Rodzima fantastyka ma się dobrze - Michał Kamiński utwierdził mnie w tym przekonaniu. Jego ,,Pieśni dawnej Jonki" to książka, którą czyta się szybko, lekko i przyjemnie, a przy tym z zapartym tchem. Składa się na to kilka czynników: przede wszystkim dobrze poprowadzona, wielowątkowa fabuła. Poznajemy mnóstwo barwnych postaci, do każdej z nich da się na swój sposób przywiązać, losy każdej z nich są intrygujące. Świat przedstawiony obserwujemy z perspektywy różnych stanów - oczami króla, szlachciców, rycerzy, kapłanów, a także pospólstwa; pozwala to spojrzeć na Jonkę i okolice pod wieloma kątami. Wiele z tych spojrzeń to perspektywa kobieca - skrzywdzona królowa, zmuszona do małżeństwa księżniczka, czy uciekająca przed inkwizycją czarownica/uzdrowicielka. Duży plus za oddanie głosu płci żeńskiej, która nie miała w czasach średniowiecza lekko.
Opowieść pełna jest zwrotów akcji i ciekawych wydarzeń. Opisy są zwięzłe, a rozdziały krótkie - często nawet jednostronicowe. Treść chłoniemy więc szybko i ani się obejrzymy, gdy przebrzmi ostatnia pieśń Jonki, a my będziemy zmuszeni czekać na kolejny tom. Autor otworzył mnóstwo interesujących wątków i nie mogę się doczekać, by poznać dalsze losy moich ulubionych postaci.
Czy do czegoś mogę się przyczepić? Najprędzej do wspomnianych wcześniej zwięzłych opisów, które jednak momentami są nieco ZBYT zwięzłe, jak na mój gust. Czytając o przygotowaniach króla do wielkiej kampanii wojennej nie spodziewałem się, że już na kolejnej stronie dostanę tylko lakoniczną informację, że wojna trwa już ileś tam lat i w zasadzie król ją wygrywa. Kropka. Czułem się troszkę oszukany, choć rozumiem styl autora i uznaję go za naprawdę przyjemny. Nie oczekuję wielostronicowych opisów epickich bitew, ani wieloaspektowych rozważań egzystencjalnych bohaterów (ba - tych drugich wręcz nienawidzę!), miejscami przydałoby się jednak dodać parę szczegółów. Cóż, zdaje się jednak, że jesteśmy zdani na własną wyobraźnię - czyli rzecz, na którą książka ma oddziaływać najmocniej, prawda? Zatem ostatecznie... z minusa robi się plus? To już niech każdy rozstrzygnie indywidualnie.
,,Pieśni dawnej Jonki" z czystym sumieniem można polecić każdemu fanowi dobrej fantastyki osadzonej w realiach średniowiecza. Miłośnicy motywów słowiańskich będą zachwyceni znajomym klimatem przedstawionych w powieści krain, fani intryg, wielkiej polityki, a także namiętnych romansów również znajdą coś dla siebie. Ja sam będę z niecierpliwością oczekiwał na kontynuację.

Rodzima fantastyka ma się dobrze - Michał Kamiński utwierdził mnie w tym przekonaniu. Jego ,,Pieśni dawnej Jonki" to książka, którą czyta się szybko, lekko i przyjemnie, a przy tym z zapartym tchem. Składa się na to kilka czynników: przede wszystkim dobrze poprowadzona, wielowątkowa fabuła. Poznajemy mnóstwo barwnych postaci, do każdej z nich da się na swój sposób...