„Kiedy księżyc wejdzie w fazę pełni”
Książki Nicholasa Sparksa czytałam już wcześniej i styl oraz cechy charakterystyczne powieści tego autora nie są mi obce. Małe misteczko w Karolinie Północnej, młodzi ludzie przed trzydziestką, wątek romantyczny. „I wciąż ją kocham” nie różni się od poprzednich zbyt wiele, mimo to, od bardzo dawna chciałam ją przeczytać.
Poruszająca historia młodego żołnierza piechoty lądowej. Tak wielu osobom może się zdawać.
Zaznaczę, że książka na 350 stron.
Początek to przedstawienie życia głównego bohatera. Akcja rozpoczyna się na 40 stronie i nie jest zbyt porywająca. Przyjaźń dwojga ludzi, która przeradza się w miłość. Ich wzloty i upadki, bo jak wiadomo, nikt i nic nie jest idealne. Mały zwrot akcji zaczyna się na 241 stronie. Wątek nabiera tajemniczości. W końcu czytelnik interesuje się tym, co będzie dalej, czyli do 295 strony. W tym momencie cała powieść kończy się. Przynajmniej dla mnie. Ostatnie 50 stron to fragment beznadziejnej telenoweli (biorę tu pod uwagę zachowanie postaci):
„-Cieszę się, że przyjechałeś. Ty też się cieszysz?
-Cieszę się, ale nie wiem, czy powinienem był przyjechać i wtrącać się w twoje życie.
-Czyli nie cieszysz się?
-Cieszę się, że cię widzę, ale sumienie mówi mi, że źle zrobiłem.
-Czyli się nie cieszysz.
-A ty?”
Przyznaję się, że ledwo doczytałam do końca. Jednak nie można winić z to autora, ponieważ to powieść romantyczna:)
Nie wiem, co pisarz chciał przekazać przez postać Savannah. Poznajemy ją jako miłą, sympatczną studentkę pedagogiki. Jednak odniosłam wrażenie, że nie wie, czego chce. Na początku lubiłam jej osobę, lecz później nie była ona tą samą Savannah.
Plusem jest to, że powieść ta, porusza ważne prawdy życiowe. Odsłania uczucia osoby chorej, rodziny, jaki i samą chorobę. Próbę miłości, poznania, wybaczenia. Pokazuje poświęcenie, czyli co to znaczy naprawdę kogoś kochać. Uczy mówić i słuchać. Przez te, w zasadzie proste rzeczy, warto przeczytać, co autor miał nam do powiedzenia, by spojrzeć na te sprawy z innej perspektywy.
Wobec tej książki miałam większe oczekiwania. Nie sięgnęłabym po nią, by przeczytać ponownie. Bardzo rzadko mi się to zdarza, ale sądzę, że film był lepszy od książki. Możliwe, że moja opinia jest spowodowana częstą lekturą innych powieści Nicholasa Sparksa i po prostu przeczytałam już ich za wiele. Jednak proszę się nie zniechęcać. Warto wyrazić swoje zdanie i mieć swój pogląd.
Przyjemnej lektury!

„Kiedy księżyc wejdzie w fazę pełni”

Książki Nicholasa Sparksa czytałam już wcześniej i styl oraz cechy charakterystyczne powieści tego autora nie są mi obce. Małe misteczko w Karolinie Północnej, młodzi ludzie przed trzydziestką, wątek romantyczny. „I wciąż ją kocham” nie różni się od poprzednich zbyt wiele, mimo to, od bardzo dawna chciałam ją przeczytać.

Poruszająca...