Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Bondy.
Pierwsze, ale na pewno nie ostatnie. Jestem zauroczona stylem pisania i pomysłowością autorki.

Mimo, że początkowo ciężko było mi się we wszystkim połapać, zapamiętać nazwiska poszczególnych policjantów, oraz kto z kim jest spokrewniony, to po kilkudziesięciu stronach wszystko zaczyna się układać, staje się klarowne i czujemy, że jesteśmy na właściwej drodze do rozwiązania zagadki. Tak, zagadkę w połowie książki jesteśmy w stanie sami rozwiązać, ale nie zniechęciło mnie to w żadnym wypadku do odłożenia lektury na bok.

W Białymstoku dochodzi do zaginięcia Zosi Sochackiej. Dziewczynka wyszła ze szkoły i nikt nie umie powiedzieć, co się z nią stało. Do pomocy w rozwiązaniu tej tajemniczej zagadki zostaje wezwany Hubert Meyer, znany i utalentowany profiler. Od jakiegoś czasu przebywał on w domku położonym na odludziu, gdzie nie mógł dojść do siebie po odniesionej porażce, do której doszło podczas ostatniej sprawy i błędnego nakreślenia portretu psychologicznego mordercy. Do pomocy zostaje mu przydzielona była sekretarka komendanta, Lena, obecnie pani psycholog, robiąca doktorat w Londynie. Przesłuchując poszczególnych świadków, osoby, które znają Zosię próbują dowiedzieć się gdzie może przebywać dziewczynka. Spraw ta bardzo przypomina tragedię, do której doszło parę lat wcześniej. Wtedy zaginął chłopiec, Amadeusz Jekel, którego wkrótce znaleziono martwego. Co prawda ujęto sprawcę, ale czy to na pewno on dokonał tego okrutnego czynu?
A gdzie jest Zosia? Czy również została zamordowana?

"Florystka" to kryminał, ale nie tylko. Nie ma scen mrożących krew w żyłach, nie ma kolejnych brutalnych morderstw. Jest niesamowicie skonstruowana intryga. Mamy wspaniale przedstawione portrety psychologiczne kolejnych bohaterów, którymi w większości są kobiety. Każda z kobiet jest inna, każda w życiu boryka się z ogromnymi problemami, które nie pozwalają jej w normalny sposób funkcjonować.
Lena Pawłowska, która przez całe życie ucieka przed okropnymi zdarzeniami z dzieciństwa. Przybierając twardą zewnętrzną pozę ukrywa w głębi swój problem. W dodatku w swojej pracy musi stale użerać się z wulgarnymi, niewrażliwymi policjantami, którzy często jej dogadują. Marlena, matka Zosi, Cyganka, która chcąc zmienić swoje stereotypowe życie ucieka z rodzinnego domu, żeby związać się z białym człowiekiem. Niestety zamiast polepszyć, pogarsza sobie sytuację życiową. Ola, tytułowa florystka, matka która straciła ukochanego syna, ale nie godzi się do końca z tym faktem. Z jednej strony kobieta funkcjonuje w życiu codziennym, pracując w kwiaciarni, z drugiej strony spotyka się ze swoim synem w wyimaginowanym świecie. Właśnie ten wątek, można powiedzieć paranormalny bardzo przypadł mi do gustu i nadał tej powieści dodatkowego uroku. Oczywiście jest jeszcze wiele innych postaci, którym autorka poświęca równie wiele uwagi i ukazuje nam ich problemy życiowe.
"Florystka" to naprawdę dobry polski kryminał. Szczegółowe śledztwo, bogate portrety psychologiczne postaci, masa różnorodnych wątków, które przeplatają się ze sobą tworząc całość powieści, miłość nie tylko rodzicielska a także wątek paranormalny. Hmm...czegóż więcej sobie życzyć?

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Bondy.
Pierwsze, ale na pewno nie ostatnie. Jestem zauroczona stylem pisania i pomysłowością autorki.

Mimo, że początkowo ciężko było mi się we wszystkim połapać, zapamiętać nazwiska poszczególnych policjantów, oraz kto z kim jest spokrewniony, to po kilkudziesięciu stronach wszystko zaczyna się układać, staje się...