ŻYCIE TO GRA

Czy kiedyś trafię na książkę Dicka, która okaże się przeciętna (bo w to, że trafię na dzieło złe nie jestem w stanie uwierzyć – nie po lekturze tylu jego prac)? Wątpię, pisarz ten bowiem, człowiek na wskroś szalony, opętany przez najróżniejsze paranoje i stymulujący swoje psychiczne doliny wszelkiej maści specyfikami, w swym szaleństwie był prawdziwym geniuszem. Kimś o nieposkromionej, przerażającej wyobraźni, roztaczającej przed nim – a w konsekwencji i przed nami – wizje nawet jeśli nie mogące się ziścić, to stanowiące przestrogę przed tym, co już się dzieje. I co dziać się będzie dalej. I taka jest też „Słoneczna loteria”, powieść niezbyt obszerna, ale jak zwykle wciągającą, dostarczająca świetnej rozrywki i skłaniająca do myślenia.

Książka zabiera nas do świata przyszłości, w którym wszystko oparte zostało na logice matematycznej i liczbach. Nie ma tu miejsca na spontaniczność, choć o wszystkim decyduje przypadek. Oto bowiem losami ludzi, polityki i samego świata rządzi wielkie losowanie, które wyznacza nie tylko rytm egzystencji, ale przede wszystkim każdemu daje szansę na zostanie Lotemistrzem – człowiekiem dzierżącym władzę nad wszystkim. Z tym, że na Lotermistrza zawsze musi czyhać jakiś zamachowiec, także wybierany w losowaniu, bo gra musi toczyć się dalej, a loteria nie znosi stagnacji. Zresztą ludzie muszą mieć jakąś rozrywkę, którą mogą śledzić, prawda? Każdy kto zechce, może na dodatek oddać się w niewolę korporacji czy człowieka wyżej postawionego od niego. Na spontaniczność nie ma tu miejsca, ale czy na pewno wszystko jest takie, jakim się wydaje?
W tryby maszyny losującej wciągnięty zostaje młody Ted Benteley. Niezadowolony z życia chłopak, w trakcie poszukiwań pracy, trafia w sam środek wydarzeń, które przerastają nawet jego. Nie wie jednak dokąd go to wszystko zaprowadzi…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/soneczna-loteria-philip-k-dick.html

ŻYCIE TO GRA

Czy kiedyś trafię na książkę Dicka, która okaże się przeciętna (bo w to, że trafię na dzieło złe nie jestem w stanie uwierzyć – nie po lekturze tylu jego prac)? Wątpię, pisarz ten bowiem, człowiek na wskroś szalony, opętany przez najróżniejsze paranoje i stymulujący swoje psychiczne doliny wszelkiej maści specyfikami, w swym szaleństwie był prawdziwym...