozostawionych przez poprzednich gospodarzy ptakach, no i dziecku, też ledwo przez nich zauważanym. Ot i tyle. Dodatkowo, jak na historię o prostych ludziach i ich przyziemnym życiu, to gdzieś od połowy zaczyna się wkradać sporo patosu. Bohaterowie stają się nagle więksi niż życie, umierają niemal jak męczennicy. Bardzo to raziło. Mimo wad, jest to książka, którą chętnie polecam. Napisana została bardzo ładnym językiem, czyta się ją szybko i przyjemnie. Niektóre fragmenty i rozdziały są tak świetnie, że na pewno zapadną mi w pamięć. Warto ją przeczytać choćby dla niesamowitego klimatu, który stworzyła autorka.