"Weteran" rozpoczynający ten cykl, to współczesna adaptacja "Pięknej i bestii".

Jak zwykle gdy książka wywarła na mnie wrażenie i którą ciężko było odłożyć na bok, ja nie wiem od czego zacząć, ani co nawet napisać. Postanowiłam nie przytaczać fabuły, bo tak naprawdę napisałabym to co w opisie, tylko swoimi słowami. Autorka wycisnęła ze mnie gamę emocji, wykreowała realnych bohaterów i co najważniejsze, nie "przedobrzyła". Wiecie, chodzi mi o to, że nie ma dramatów pisanych na siłę, byle tylko coś się działo.

"Weteran" to książka o zdradzonej dziennikarce, chwytającej się tematu opisania wyobcowanego Weterana. Artykuł ma ukazać się w Dzień Niepodległości, który ma przesądzić o wznowieniu jej kariery. Czy kariera okaże się ważniejsza, od zaufania i miłości?
To książka o okaleczonym i samotnym mężczyźnie, który unika ludzi, by ich nie straszyć. Czy mężczyzna prawie 10 lat ukrywający się w domu, zdoła pokonać bariery i pokazać się ludziom? To historia o tym, jak z pozoru niewinny temat, zmienia się w historię miłosną. O tym, że wygląd jest ważny, ale ważniejsze jest wnętrze i że tak naprawdę zakochujemy się w nim, w tym jacy jesteśmy, nie jak wyglądamy.


"Nie codziennie zakochujesz się w mężczyźnie z Twoich marzeń. A kiedy to robisz, to chcesz by "na zawsze" rozpoczęło się najszybciej jak to możliwe."


Uwielbiam to, że pierwszy rozdział ma tak wielki wpływ na całą historię. Autorka przemyślała tę książkę od początku do samego końca, za co bardzo ją cenię. Nie będę pisać wprost o co chodzi, bo powinniście sami chwycić za książkę i się przekonać. "Weteran" pisany jest w narracji trzecioosobowej, która nie do końca mi odpowiada. Zdecydowanie bardziej wolę, gdy bohaterzy "sami" zabierają głos i opowiadają o swoich uczuciach. Jednak to tylko moje widzi mi się, więc absolutnie nie ujmuje to powieści emocji.

Nie bardzo też podobało mi się to, że praktycznie od pierwszego spotkania bohaterzy coś do siebie poczuli. Szkoda, że autorka trochę nie "rozciągnęła" ich początkowej relacji, by bardziej się poznali, dowiedzieli czegoś więcej o sobie.
Mimo to nie da się nie polubić tego okaleczonego, inteligentnego bohatera z wielkim sercem. To bohater z krwi i kości, który skradł mi oddech. Savannah natomiast nie zdobyła mojej sympatii tak bardzo. Coś mi w niej przeszkadzało. Może to przez artykuł, który pisała, nie wiem. Ale według mnie nie była tak wyrazistą postacią jak Asher.
W książce pojawiają się również bohaterzy poboczni jak Panna Potts, która potrafi przemówić do rozsądku. Mama bohaterki, która tak jak powyżej Panna Potts, służyła dobrymi radami. Scarlett, czyli siostra bohaterki, która według mnie była najgorszą postacią. Nie polubiłam jej w ogóle. Po pierwsze, była tak skupiona na własnym ślubie (rozumiem stres i radość, w końcu to najważniejszy dzień w jej życiu), że nie widziała i nie obchodziło ją nic po za tym. Dodatkowo potraktowała siostrę w okrutny sposób i przez to nawet nie próbowałam się do niej przekonać.

"Piękna i bestia" to baśń, którą zna każdy z nas. Może nie dokładnie, ale ogólny zarys jest nam wszystkim znany. Katy Regnery w sposób współczesny, wyważony i realny, udało się napisać adaptację, która skrada serca. Przynajmniej na pewno mi. Stworzyła barwnych bohaterów i pokazała co w życiu powinno być najważniejsze.

"Weteran" to piękna, wzruszająca, prawdziwa, pełna bólu i smutku opowieść o dwójce ludzi, którzy znaleźli się przypadkiem. To książka o poświęceniu dla drugiej osoby, o poczuciu własnej wartości i w końcu - o zaufaniu. Zaufanie to coś, co można stracić w ułamku sekundy, ale aby je zdobyć potrzeba wiele czasu. Może i jest momentami ckliwa, może jest przewidywalna, ale jest też wciągająca, dająca nadzieję i nie pozwalająca o sobie zapomnieć. Nie mogę doczekać się kolejnych tomów i kolejnych baśni, we współczesnym wydaniu.

"Weteran" rozpoczynający ten cykl, to współczesna adaptacja "Pięknej i bestii".

Jak zwykle gdy książka wywarła na mnie wrażenie i którą ciężko było odłożyć na bok, ja nie wiem od czego zacząć, ani co nawet napisać. Postanowiłam nie przytaczać fabuły, bo tak naprawdę napisałabym to co w opisie, tylko swoimi słowami. Autorka wycisnęła ze mnie gamę emocji, wykreowała...